करिष्माची पहिल्या लेस्बियन सेक्सची मजा... अनुभव ...

 करिष्माची पहिल्या लेस्बियन सेक्सची मजा... अनुभव ...

माझे नाव करिष्मा आहे आणि माझे वय २५ आहे. माझा रंग एकदम गोरा पान आहे आणि माझे फिगर चे साईझ ३६-२८-३८ आहे. माझी हाईट ५ फुट ३ इंच आहे. मी एकदम सुंदर आहे. हि घटना त्या वेळची आहे जेव्हा मी माझ्या कोलेज च्या दुसर्या वर्ष मध्ये होते आणि माझे वय २० होते.

माझ्या घरी माझी आई आणि भाऊ आहे, तेव्हा माझा भाऊ स्कूल मध्ये जात होता, आमच्या घर ची हालत चांगली नव्हती आणि माझे पप्पा वारले होते. आमच्या वर खूप सारे लोन होते आणि त्यासाठी आई दिवस रात्र मेहनत करत होती.

माझी पण इच्छा होत होती कि मी पण आईला मदत करू. मग मी पण काही काम शोधू लागले होते.

मग मी एक पेपर मध्ये एड पहिली होती कि एक मोठ्या घर च्या लेडी ला योग शिकायचे आहे आणि मला योग खूप चांगले येत होते. तर मी म्हणले कि ट्राय केले पाहिजे, मग मी त्या एड्रेस वर जायची तयारी सुरु केली होती.

मी जेव्हा तिथे पोचले तेव्हा पाहिले कि तिचे घर खूप मोठे होते, मी बेल वाजवली होती आणि काही वेळ नंतर दरवाजा उघडला होता, ती एकद ३२-३५ वर्षे ची महिला होती आणि एकदम फिट होती.

तिची हाईट माझ्या एवढी होती आणि तिचे फिगर ३८-३०-३८ होते, ती एकदम सुंदर होती.

तिने म्हणले कि तुम्ही कोण? मी म्हणले कि माझे नाव करिष्मा आहे आणि तुम्ही पेपर मध्ये एड दिली होती योगा साठी त्यासाठी मी इथे आले आहे.

मग तिने म्हणले कि आत या, मग मी तिच्या मागे मागे आत मध्ये गेले आणि तिने मला बसायला सांगितले होते.

मग तिने मला तिची माहिती देऊ लागली होती कि तिचे नाव मोनिका आहे आणि ती एक बिजनेस वूमन आहे आणि एकटी राहते आहे आणि तिला योगा शिकायचे आहे.

ती मला सांगत असताना एकदम विचित्र नजरेने पाहत होती जणू ती माझी पूर्ण बोडी स्केन करत होती पण मी काही जास्त लक्ष दिले नाही.

मग तिने मला म्हणले कि तू खूप लहान आहेस आणि तू कोलेज मध्ये पण जातेस तर तुला आता काम करायची काय गरज आहे? तुला अभ्यास कडे लक्ष दिले पाहिजे.

मग मी तिला माझी सर्व माहिती दिली होती आणि सांगितले होते कि मला कामाची गरज आहे.

तिने काही विचार केला होता आणि म्हनली कि असे काय जरा मला दाखव तुला योगा मध्ये काय काय येत आहे.

मग मी म्हणले कि पण आता माझ्या कडे योगा ड्रेस नाही आहे, आणि हा खूप टाईट आहे.

तिने म्हणले कि काही हरकत नाही हा ड्रेस काढून टाक, अंडर गारमेंट मध्ये करून दाखव, इथे आता आपण दोघी आहेत अजून कोणी नाही आहे.

मला थोडी भीती वाटली पण नंतर म्हणले कि ती एकटी आहे मग मी माझी जीन्स आणि टी शर्ट काढली होती आणि आता ब्लेक ब्रा पेंटी मध्ये आले होते.

ती मला एकदम वासने च्या नजरेने पाहू लागली होती आणि मला काही समजत नव्हते कि ती मला असे का पाहते आहे.

मग मी तिला काही आसन करून दाखवले होते आणि ती माझी बोडी पाहत होती आणि आनंद घेत होती.

मग तिने मला थांबायला सांगितले होते आणि म्हणली कि जर मी तुझी लोन ची प्रोब्लेम सोल्व केली तर?? मला काही समजले नाही. मी म्हणले कि ते कसे?

तिने म्हणले कि मी तुला तुझ्या लोन चे अर्धे आता देऊन टाकेन आणि तुझे काम चांगले वाटले कि सर्व लोन चे देऊन टाकेन.

मग मला काही समजले नाही मी विचारले कि तुम्ही माझे लोन देणार पण त्या बदली व्याज किती घेणार?

तिने म्हणले कि मला पैसे आणि व्याज पण नको आहे, तेव्हा तिने माझ्या कमरे वर हात टाकला होता आणि तिच्या कडे ओढले होते आणि म्हणले कि मला तुझ्या मध्ये रस आहे, मी जे म्हणते आहे ते करावे लागेल.

तेव्हा तिने माझ्या बुब्स वर हात ठेवला होता आणि दाबला आणि म्हणले कि तुला समजले आहे ना कि मला काय पाहिजे आहे? या मध्ये तुला पण मजा येईल आणि पैसे पण मिळतील आणि कोणाला काही समजणार पण नाही.

आता मला काही समजत नव्हते कि काय करू, एक बाजूला घर ची प्रोब्लेम होती आणि दुसरी कडे अब्रू. तेव्हा मोनिका माझ्या कडे आली होती आणि मला तिच्या बाहो मध्ये घेतले आणि म्हणली कि काय विचार करत आहेस, तुझ्या कडे इतक्या पेक्षा चांगला चान्स मिळणार नाही आहे, माझा विश्वास कर तुला पण खूप मजा येईल.

पण माझे मन अजून पण मानत नव्हते, तेव्हा तिने माझ्या लीप वर तिचे लीप ठेवले होते आणि माझे ओठ कीस करू लागली होती, मग तिने मला एकदम टाईट हग केले होते आणि माझे बुब्स तिच्या बुब्स ला लागत होते आणि मला एकदम वेगळा अनुभव होत होता.

ती म्हणली कि काय विचार करते आहेस करिष्मा? जास्त विचार करू नकोस, तेव्हा ती मला कीस करत करत तिच्या बेड रूम मध्ये घेऊन गेली होती, मग तिने मला बेड वर धक्का मारला होता आणि मी बेड वर पडले होते.

मग तिने तिचे टी शर्ट आणि टोप दोन्ही काढून टाकले होते आणि ती पण आता ब्रा पेंटी मध्ये आली होती आणि तिने ब्लू रंग ची पेंटी घातली होती, मग ती माझ्या वर आली होती आणि मला कीस करू लागली होती आणि तिचे शरीर माझ्या शरीर वर घासू लागली होती.

ती माझ्या पूर्ण चेहर्या वर कीस करत होती आणि मला पण आता हळू हळू मजा येत होती आणि लाज पण वाटत होती आणि ती माझा फायदा घेत होती.

ती मला सतत कीस करत होतो आणि माझ्या पुची ला तिची पुची घासत होती अंनि माझे बुब्स तिच्या बुब्स ला घासत होते.

ती आता तिची जीभ माझ्या तोंड मध्ये घालू लागली होती आणि आधी तर मी तिला थांबवले होते पण नंतर मी पण माझे तोंड उघडले होते आणि तिची जीभ माझ्या जिभेला भेटली होती.

आता मी पण गरम होऊ लागले होते आणि मी तिला कीस करू लागले होते आणि माझ्या तोंड मध्ये मी तीचि जीभ चोकू लागले होते.

तेव्हा तिने माझी पुची तिच्या पुची बरोबर जोराने घासू लागली होती आणि मी तिला साथ देऊ लागले होते आणि माझी कमर वर करून माझे पाय तिच्या पायाला गुंडाळले होते.

आम्ही दोघी आता एकदम जोर जोराने श्वास घेत होतो आणि अहः आय्य या यस उस इईस उस करत होतो.

तेव्हा तिने माझ्या ब्रा चे हुक उघडले होते आणि माझी ब्रा काढली होती आणि मग तिची ब्रा पण काढली होती आणि मझ्या वर येऊन माझे बुब्स ती चोकू लागली होती आणि जसे तिने माझे निपल चोकने चालू केले होते माझे श्वास अजून वाढले होते आणि मी आता बेडशीट एकदम टाईट पकडली होती.

ती कधी माझा एक बुब्स चोकत होती तर दुसरा दाबत होती आणि कधी माझे निपल तोंड मध्ये घेऊन चोकत होती आणि मग ती उठली होती आणि माझ्या वर असे झोपली होती कि तिची पुची माझ्या पुची वर लागली होती.

मग मी माझे पाय थोडे वर केले होते आणि आमची पुची एकमेकीला कीस करत होती आणि तिचे बुब्स माझ्या तोंड समोर होते आणि मला सेक्स ची गर्मी चढली होती आणि मी तिचे बुब्स चोकू लागले होते.

तिची हालत पण आता माझ्या सारखी झाली होती आणि ती पण माझे बुब्स चोकत होती, काही वेळ मध्ये तिने तिची स्पीड एकदम वाढवली होती आणि माझ्या पुची चे पाणी तिच्या पुची ला भेटत होते आणि पच पच आवाज येऊ लागले होते.

आता काही वेळ असे केले कि मग माझ्या शरीर मध्ये एकदम करंट लागला होता आणि मी एकदम जोराने श्वास घेत होते आणि म्हणले कि आह आय याय मोनिका आह याय याय माझे पाणी निघणार आहे.

ती म्हणत होती कि करिष्मा आह याय उय माझी जान आय्य याय स्य एई उऊ हो आय्य मझे पण निघणार आहे, मग आम्ही आमची स्पीड वाढवली होती आणि आता तर पूर्ण बेड पन जोर जोराने हलु लागला होता आणि मला खूप मजा येत होती.

आता जेव्हा पण तिची पुची माझ्या पुचीला घासत होती तेव्हा मला एकदम करंट लागत होता आणि तिने आता मला एकदम जोराने कीस करणे चालू केले होते आणि माझी जीभ तिच्या जिभेला घासत होती आणि तिचे बुब्स माझ्या बुब्स बरोबर दाबले जात होते, काही वेळ मध्ये आता आमच्या दोघींच्या तोंड मधून एकदम जोराने अहःय याय आय्य उस यया आवाज निघाला होता.

मोनिका आणि मी जाय यौऊ उह याय्य हि यस्य यस इह य्ह्ही या यस यस्य यही इओह्ह हः उउस्य यस असे करू लागलो होतो, आमचे दोघींचे पाणी एकत्र निघाले होते आणि आम्ही एकमेकी वर निढाल होऊन पडलो होतो आणि मी पण एकदम जास्त दमले होते, ती माझ्या वरून मग बाजूला गेली होती आणि माझ्या जवळ झोपली होती.

मग मी तर १५ मिनिट सतत फेन कडे पाहत होते आणि विचार करत होते कि काय झाले होते आणि हे काय चूक होते आणि जर ते चुकीचे होते तर मला हे करत असताना इतकी मजा का आली.

हा माझ्या जीवन चा सर्वात सुंदर अनुभव होता आणि लाज वाटेल असे पण होते, पण जे काही असेल पण ते केले त्या मुळे आता माझी प्रोब्लेम सोल्व होणार होती, असा विचार करून मी जाऊ दिले होते.

मग मी बेड वरून उठले होते आणि माझ्झे कपडे घालू लागले होते आणि मोनिका अजून बेड वर पडली होती, मी तयार झाले कि मग ती उठली होती आणि तिने तिच्या कपाट मधून २ लाख रुपये काढले होते आणि मला दिले होते.

मग तिने स्माईल देत म्हणले कि मला खूप दिवस नंतर अशी मजा मिळाली आहे.

त्या दिवस च्या नंतर मी रोज तिच्या कडे जात होते आणि आम्ही वेगवेगळे पोज मध्ये सेक्स करत होतो आणि मी माझे सर्व कर्ज पण फेडून टाकले होते आणि मजा पण घेत होते.

Continue Reading

लग जा गले कि फिर ये हसीं रात हो न हो (भाग २) -

 लग जा गले कि फिर ये हसीं रात हो न हो (भाग २) -

लेखक - रोहन

कथेचा प्रकार - भयावह कामशास्त्र

नमस्कार मित्रांनो आणि लपून छपून वाचणाऱ्या मैत्रिणींनो. मराठी चावट शृंगारिक कल्पनाविश्वात आपले स्वागत आहे. खरं सांगायचं तर आपल्या या मराठी विश्वात इतकं भरभरून चावट साहित्य आहे कि इतर कोणत्याही भाषेतले साहित्य हे कमी पडेल. तसेच मराठी शृंगारिक साहित्य हे इतर शृंगारिक साहित्यापेक्षा नक्कीच वेगळे असते कारण मराठी भाषेमध्ये शृंगार कथा वाचताना वाचकांचे कपडे लागलीच ओले होतात. त्याचबरोबर जेव्हा ती कथा भयावह असेल तर कपडे ओले होण्यासोबत अंगावर काटे देखील येतात. म्हणूनच आपली मराठी भाषा हि खूप महान आहे.

…………जसजसा धैर्या नाझमीनच्या जखमेवर लेप लावत होता तसतसा त्याच्या भिजलेल्या धोतरामध्ये तंबू होत होता. नाझमीन सारख्या सुंदर स्त्री बद्दल जरी त्याच्या मनात काही वाईट विचार नसले तरी निसर्गाचा नियम कोणीच मोडू शकत नाही. नाझमीनच्या यौवनाला जेव्हा धैर्याने स्पर्श केला तेव्हा त्याच्या धोतरामध्ये तंबू व्हायला सुरवात झाली होती. धैर्याचा ८ इंचाचा सोटा ताठुन ९० अंशामध्ये उभा राहिला होता. धोतर भिजलेले असल्याने धैर्याच्या सोट्याचा आकार स्पष्ट दिसत होता. पण त्याचे त्याकडे अजिबात लक्ष नव्हते.

इथून पुढे -

अचानक नाझमीनचे लक्ष त्या तंबूकडे गेले. नाझमीन धैर्याच्या त्या पौरुषत्वाकडे पाहून थक्क झाली. तिने पहिल्यांदा नजर फिरवली पण तिची नजर पुन्हा त्याच दृश्याकडे गेली. २७ वर्षांच्या नाझमीनने घराची आणि अम्मीची जबाबदारी असल्याने अजूनपर्यंत लग्न केले नव्हते तसेच कोणत्याही पुरुषाला जवळ येऊ दिले नव्हते. पण आता झालेल्या पुरुषी स्पर्शाने तसेच धैर्याच्या पौरुषत्वाकडे पाहून तिच्या मनामध्ये यौवनिक भाव उत्पन्न होऊ लागले होते. धैर्याच्या स्पर्शाने तिच्या शरीरामध्ये काम वासना उत्पन्न होऊ लागली होती. त्यामुळे तिच्या हृदयाची धडधड वाढली होती. बाहेर विजांचा कडकडाट आणि ढगांच्या गडगडाटामध्ये जंगलातील या झोपडीमध्ये यौवनाची बरसात होऊ लागली होती. जखमेवर लेप लावताना धैर्याचा हात नाझमीनच्या निकरवर गेला. निकरच्या पट्टीच्या आतमध्ये त्याच्या हाताची दोन बोटे गेल्यावर नाझमीनने डोळे बंद केले. तिने एका हाताने धैर्याच्या दंडाला पकडले होते. तिच्या त्या हातामध्ये धैर्याचा दंड मावत नव्हता. दुसऱ्या हाताची मूठ तिने घट्ट आवळून धरली. तिने धैर्याच्या दंडावरचा हात हळू हळू त्याच्या छातीवर ठेवला. धैर्याची छाती एखाद्या योध्दयासारखी होती. तिचा हात त्याच्या संपूर्ण छातीवर फिरू लागला. धैर्या नाझमीनच्या डोळ्यात बघत होता. ती सुद्धा त्याच्या डोळ्यात बघत होती. इतका वेळ धैर्याच्या मनात नाझमीन बद्दल काहीच नव्हते पण जेव्हा नाझमीनच्या कोमल शरीराला धैर्याने स्पर्श केला तेव्हा धैर्याच्या मनात सुद्धा नाझमीन साठी काम वासना उत्पन्न झाली होती.

धैर्याच्या छातीवर फिरणाऱ्या नाझमीनच्या कोमल हाताने धैर्याच्या सोट्याची ताठरता अजूनच वाढू लागली होती. जखमेवर लेप लावून झाला होता तरीही धैर्याचा हात नाझमीनच्या कमरेवर रेंगाळत होता. तिच्या कोमल बेंबीवर त्याच्या राकट हातांची बोटे थिरकू लागली आणि त्या खोल बेंबीमध्ये त्या बोटांचे नृत्य सुरु झाले. नाझमीनच्या तोंडातून सुस्कारे सुटू लागले. नाझमीन सगळं दुखणं विसरून धैर्याच्या काम वासनेत बुडाली होती. नाझमीनचा सय्यम सुटला आणि जखमेची पर्वा न करता ती उठून उभी राहिली. धैर्याच्या डोळ्यात डोळे घालून ती बघत होती. तसेच खाली त्याच्या ताठलेल्या सोट्याकडे सुद्धा बघून तिच्या डोळ्यात असलेली काम भावना धैर्याला स्पष्ट दिसत होती. नाझमीन पुढे झाली आणि धैर्याच्या गळ्यात दोन्ही हात घालून त्याच्या ओठांवर तिचे ओठ टेकवले. तेव्हाच विजांचा जोरात कडकडाट झाला. जणू काही दोघांच्या शरीरात संचारत असलेली वीज एकमेकांवर आदळून कडकडाट झाल्यासारखा आवाज झाला. दोघेही चुंबनाच्या वर्षावात बुडाले होते. धैर्याचे दोन्ही हात नाझमीनच्या गोऱ्या शार पाठीवरून फिरत होते. तिच्या केसांना एका हाताने घट्ट पकडून तो चुंबनाचा आस्वाद घेऊ लागला. मिशीदार ओठांचे चुंबन घेताना नाझमीन भलतीच चवताळली होती. मधेच धैर्या दोन्ही हातांनी नाझमीनच्या दोन्ही कलिंगडांना स्पर्श करून कुस्करु लागला. बराच वेळ चुंबन झाल्यावर दोघेही थांबले आणि एकमेकांच्या डोळ्यात बघू लागले. धैर्याने एका हाताने नाझमीनची ब्रा छातीवरून ओढून फाडून काढली आणि तिच्या गोऱ्या मोऱ्या कबुतरांना मुक्त केले. नझमिनच्या कबुतरांचा आकार धैर्या बघतच राहिला. ३० वर्षांचा असलेल्या धैर्याने अजूनपर्यंत कोणत्याही बाईच्या अंगाला स्पर्श केला नव्हता. आता नाझमीनच्या भरगच्च कबुतरांना बघून त्याच्या तोंडाला पाणी सुटले. त्याने त्याच्या दोन्ही हातांनी नाझमीनला कमरेत धरून सावकाश उचलले आणि स्वतःच्या पोटावर बसवून तिला तसेच धरून ठेवले. नाझमीनचे दोन्ही कबुतर आता धैर्याच्या तोंडासमोर होते. त्याने अजिबात वेळ न दवडता एक एक करून नाझमीनचे कबुतर चोखायला सुरवात केली. नाझमीनने तिचे दोन्ही हात धैर्याच्या कुरळ्या केसांमध्ये गुंतवून जोरजोरात विव्हळायला सुरवात केली. तिच्या त्या कबुतरांचा धैर्या फडशा पाडत होता. तिचे कोवळे मनुके दातांमध्ये धरून अक्षरशः चावत होता आणि गोऱ्या कबुतरांना संपूर्ण तोंडामध्ये घेऊन मनसोक्त चोखित होता. नाझमीनच्या गोऱ्या कबुतरांवर एव्हाना लाल निशाण तयार झाले होते. तिचे कोवळे मनुके कडक होऊन धैर्याला अजून चोखण्याचे निमंत्रण देत होते. धैर्या कधी न मिळाल्यासारखा नाझमीनच्या कबुतरांची मजा लुटत होता. तसेच मध्ये मध्ये नाझमीनच्या मानेवर ... तिच्या चेहऱ्यावर... तिच्या दंडावर तसेच तिच्या खमंग केसाळ काखेमध्ये धैर्याचे ओठ थिरकत होते. नाझमीनच्या केसाळ काखेमध्ये खरंच जन्नत असल्याची त्याला जाणीव झाली आणि जसं काही मधाच्या पोळ्यातून मध चाखावं तशी तो नाझमीनच्या केसाळ काखेमधला घाम चाखीत होता. नाझमीन डोळे बंद करून धैर्याच्या शरीराच्या स्पर्शाचा आनंद लुटीत होती.

रेडिओ वर ते गाणं परत परत रिपीट होत होतं.

हमको मिली हैं आज ये घड़ियाँ नसीब से

हमको मिली हैं आज ये घड़ियाँ नसीब से

जी भर के देख लीजिये हमको क़रीब से

फिर आपके नसीब में ये बात हो न हो

शायद फिर इस जनम में मुलाक़ात हो न हो

लग जा गले

पास आइये कि हम नहीं आएंगे बार-बार

पास आइये कि हम नहीं आएंगे बार-बार

बाहें गले में डाल के हम रो लें ज़ार-ज़ार

आँखों से फिर ये प्यार कि बरसात हो न हो

शायद फिर इस जनम में मुलाक़ात हो न हो

लग जा गले कि फिर ये हसीं रात हो न हो

शायद फिर इस जनम में मुलाक़ात हो न हो

लग जा गले

त्यानंतर नाझमीनला धैर्याने खाली उतरवले आणि पुन्हा दोघांनी एक लांबलचक चुंबन घेतले. त्याच वेळी नाझमीनने धैर्याच्या धोतरात हात घातला आणि त्याचे धोतर फाडून टाकले. धैर्याचा ८ इंचाचा कडक झालेला सोटा उघड पडला होता. त्याच्या त्या सोट्याकडे बघून नाझमीन गुटक्या गिळत होती. जसं काही तिला आता खूप भूक लागली आहे आणि धैर्याच्या सोट्यावर ती आता ताव मारणार आहे. नाझमीन खाली गुडघ्यावर बसली आणि तिने एका हाताने धैर्याचा सोटा पकडला पण तो संपूर्ण सोटा तिच्या एका हातामध्ये मावत नव्हता त्यामुळे दोन्ही हातांनी त्याचा सोटा पकडून त्यावरची त्वचा मागेपुढे करू लागली. नाझमीनने धैर्याच्या डोळ्यांमध्ये बघत त्याच्या गावठी मर्दानी सोट्यावरून जीभ फिरवली. त्या गरम स्पर्शाने धैर्याने डोळे बंद केले आणि नाझमीनचे केस घट्ट पकडून ठेवले. त्यानंतर नाझमीनने तिचे तोंड पूर्ण उघडले आणि तो सोटा स्वतःच्या संपूर्ण घशामध्ये घेण्याचा प्रयत्न करू लागली पण तो अर्धाच तिच्या तोंडात मावत होता. अजूनही अर्धा सोटा तिच्या तोंडाबाहेर होता. नाझमीन आवाज करत धैर्याचा सोटा मनसोक्त चोखित होती. दिव्याच्या उजेडात झोपडीच्या भिंतीवर त्याचे चित्र दिसत होते. धैर्याच्या सोट्याची जाडी हि नाझमीनच्या एका हाताच्या मनगटाइतकी होती. त्याच्या लिंबांना चोखित नाझमीन परिपूर्णपणे धैर्याच्या केसाळ सोट्याचा आनंद लुटीत होती. त्याच्या जांघाड्यामध्ये नाझमीनची जीभ फिरत होती. तसेच त्याच्या जंगलातून सुद्धा नाझमीन तिच्या जिभेचे वार करीत होती. धैर्या वेडा झाला होता. नाझमीनने चोखून चोखून धैर्याचा सोटा ओला केला होता आणि तो आता दिव्याच्या प्रकाशात चमकत होता. नाझमीनने तो सोटा स्वतःच्या चेहऱ्यावर ठेवला असता त्याची लांबी नाझमीनच्या चेहऱ्याइतकी दिसत होती. तो मर्दानी सोटा नाझमीन स्वतःच्या चेहऱ्यावर फिरवून घेत होती. नाझमीनने मन भरेपर्यंत धैर्याचा सोटा चोखला.

धैर्याने नाझमीनला उठवले आणि त्या ओंडक्यावर बसवले. त्यानंतर तिची ओली झालेली निकर काढून त्याने त्या नीकरचा सुगंध घेतला. नाझमीनच्या नीकरला येणारा तिच्या यौवनाच्या कामुक रसाचा कोवळा सुगंध धैर्याला मंत्रमुग्ध करून टाकत होता. धैर्याने ती निकर खाली ठेवली आणि तिचे दोन्ही पाय फाकवुन तिची कौमारिक मैना न्याहाळू लागला. नाझमीनची केसाळ मैना पाहून धैर्याच्या तोंडाला पाणी सुटू लागले. त्याने त्या मैनेवर त्याच्या एका हाताचे बोट फिरवले. ओली झालेली मैना त्या स्पर्शाने अजूनच चिकट झाली. धैर्याने त्याच्या दोन्ही हातांनी नाझमीनचे पाय फाकवुन धरले आणि त्याचे मिशीदार ओठ नाझमीनच्या मैनेवर टेकवले. त्या ओठांचा स्पर्श होताच नाझमीन मागच्या बाजूला झाली आणि दोन्ही हात धैर्याच्या केसांमध्ये घालून मोठ्याने ओरडू लागली. धैर्याने त्याची जीभ नाझमीनच्या मलईदार मैनेवर फिरवायला सुरुवात केली. तिच्या कोमल पाकळ्यांना जिभेने अलगद उघडले आणि त्यामधील मोत्याचा दाणा जिभेच्या टोकाने हळुवारपणे घासू लागला. नाझमीनची कोवळी मैना धैर्याच्या तावडीत होती. त्या मैनेच्या खारट तुरट चवीने धैर्याचे भान हरपले होते. तो बेभान होऊन नाझमीनच्या मैनेला चाटू लागला. नाझमीनला असा स्पर्श प्रथमच अनुभवायला मिळत असल्याने तिने तिच्या दोन्ही पायांनी धैर्याचे डोके जखडून धरले आणि त्या मौलिक क्षणाचा आनंद लुटू लागली. पावसाचा जोर अजून वाढला आणि इकडे धैर्याच्या जिभेचे वार देखील जोरजोरात होऊ लागले. नाझमीन इकडे तिकडे होऊन तडपडत होती. काही क्षणातच तिच्या मैनेचा सय्यम सुटला आणि तिची मैना पाझरू लागली. धैर्याच्या चेहऱ्यावर झालेला तिच्या कौमार्याचा वर्षाव ती पाहून खुश झाली होती.

त्यानंतर त्याच अवस्थेमध्ये धैर्याने नाझमीनच्या दोन्ही पायांना फाकवुन धरले आणि त्याचा ताठलेला सोटा तिच्या मैनेवर रगडु लागला. तिची मैना एकदम कौमारिक होती. त्यामुळे हे सगळं करताना दोघांनाही खूप दुखणार होतं. धैर्याने त्याच्या सोट्याचं बोण्ड नाझमीनच्या मैनेवर घासून हलकासा धक्का दिला पण नाझमीन अगोदरच घाबरली होती. तिने तिच्या दोन्ही हातांनी धैर्याच्या दंडाला घट्ट पकडले होते. धैर्याने त्याचे दोन्ही हात लाकडी ओंडक्यावर टेकवले होते आणि त्याचा जाड सोटा नाझमीनच्या मैनेमध्ये सारण्यासाठी प्रयत्न करू लागला. त्याने एकच जोराचा धक्का दिला आणि नाझमीनच्या मैनेचा पडदा तुटला. त्यामुळे नाझमीन जोरात ओरडू लागली होती. तिच्या डोळ्यांतून अश्रू वाहू लागले होते तसेच मैनेतून सुद्धा रक्ताची हलकीशी पिचकारी बाहेर उडून धैर्याच्या सोट्यावर उडाली होती. धैर्याने नाझमीनच्या तोंडामध्ये तोंड घातले आणि दुसरा धक्का दिला. यावेळी त्याचा अर्ध्यापेक्षा जास्त सोटा नाझमीनच्या मैनेमध्ये शिरला होता. नाझनिन जोरजोरात ओरडत होती. तिला सहन होत नव्हते कारण पहिलीच वेळ आणि धैर्याचा इतका जाड लांब सोटा नाझमीनच्या कोवळ्या कौमारिक मैनेमध्ये घुसला होता. अजूनही अर्धा सोटा तिच्या मैनेबाहेर होता. धैर्याने अजून एक धक्का दिला आणि त्याचा पूर्ण सोटा नाझमीनच्या मैनेमध्ये खोलवर सारला. नाझनिन जिवाच्या आकांताने ओरडू लागली. धैर्याने नाझमीनच्या ओठांना चुंबन देत एकामागोमाग एक धक्के देऊ लागला. त्याचा सोटा नाझमीनच्या मैनेमध्ये आरपार घुसून पुन्हा बाहेर पडत होता. जसे काही खड्ड्यामध्ये पहार घुसते आणि ती अजून खोलवर घुसवण्यासाठी पुन्हा बाहेर काढली जाते नंतर ती पुन्हा तितक्याच किंवा त्यापेक्षा जास्त आवेशात त्या खड्ड्यात घुसवली जाते तसा धैर्याचा सोटा नाझमीनच्या मैनेसोबत करीत होता. नाझमीन ओरडत होती पण धैर्या अजिबात थांबत नव्हता.

धैर्याने नाझमीनला त्याच अवस्थेत उचलले आणि झोपडीच्या दाराशी घेऊन आला. झोपडीच्या दारापाशी येऊन त्याने नाझमीनला दाराला टेकवले आणि तिला कमरेत धरून तिचे दोन्ही पाय स्वतःच्या कमरेभोवती ठेवले. नंतर त्याचा सोटा पुन्हा तिच्या मैनेच्या मुखावर टेकवून आत घुसवला आणि एकामागोमाग एक जोरजोरात धक्के देऊ लागला. नाझमीन आता सगळं खुशीने सहन करीत होती. तिच्या चेहऱ्यावर बाहेरून येणारे पावसाचे थेम्ब पडत होते. तसेच तिने धैर्याच्या पाठीला घट्ट पकडून ठेवले होते. तिच्या नखांनी धैर्याच्या पाठीवर ओरबाडले होते. धैर्या धक्के देत होता. नाझमीन प्रत्येक धक्क्याने जन्नतचा अनुभव घेत होती. दोघे एकमेकांच्या तोंडामध्ये तोंड घालून चुंबनाचा वर्षाव करीत होते. पावसाच्या सरी नाझमीनच्या जखमेवर पडू नयेत म्हणून धैर्या नाझमीनला घेऊन पुन्हा आतमध्ये आला आणि नाझमीनला लाकडाच्या ओंडक्यावर गुडघ्यावर बसवून पुढे दोन्ही हात टेकवायला सांगितले. पाठीमागून धैर्या नाझमीनवर सैर करण्यासाठी सज्ज झाला. त्याने त्याचा सोटा हातामध्ये घेतला आणि मागच्या बाजूने तिच्या मैनेमध्ये अलगद सारला. तिची मैना ओली असल्यामुळे आता तो सोटा सर्र्कन आतमध्ये घुसला. नाझमीनचे केस एका हातामध्ये घट्ट पकडले होते तर दुसऱ्या हाताने नाझमीनच्या गोऱ्या गोऱ्या कलिंगडांवर चापट्या मारीत धैर्या नाझमीनवर सैर करीत होता. नाझमीन घामाने भिजली होती. तिची गोरी काया दिव्याच्या उजेडात चमकत होती. त्या उजेडात तिच्या त्या गोऱ्या शरीराचा आकार आणि कलिंगडाचा आकार बघून धैर्याला अजूनच चेव आला आणि तो अजून जोरात धक्के देऊ लागला. नाझमीन जोरात ओरडत होती. शेवटी धैर्याचा सय्यम सुटला आणि त्याने नाझमीनला घट्ट पकडून तीच्या मैनेमध्येच पिचकारी सोडून तसाच तिच्या अंगावर पडून राहिला.

दोघे तसेच झोपी गेले. रात्र सरली आणि सकाळ कधी झाली समजलंच नाही. चिमण्यांच्या चिव चिव आवाजाने धैर्याला जाग आली. पाऊस थांबला होता. सूर्याची किरणे नाझमीनच्या गोऱ्या शरीरावर पडून तिचे मखमली शरीर अजूनच चमकू लागले होते. धैर्या तिच्या गोऱ्या शरीराकडे बघून आनंदी झाला. त्याने नाझमीनला उठवले आणि दोघांनी एकमेकांना एक घट्ट मिठी मारली. नाझमीनने कपडे घातले आणि ती घरी जायला निघाली. धैर्याने नाझमीनला जंगल संपण्याच्या वाटेपर्यंत नेऊन सोडले आणि तिला लगेचच दवाखान्यात जाण्यासाठी सांगितले. नाझमीनने धैर्याला पुन्हा एकदा मिठी मारली आणि ती तिच्या गावी निघून गेली. घरी आल्यावर तिने आंघोळ केली आणि काहीतरी खाऊन तशीच झोपून गेली. दवाखान्यात जाऊन तिने व्यवस्थित मलम पट्टी करून घेतली. नंतर तिने डॉक्टरांनी सांगितल्याप्रमाणे घरीच काही दिवस आराम केला. काही दिवसांनी तिची जखम भरून येऊ लागली तशी ती शाळेमध्ये जायला निघाली. ती एसटीनेच शाळेमध्ये आली होती. ज्या दिवशी ती शाळेत गेली त्या दिवशी दुपारी ती लवकर शाळेतून निघाली. तिची स्कुटी शोधण्यासाठी ती तेच मारुतीचं मंदिर शोधत होती. पण तिला ते सापडत नव्हते. तिला वाटलं कि ती रस्ता चुकली आहे त्यामुळे ती येणाऱ्या जाणाऱ्यांना त्या मंदिराबद्दल आणि त्या वाटेबद्दल विचारू लागली. पण कोणीच तिच्या त्या बोलण्यावर विश्वास ठेवायला तयार नव्हते. तिने तिच्या अम्मीला फोन केला आणि तिला विचारलं कि नाझमीनच्या लहानपणी ज्या कच्च्या जंगलवाटेने आपण घरी गेलो होतो ती वाट सापडत नाही आहे. त्यावर तिची अम्मी तिला म्हणाली कि अशा कोणत्याही वाटेबद्दल तिला देखील नाही माहित आणि नाझमीनच्या लहानपणी सुद्धा अशा कोणत्याही वाटेने तिच्या अम्मीने तिला कधी नेल्याचे सुद्धा आठवत नाही. हे ऐकून नाझमीन मोठ्या विचारात पडली. तो जंगलातला कच्चा रस्ता खरंच नाही आहे का? मग तो धैर्या आणि त्याच्यासोबत ते सगळं घडलेलं काय होतं? तो वाघ आणि ती झोपडी... ते स्मशान ते सगळं माझा भ्रम आहे कि काय? हे सगळे विचार नाझमीनच्या मनात येऊ लागले.

तिने लगेचच एसटी पकडली आणि घरी आली. घरी आल्यावर तिने तिची स्कुटी घराच्या आवारातच असल्याचे पाहिले आणि तिची स्कुटी एकदम व्यवस्थित होती. घरात शिरल्यावर तिने पुन्हा एकदा अम्मीला त्या जंगलातल्या रस्त्याबद्दल विचारले पण तिच्या अम्मीने साफ नकार दिला. तिच्या अम्मीने तिला विचारलं कि आज स्कुटी का घेऊन नाही गेलीस तेव्हा तिने उलट अम्मीलाच विचारले कि तिची स्कुटी तर इकडे नव्हती. त्यावर तिची अम्मी तिच्यावर ओरडली कि इतके दिवस हि स्कुटी इथेच दरवाजात आहे आणि इकडून ती कुठे जाणार. तिने पाहिले तर कमरेवर असलेले जखमेचे निशाण सुद्धा तसेच होते. काही गोष्टी तशाच आहेत पण काही गोष्टी वेगळ्या आहेत. नाझमीनला काहीच समजेना. नाझमीनचे डोके दुखू लागले विचार करून करून. अचानक तिला उलटी झाल्यासारखं वाटलं तशी ती बाथरूम मध्ये पळाली. तिने उलटी करण्यासाठी तोंड उघडलं पण तिला उलटी होत नव्हती. कोरड्या उलट्या असतील का? असे विचार तिच्या मनात आले. तिने ताबडतोब दवाखान्यात जाऊन तिची तपासणी केली. दवाखान्यातील डॉक्टरांनी तपासणी करून सांगितले कि नाझमीन गरोदर आहे. नाझमीनच्या डोक्यात विचारांचे काहूर माजले. तिला समजत नव्हते कि काय चाललं आहे सगळं. जर धैर्या... स्मशान वगैरे सगळं खोटं आहे तर मग मी गरोदर कशी काय?

तितक्यात तिला असं वाटलं कि कोणीतरी दूरवरून तिला आवाज देत आहे.. "बाईसाहेब आव बाईसाहेब कूट रमला आहात. झोपेमध्ये काय बडबड करत आहात तुमि. चला उटा सकाळ होऊन गेली बगा" नाझमीनने डोळे उघडले आणि ती ताडकन उठली. तिने आजूबाजूला पाहिलं तर ती अजून झोपडीतच होती. म्हणजे सगळं स्वप्न होतं तर. नाझमीनने धैर्याला घट्ट मिठी मारली. ती म्हणाली,"मला सोडून कुठे जाणार नाही ना तुम्ही? प्लिज अल्लाह कि कसम है आपको आप मुझे छोडकर कभी नही जाओगे" धैर्याने तिच्या चेहऱ्यावरून हात फिरवला आणि म्हणाला,"तुमच्यासारख्या भूलोकीच्या अप्सरेला सोडून म्या कुटबी जायचो न्हाय बगा" धैर्याने तिच्यासाठी गरम गरम गवती चहा बनवून आणला होता. गुळाचा सुगंध येत होता. रेडिओ वर धैर्याने ते गाणं पुन्हा लावलं होतं. त्या गाण्यानेच बहुधा दोघांचं मन एकमेकांमध्ये गुंतलं होतं. नाझमीनच्या चेहऱ्यावर आनंद होता पण पडलेल्या स्वप्नामुळे मनात चलबिचल सुद्धा झाली होती. पहाटे पडलेली स्वप्ने खरी होतात असं ऐकिवात आहे. हे स्वप्न जर खरं झालं आणि धैर्या मला सोडून गेला तर माझं कसं होईल या विचाराने नाझमीन गोंधळून गेली होती. धैर्याने तिची होणारी चलबिचल पाहून तिच्या चेहऱ्यावरून आणि केसांमधून हात फिरवला आणि तिचे डोके स्वतःच्या छातीवर ठेवले. त्यामुळे नाझमीन थोडी शांत झाली होती. दोघांच्याही डोळ्यात आनंदाचे अश्रू होते. नाझमीनने तो चहा घेतला आणि ती घरी जायला निघाली. धैर्याने नाझमीनला जंगल संपण्याच्या वाटेवर सोडले. पक्क्या रस्त्यावरून ती चालू लागली. दोघांमध्ये फक्त १० मीटरचे अंतर असेल. नाझमीन पुन्हा पुन्हा मागे वळून बघत होती. धैर्या तिच्याकडे बघून हात दाखवत होता. नाझमीन एकसारखी मागे वळून बघत होती. कारण तिला वाटत होतं कि धैर्या तिला सोडून निघून जाईल कायमचा. अचानक…..समोरून भरधाव वेगाने येणाऱ्या ट्रकने नाझमीनला उडवले. त्या धडकेने नाझमीन रस्त्याच्या दुसऱ्या दिशेला पडली. ट्रक ड्राइव्हरने ट्रक न थांबवता तसाच ट्रक घेऊन निघून गेला. धैर्या जागीच उभा होता. त्याचे पाय जागचे हालत नव्हते. इतका मोठा रांगडा पहिलवान आणि जागचा हालत नव्हता. भीतीने तो थरथर कापत होता. त्याच्या डोळ्यांतून अश्रू येत होते. नाझमीनच्या डोक्यातून रक्ताच्या धारा सुटल्या होत्या. तिने प्राण सोडले होते. धैर्या खाली कोसळला आणि ढसा ढसा रडू लागला. नाझमीनचे डोळे उघडेच होते. जणूकाही ती अजूनही धैर्या कडे बघत होती कि तो तिला सोडून जाऊ नये. पण तीच धैर्याला सोडून गेली होती.

धैर्याने कशीबशी ताकद एकवटून पाऊल उचलले आणि धावत धावत तो नाझमीन जवळ गेला. खाली बसून त्याने नाझमीनचे डोके आपल्या मांडीवर घेतले आणि एका लहान मुलासारखा रडू लागला. ढगांचा गडगडाट होऊन पुन्हा पाऊस बरसू लागला. धैर्या मोठमोठ्याने रडू लागला. त्याच्या डोळ्यांतील अश्रू पावसाच्या सरींनी पुसले जात होते. त्याला एकच गाणं ऐकू येत होतं...

'लग जा गले कि फिर

ये हसीं रात हो न हो

शायद फिर इस जनम में

मुलाक़ात हो न हो

लग जा गले कि फिर

ये हसीं रात हो न हो

शायद फिर इस जनम में

मुलाक़ात हो न हो'

समाप्त. मित्रांनो आणि मैत्रिणींनो तुम्हाला हि कथा आवडली असेल तर नक्कीच कमेंट मध्ये सांगा. तसेच या कथेमधले शृंगारिक शब्द कसे आहेत याबद्दल सुद्धा तुमचे अभिप्राय जरूर मांडा. धन्यवाद.

Continue Reading

लग जा गले कि फिर ये हसीं रात हो न हो (भाग १) -

 लग जा गले कि फिर ये हसीं रात हो न हो (भाग १) -

लेखक - रोहन

कथेचा प्रकार - भयावह कामशास्त्र

नमस्कार मित्रांनो आणि लपून छपून वाचणाऱ्या मैत्रिणींनो. मराठी चावट शृंगारिक कल्पनाविश्वात आपले स्वागत आहे. खरं सांगायचं तर आपल्या या मराठी विश्वात इतकं भरभरून चावट साहित्य आहे कि इतर कोणत्याही भाषेतले साहित्य हे कमी पडेल. तसेच मराठी शृंगारिक साहित्य हे इतर शृंगारिक साहित्यापेक्षा नक्कीच वेगळे असते कारण मराठी भाषेमध्ये शृंगार कथा वाचताना वाचकांचे कपडे लागलीच ओले होतात. त्याचबरोबर जेव्हा ती कथा भयावह असेल तर कपडे ओले होण्यासोबत अंगावर काटे देखील येतात. म्हणूनच आपली मराठी भाषा हि खूप महान आहे.

…….धैर्याने कशीबशी ताकद एकवटून पाऊल उचलले आणि धावत धावत तो नाझमीन जवळ गेला. खाली बसून त्याने नाझमीनचे डोके आपल्या मांडीवर घेतले आणि एका लहान मुलासारखा रडू लागला. ढगांचा गडगडाट होऊन पुन्हा पाऊस बरसू लागला. धैर्या मोठमोठ्याने रडू लागला. नाझमीनला त्याने गमावलं होतं. धैर्या सगळं आठवत होता. फक्त काही क्षणांची साथ लाभलेल्या नाझमीनवर त्याचं इतकं प्रेम जडलं होतं. तसेच नाझमीन सुद्धा त्याच्यावर जीवापाड प्रेम करू लागली होती. पण एकाच क्षणात सगळं काही संपून गेलं होतं…….

कोल्हापुरात उमरज गावा जवळील एका शाळेत शिकवणारी नाझमीन ही अत्यंत जबाबदार आणि हुशार शिक्षिका होती. सकाळपासून धो धो पाऊस कोसळत होता. त्यामुळे मुख्याध्यापकांनी शाळेतल्या मुलांना लवकर घरी सोडण्याचे आदेश दिले. बाकीचे शिक्षकही ताबडतोब निघून गेले. पण हातात घेतलेले काम पूर्ण होईपर्यंत जागेची न हलणारी नाझमीन घरी जायला तयारच नव्हती. संध्याकाळचे ६ वाजले होते. पावसाचा जोर वाढला तसा शाळेचा शिपाई नाझमीन कडे आला आणि तिला घरी जाण्याची विनवणी करू लागला. तेव्हा नाझमीनने सगळं आटोपून निघायची तयारी सुरु केली. सगळं बंद करून दोघेही शाळेबाहेर पडले. तितक्यात नाझमीनच्या अम्मीचा फोन आला. तिला काळजी वाटत होती म्हणून तिने नाझमीनला फोन केला. अर्ध्या तासात घरी पोहोचते हे सांगून नाझमीनने फोन ठेवून दिला. तो शिपाई एसटी मधून त्याच्या घरी निघून गेला. नाझमीनने रेनकोट घातले आणि तिची स्कुटी सुरु केली. शाळेपासून जेमतेम १५ किलोमीटर वर तिचे खरपे बुद्रुक हे गाव होते. नाझमीन सावकाशपणे तिची स्कुटी चालवत होती. पावसामुळे लवकरच अंधार जाणवत होता. त्यामुळे रस्त्याला फक्त गाडीचीच लाईट होती. ७ किलोमीटर वर गेल्यावर अचानक नाझमीनच्या स्कुटी मधून कर्रर्रर्र कर्रर्रर्र असा आवाज होत तिची स्कुटी बंद पडली. तिने स्कुटी रस्त्याच्या बाजूला लावली आणि उतरून बघू लागली. तर स्कुटीचा टायर पंक्चर झाला होता.

नाझमीन धीट होती. अजिबात न घाबरता ती इकडे तिकडे कोणाची मदत मिळते आहे का ते पाहू लागली. पण संध्याकाळची वेळ असल्याने आणि जोराचा पाऊस पडत असल्याने कोणीच नव्हते. तिने तिच्या अम्मीला फोन करण्यासाठी फोन बाहेर काढला तर फोन मध्ये सिग्नल सुद्धा नव्हते. बहुतेक जोराचा पाऊस असल्याने पंचगंगा नदीने धोक्याची पातळी ओलांडली असावी आणि त्यामुळे मधला पूल पाण्याखाली गेला असावा. म्हणूनच एक सुद्धा गाडी या बाजूला फिरकत नव्हती. नाहीतर आत्तापर्यंत एखादी एसटी किंवा टमटम तरी आली असती. एखादी मोटारबाईक सुद्धा दूर दूर पर्यंत दिसत नव्हती. काय करावे आता नाझमीनला सुचत नव्हते. अशा पावसामध्ये रस्त्याने घरी चालत जाईपर्यंत जवळ जवळ २ तास तरी लागतीलच. तसेच पाठीमागे ७ किलोमीटर परत शाळेच्या इथे चालत जाण्याचा प्रश्नच नाही. कारण त्यापेक्षा मग ८ किलोमीटर चालत घरी जाणे फायद्याचे ठरेल. नाझमीन धीट असली तरी ढगांचा गडगडाट... विजांचा कडकडाट आणि पावसाच्या जोरामुळे थोडी विचारात पडली होती. त्यानंतर तिला आठवलं कि लहानपणी तिच्या अम्मीने तिला एकदा जंगलातल्या कच्च्या रस्त्याने घरी नेलं होतं. जवळच एक लहानसं मंदिर आहे. त्या मंदिरालगत जंगलातून एक कच्चा रस्ता जातो आणि त्या रस्त्याने नाझमीनच्या खरपे बुद्रुक या गावात अवघ्या पाऊण तासात पोहोचता येते. पण या रस्त्यावरून जाताना एक स्मशानभूमी आहे आणि रात्रीचे त्या स्मशानभूमी मधून जाताना नक्कीच कोणालाही नाही आवडणार. लहानपणी नाझमीन अम्मीसोबत त्या स्मशानभूमीमधून जाताना रडत होती हे तिला आठवलं. पण आता तिने सगळी शक्ती एकवटली आणि सगळी भीती दूर सारून त्या जंगलवाटेने जाण्याचे ठरवले.

मारुतीच्या मंदिराशेजारी तिने तिची स्कुटी लावली आणि त्या स्कुटीला झावळ्यांनी व्यवस्थित झाकून ठेवले जेणेकरून कोणी त्या स्कुटीला पळवून नेणार नाही. मारुतीच्या पाया पडून नाझमीनने कच्चा रस्ता पकडला. संकटकाळी प्रत्येक देव हा शक्तीच देतो या विचारांची असलेल्या नाझमीनला मारुतीचे दर्शन घेऊन बरीच ऊर्जा प्राप्त झाली होती. तिच्या मनात आता भीती अजिबात उरली नव्हती. सोबत असलेली बॅटरी चालू करून ती एक एक पाऊल पुढे टाकत होती. काही पावले पुढे चालत गेल्यावर तिला स्मशानातील धुराचा आणि अत्तराचा वास येऊ लागला तेव्हा तिला जाणवलं कि स्मशान जवळ आलं आहे. त्यासोबत कुत्र्यांच्या विचित्र भुंकण्याचा आवाज देखील नाझमीनचे लक्ष विचलित करीत होता. तीन गावांनी मिळून बांधलेली असल्यामुळे हि स्मशानभूमी खूप मोठी होती. स्मशानाचा दरवाजा उघडताच कर्रर्रर्र असा आवाज झाला आणि त्याचबरोबर कुत्र्यांचा भुंकण्याचा आवाज अजूनच जोर धरू लागला. चित्रविचित्र आवाज नाझमीनच्या कानावर येऊ लागले. त्यामध्ये पाऊस सुरूच असल्याने तिला सारखे सारखे चेहऱ्यावर येणारे पावसाचे पाणी पुसावे लागत होते. स्मशानात थोडे आतमध्ये गेल्यावर नाझमीनला आपल्या पाठीमागून कोणीतरी चालत असल्याचा भास झाला. तिने चटकन मागे वाळवून पाहिले पण कोणीच नव्हते. कधी तिला वाटे तिच्या उजव्या बाजूने तर कधी डाव्या बाजूने तर कधी कोणीतरी समोरून चालत येत आहे असा भास होऊ लागला. पण नाझमीनने स्वतःची मूठ घट्ट आवळून धरली होती आणि जलदगतीने पाऊले टाकत होती. पुन्हा एकदा तिच्या पाठीमागून कोणीतरी पळत आल्याचा तिला भास झाला पण मागे वळून बघताच कोणीच दिसत नव्हते. नाझमीनने मनाशी ठरवले कि आता कोणताही आवाज झाला तरी मागे वळून बघायचेच नाही.

जळलेल्या प्रेतांचा उग्र वास नाझमीनच्या नाकामध्ये घर करत होता. त्याचसोबत अत्तराच्या सुगंधाने तिला मंत्रमुग्ध झाल्यासारखे वाटत होते. नाझमीनचा भूत आत्मा वगैरे गोष्टींवर अजिबात विश्वास नव्हता पण अशा वेळी कोणत्याही माणसाच्या मनामध्ये त्या सगळ्या कल्पना आल्याशिवाय राहत नाही. त्याचप्रमाणे नाझमीनच्या मनात सुद्धा भूत... आत्मा वगैरे संकल्पना चलबिचल करीत होत्या. त्यामुळे ती घाबरू लागली होती. प्रत्येक पावलावर पाचोळ्याचा आवाज .... त्याचसोबत पावसाच्या बरसणाऱ्या सरींचा आवाज..... दुरून येणाऱ्या कुत्र्यांच्या भुंकण्याचा आवाज... रातकिड्यांचा आवाज.... त्यामुळे नाझमीनच्या मनात वेगवेगळे विचार येत होते आणि त्यातूनच तिला सगळे भास होत होते. तिच्या डोक्यामध्ये अनेक संकल्पना येऊ लागल्या. कधी तिला वाटे कि हाडांचा सापळा उठून तिच्या समोर येईल तर कधी पाठीमागून येऊन तिचा गळा आवळेल. भयभीत होऊन ती जलदगतीने पावले टाकत होती. इतक्यात तिला जाणवलं कि तिच्या पाठीमागे कोणीतरी उभे येऊन ठाकले आहे. तिने लगेच पाठीमागे वळून पाहिले तर एक कुत्र्याचं पिल्लू तिच्या समोर उभं होतं. अतिशय घाबरलेलं ते पिल्लू जणू काही तिला काहीतरी सांगण्याचा प्रयत्न करीत होतं. नाझमीनने इकडे तिकडे पाहिलं आणि मग पुन्हा त्या पिल्लाकडे पाहिलं. तेवढ्यात तिच्या पाठीमागून कोणीतरी धावत गेल्यासारखं तिला वाटलं म्हणून तिने मागे वळून पाहिलं पण तिला कोणीच दिसलं नाही. तिने पुन्हा त्या पिल्लाकडे वळून पाहिलं आणि जोराची किंकाळी सोडली. ते कुत्र्याचं पिल्लू रक्ताने माखलेलं मरून पडलं होतं. नाझमीनने डोळे बंद करून घेतले आणि पुन्हा डोळे उघडून पाहते तर ते पिल्लू तिथे नव्हतं. तिने इकडे तिकडे पाहिलं तर कोणीच नव्हतं. तिला समजलं या सगळ्या तिच्या डोक्यातल्या कल्पना आहेत बाकी काहीच नाही.

नाझमिन पुढे चालतच राहिली. स्मशानातला रस्ता आता संपत आला होता आणि नाझमीनला समोरचा दरवाजा दिसत होता. ती खुश झाली होती पण तितक्यात तिच्या डाव्या बाजूने एका वाघाने तिच्यावर झडप घातली. पहिल्या क्षणाला तिला समजलेच नाही कि काय झाले. नाझमीनच्या हातामधली बॅटरी खाली पडली. वाघाच्या पंजाच्या नखांनी तिच्या कमरेवर ओरबाडले होते. नाझमीन उठून उभी राहिली तर समोर एक जंगली वाघ तिच्याकडे बघून डरकाळी फोडत होता. वाघाची नजर तिच्यावर होती. नाझमीनच्या कमरेमधून रक्त वाहत होते पण तिचं सगळं लक्ष त्या वाघावर होतं. तो जंगली वाघ नाझमीनच्या डोळ्यांमध्ये बघत होता. नाझमीन खूप घाबरली होती. तिला इतकं माहित होतं कि अशा वेळी वाघाच्या डोळ्यांमध्ये डोळे घालूनच पाहायचं असतं. अजिबात नजर इकडची तिकडे करायची नसते. तो वाघ पुढे झेप घेण्यासाठी थोडा मागे सरकला आणि त्याने झेप घेतली. नाझमीनने भीतीने डोळे बंद केले. त्याच वेळी ‘धैर्या’ ने वाघावर झेप घेऊन त्याला दुसऱ्या दिशेला जमिनीवर पाडले. नाझमीनने डोळे उघडले तेव्हा तिने पाहिलं कि एका माणसाने वाघापासून तिचा बचाव करण्यासाठी मध्येच उडी घेतली होती आणि वाघाला धरून दुसऱ्या दिशेला जमिनीवर पाडले होते. नाझमीनने लगेचच बॅटरी उचलली आणि चालू करून धैर्या आणि वाघ यांच्या दिशेने धरली. धैर्या आणि वाघ दोघेही एकमेकांसमोर हल्ल्याच्या आवेशाने उभे राहिले. नाझमीन धैर्याकडे पाहत होती. ६ फूट उंच आडदांड शरीर.... ..कणखर मनगटं...निधडी छाती...पिळदार मिशा.... अंगावर फक्त धोतर कसून बांधलेले.... दोन्ही दंडांवर तांब्याचे कडे.... तीक्ष्ण नजर वाघाच्या नजरेला धडक देत होती. धैर्याने एक पाय मागे मातीमध्ये रोवला जेणेकरून वाघावर हल्ला चढवता येईल. वाघाने पुन्हा एकदा डरकाळी फोडली. धैर्याने दोन्ही हातांची मूठ आवळली आणि त्या वाघाच्या डोळ्यांमध्ये डोळे घालून मोठ्या जिद्दीने पाहू लागला. अचानक वाघाचं गुरगुरणे बंद झाले आणि वाघाची पावलं मागे मागे सरकत त्याने जंगलामध्ये धूम ठोकली. इतक्या चवताळलेल्या वाघाने अचानक पाठी होऊन हार कशी काय मानली असेल आणि लगेचच जंगलात पळून कसा काय गेला असेल या विचारात नाझमीन पडली. धैर्या पाठीमागे वळला आणि नाझमीन जवळ आला. धैर्याच्या धिप्पाड देहासमोर नाझमीन एक लहानगी बाहुली दिसत होती. स्वतःच्या मिशांना पीळ देत धैर्या नाझमीनला म्हणाला,"नमस्कार बाईसाहेब. हिकडच्या तुमि दिसत न्हाईत. मंग कुटणं आलायसा अन कूट जायाचं हाय". पावसाचा जोर कमी झाला होता. नाझमीनच्या कमरेवर झालेल्या जखमेची जाणीव आता तिला होऊ लागली. जखम किती झाली आहे तिला समजत नव्हतं. तिने तिच्या डाव्या हाताने जखम दाबून धरली होती. ती वर तोंड करून धैर्याच्या डोळ्यांमध्ये डोळे घालून म्हणाली,"जी नमस्ते. मी उमरज गावाजवळच्या शाळेमध्ये शिक्षिका आहे. आज घरी जाताना रस्त्यामध्येच माझी गाडी बंद पडली. मग विचार केला कि या जंगलातल्या आडवाटेने लवकर पोहोचता येईल माझ्या गावाला खरपे बुद्रुकला. पण वाघाने अचानक हल्ला चढवल्यामुळे मी खूप घाबरली होती. तुम्ही तुमची जान जोखीम मध्ये टाकून मला वाचवलं. अल्लाह तुम्हाला कधी काही कमी पडू देणार नाही."... हे ऐकल्यावर धैर्या जोरजोरात हसू लागला.... "आव बाईसाहेब. या जंगलातल्या जनावरांशी माझं जवळचं नातं हाय. अन देवाकडे म्या कदीबी काय मागत नसतो. मजा इश्वास हाय त्यो फकस्त माज्या या मनगटावर" धैर्याने नाझमीनसमोर त्याचा उजवा हात पुढे करून त्याच्या मनगटा मधली ताकद दाखवली.

नाझमीनच्या दोन्ही हातांना एकत्र केले तरी त्याहून मोठा होईल असा धैर्याचा एक हात होता. इतका दणकट आणि मजबूत हात नाझमीनने आतापर्यंत कधीच पाहिला नव्हता. ... "अल्लाह आआअह् ओह ... शायद वाघाच्या नखांनी माझ्या कमरेवर जास्तच जखम केली आहे." नाझमीनला आता ती जखम सहन होत नव्हती. तसेच त्यामधून रक्तस्त्राव सुद्धा होत होता. तिने ओढणी काढून तिच्या कमरेभोवती घट्ट त्या जखमेवर बांधून धरली. धैर्या त्या जखमेकडे बघून म्हणाला..."माझं झोपडं इथंच हाय जवळ. तुम्हास्नी म्या जखमेवर औशीद देतो लावाया. चला बिगी बिगी." धैर्या नाझमीनला रास्ता दाखवत त्याच्या झोपड्याजवळ घेऊन गेला. त्या स्मशानाच्या थोड्या अंतरावर धैर्याचं झोपडं होतं. दोघेही झोपडीत आले तसा पुन्हा जोराचा पाऊस सुरु झाला. धैर्याने लगेचच कंदील लावला आणि दोन तीन ठिकाणी दिवे लावले जेणेकरून झोपडीमध्ये उजेड होईल. मग त्याने नाझमीनला बसायला जागा दिली. दोघेही पावसाच्या पाण्याने पूर्णपणे भिजले होते. नाझमीनने तिचं रेनकोट काढून ठेवलं. धैर्याने नाझमीनला केस पुसायला एक कापड दिलं. केस पुसून झाल्यावर त्याने तिला त्याच्या झोपड्यात असलेल्या एका लाकडाच्या ओंडक्यावर झोपायला सांगितलं आणि कंदिलाच्या प्रकाशात तिची जखम व्यवस्थित पाहिली. वाघाच्या नखांचा फक्त हलकासा मारा होता पण नाझमीनच्या कमरेला गंभीर जखम देऊन गेला होता. तो म्हणाला रक्त बरंच जात आहे. लगेचच जखम शिवावी लागेल आणि त्यावर आयुर्वेदिक लेप लावावा लागेल. नाझमीनने धैर्याला विचारलं कि जखम शिवणार कशाने?

त्यावर धैर्या म्हणाला कि त्याच्याकडे असलेल्या कपडे शिवायच्या जाड सुई आणि धाग्याने तात्पुरती जखम शिवून देईल. मग उद्या सकाळी डॉक्टर कडे जाऊन व्यवस्थित उपचार घेता येतील. पण सध्या जखम शिवून त्यावर लेप लावणं गरजेचं आहे हे धैर्याने सांगितलं. कारण जखम मोठी असल्याने फक्त लेप लावून चालणार नाही. नाझमीनने होकारार्थी मान डोलावली. त्यावर धैर्या म्हणाला,"बाईसाहेब पर त्यासाठी तुम्हास्नी तुमची हि वरची कापडं काडाया लागतील. न्हायतर जखम यवस्थित शिवता येनार न्हाय." धैर्या नाझमीनच्या डोळ्यात बघून बोलत होता. "अहो पण तुमच्यासमोर कसं?", नाझमीन उत्तरली. त्यावर धैर्या म्हणाला,"बाईसाहेब या वक्ताला म्या तुमच्यासाठी एक वैद्य हाय हे लक्षात ठेवा. मनात काय बी इचार आणू नका". धैर्याचं मन सुद्धा एकदम साफ होतं. नाझमीन बद्दल त्याच्या मनात काहीच वाईट विचार नव्हते. नाझमीनने काहीही न बोलता पुन्हा होकारार्थी मान डोलावली. त्यानंतर धैर्या तिला म्हणाला," बाईसाहेब तुमि तयार व्हा. म्या पानी गरम करून आणतो अन सुई धागा अन लेप बी बनवून आणतुया लगीचच." धैर्या पाठीमागे वळाला आणि चुलीमध्ये लाकडं घालून अग्नी पेटवला. त्यावर पाण्याचे पातेले ठेवून मग पानांचा लेप बनवायला घेतला. वाटीभर पानांचा लेप बनवून झाल्यावर त्याने डब्यातून सुई धागा काढून ती सुई गरम पाण्यामध्ये व्यवस्थित धुवून घेतली जेणेकरून नाझमीनला कसलंच इन्फेक्शन होणार नाही. पाणी व्यवस्थित गरम होईपर्यंत त्याने धैर्याने चार्जिंग वाला रेडिओ सुरु केला त्यावर त्याने कॅसेट मधून एक गाणं लावलं... धैर्या म्हणाला,"बाईसाहेब माझं आवडतं गाणं म्या लावतुया. तुम्हास्नी बी आवडेल अन तुमचं दर्द थोडं कमी व्हईल"

'लग जा गले कि फिर ये हसीं रात हो न हो

शायद फिर इस जनम में मुलाक़ात हो न हो

लग जा गले कि फिर ये हसीं रात हो न हो

शायद फिर इस जनम में मुलाक़ात हो न हो

लग जा गले'

हे गाणं ऐकून नाझमीन म्हणाली,"तुम्हाला सांगू माझं सुद्धा हे खूपच फेव्हरेट गाणं आहे. मला हे गाणं खूप खूप आवडतं." त्यानंतर ते सगळं घेऊन धैर्या पाठीमागे वळाला. त्याने सगळं सामान बाजूला जमिनीवर ठेवले आणि नजर वर करून बघितली तर समोर नाझमीन खाली मान घालून उभी होती. तिने तिच्या अंगावरचे कपडे काढून बाजूला ठेवले होते आणि आता ती फक्त ब्रा आणि निकर वर होती. जखम कमरेवर असल्याने तिला पायजमा देखील काढणे भाग होते. ती तिच्या दोन्ही हातांनी तिचं शरीर झाकण्याचा प्रयत्न करीत होती. लाजेने ती लाल लाल झाली होती. दोन्ही हात स्वतःच्या खांद्यावर तिरकस ठेवून ती तिच्या वक्षस्थळांना झाकण्याचा प्रयत्न करीत होती. धैर्याने त्याची नजर वळवली आणि तो नाझमीनला म्हणाला,"बाईसाहेब तुमि या लाकडाच्या ओंडक्यावर जखमेची बाजू वर करून झोपा" नाझमीन उजव्या बाजूच्या कुशीवर झोपली. धैर्याने गरम पाण्यामध्ये फडकं बुडवून नाझमीनची जखम व्यवस्थित साफ केली. उभा राहून तो नाझमीनच्या जखमेवर उपचार करीत होता. जेव्हा गरम पाण्याचं फडकं नाझमीनच्या जखमेवर धैर्याने टेकवलं तसं नाझमीनला खूप जोरात दुखलं आणि तिने डोळे बंद करून धैर्याचा हात धरला. धैर्याने काहीही न बोलता नाझमीनच्या चेहऱ्याकडे पाहिले. अतिशय सुंदर अशा नाझमीनच्या चेहऱ्यावर असलेल्या भीतीने ती अजूनच सुंदर दिसत होती. नाकामध्ये बारीक खडा आणि डोळ्यांमध्ये काहीसं राहिलेलं काजळ याव्यतिरिक्त तिच्या चेहऱ्यावर काहीच नव्हतं तरीही ती एक सुंदर अप्सरा दिसत होती. तिच्या हनुवटीवर असलेला तीळ तिच्या सौंदर्यामध्ये अजून एक मोती जोडत होता. नाझमीनची गोरी काया अप्सरेहूनही सुंदर होती. तिच्या दोन्ही वक्षस्थळांचा आकार हा कमाल होता. कमरेवरची त्वचा इतकी गुळगुळीत आणि कोमल होती कि त्यावरून हात फिरवला कि सर्र्र्कन घसरून जाईल. तिच्या काखेमध्ये असलेले बारीक केस तिच्या गोऱ्या सौंदर्यामध्ये अजून भर घालत होते. नाझमीनचा हात धैर्याने दुसऱ्या हाताने पकडून लाकडाच्या ओंडक्यावर ठेवला. तिचे डोळे बंदच होते. धैर्याचं लक्ष अजूनही नाझमीनच्या सुंदर चेहऱ्यावर होतं. एक सुंदर स्त्री फक्त ब्रा आणि निकर वर असून सुद्धा तिच्या चेहऱ्यावरील सौंदर्याकडे पाहणारे खूपच कमी असतात. त्यातला एक धैर्या होता. जखम साफ करताना डोळे बंद ठेवूनच नाझमीन धैर्याला विचारू लागली,"मला सांगा तो वाघ तुम्हाला घाबरून जंगलात कसा काय पळाला? मला समजलं नाही कि इतका मोठा वाघ एका माणसाला घाबरून कसा काय पळून जाईल" त्यावर धैर्या म्हणाला,"अहो बाईसाहेब मी या समशानाची रखवाली करतुया. त्यामुळे मला इथंच झोपडं बांधून राहायला लागतंय. इथलं जंगलातले कोल्हे या मुडद्यांची नासधूस करतात त्यामुळे या तिन्ही गावकऱ्यांनी मला इकडं रखवाली कराया ठेवलं हाय. लहानपनापासून मला प्राण्यांचं लय येड हाय. त्यामुळे मला त्यांची भीती अजबात न्हाय. म्हणून त्यो वाघ मला घाबरून जंगलात पळून गेला कारण त्यो वाघ काही भुकेलेला नव्हता. त्याच्याकडे बघून मला समजलं कि तो फक्त घाबरवायला इकडं आला हाय. म्हणून म्या त्याच्या डोळ्यात रोखून पाह्यलं अन तो धूम ठोकीत जंगलात निघून गेला." धैर्याचं हे उत्तर नाझमीनला इतकं पटलं नव्हतं पण तिने त्याच्यावर विश्वास ठेवला. ती म्हणाली,"खरंच तुमच्यावर अल्लाह ची मर्जी आहे त्यामुळे त्यो वाघ तुम्हाला काहीही इजा न पोहोचवता जंगलात निघून गेला."

त्याने जखम व्यवस्थित साफ केली. त्यानंतर त्याने ती जखम सुई धाग्याने शिवायला घेतली. त्याने नाझमीनच्या हातावर हात ठेवला आणि म्हणाला,"बाईसाहेब थोडंसं दुखेल पर तुमि काय बी काळजी करू नका. म्या समदं यवस्थित करतुया." नाझमीनने डोळे उघडले आणि धैर्याकडे बघत म्हणाली,"तुम्ही खरंच माझ्यासाठी खूप करत आहात. पण मला खूप भीती वाटत आहे ओ." धैर्या म्हणाला,"आवं तुमि नका घाबरू. म्या करिन समदं." नाझमीन थोडीशी हसली आणि तिने होकारार्थी मान डोलावली. धैर्या नाझमीनची जखम सुई धाग्याने शिवू लागला. त्याने तिच्या जखमेमध्ये सुई टोवल्यावर नाझमीनच्या तोंडातून किंचाळी निघाली आणि तिने धैर्याच्या दंडाला घट्ट पकडून ठेवले. धैर्याने एक टाका घातला. नंतर न थांबता एका मागोमाग एक धैर्या टाके घालत गेला. त्याने व्यवस्थित टाके घालून ती जखम जशी जमेल तशी शिवून टाकली. ते झाल्यावर धैर्याने आयुर्वेदिक लेप घेऊन नाझमीनच्या जखमेवर लावू लागला. ज्या वेळी धैर्याचा हात नाझमीनच्या शरीरावर पडला त्या वेळी तिच्या शरीरावर शहारे येऊ लागले. धैर्याने एका हाताने नाझमीनची जखम जास्त दुखू नये म्हणून तिच्या कमरेच्या थोडं वर दाबून धरले होते तर दुसऱ्या हाताने तो जखमेवर लेप लावत होता. नाझमीन डोळे उघडून त्याच्याकडे बघत होती. धैर्याचे लक्ष नाझमीनच्या जखमेवर लेप लावण्यात होते. जसजसा धैर्या नाझमीनच्या जखमेवर लेप लावत होता तसतसा त्याच्या भिजलेल्या धोतरामध्ये तंबू होत होता. नाझमीन सारख्या सुंदर स्त्री बद्दल जरी त्याच्या मनात काही वाईट विचार नसले तरी निसर्गाचा नियम कोणीच मोडू शकत नाही. नाझमीनच्या यौवनाला जेव्हा धैर्याने स्पर्श केला तेव्हा त्याच्या धोतरामध्ये तंबू व्हायला सुरवात झाली होती. धैर्याचा ८ इंचाचा सोटा ताठुन ९० अंशामध्ये उभा राहिला होता. धोतर भिजलेले असल्याने धैर्याच्या सोट्याचा आकार स्पष्ट दिसत होता. पण त्याचे त्याकडे अजिबात लक्ष नव्हते.

पहिला भाग समाप्त. मित्रांनो आणि मैत्रिणींनो तुम्हाला हि कथा आवडली असेल तर नक्कीच कमेंट मध्ये सांगा. तसेच या कथेमधले शृंगारिक शब्द कसे आहेत याबद्दल सुद्धा तुमचे अभिप्राय जरूर मांडा. दुसरा भाग हा थरकाप उडवणारा असणार आहे हे नक्कीच. त्यामुळे दुसरा भाग मी लवकरच पोस्ट करेन. धन्यवाद

Continue Reading

अधुरी प्रेम कहाणी

 अधुरी प्रेम कहाणी

पावसाळी दिवसातील ती दुपार होती, साधारण २-३ वाजले असतील पण सूर्याचा कुठेच ठाव-ठिकाणा नव्हता. आकाश काळ्या ढगांनी भरले होते, पावसाची बारीक-बारीक रिपरिप चालूच होती., सगळी धरती हिरवी-गार झाली होती, नारळाची झाडे मुक्त होऊन वाहणाऱ्या वाऱ्या बरोबर डोलत होती. घरात बसूनही कंटाळाच आला होता, मग कपडे चढवले, पायात चप्पल अडकवली आणि सरळ बाहेर पडलो. रत्नागिरीत तशी मनोरंजनाची ठिकाणे फार नाहीत. मग जायला कुठली वाट नसली की मी सरळ समुद्र किनाऱ्याची वाट धरतो. समुद्राची रूप पण किती वेगवेगळी असतात, सकाळी कोवळ्या सूर्यप्रकाशात अवखळ भासणारा हाच समुद्र, दुपारी मात्र अंतःकरणात फार मोठे गुपित साठवून वागणाऱ्या गंभीर माणसासारखा भासतो. ओहोटीला, रुसून बसलेल्या मुलासारखा आपल्यापासून दूर जाऊन बसतो, तर भरतीला शत्रू सैन्यावर धावून जाणाऱ्या, विजयश्रीसाठी आसुसलेल्या सैन्यासारखा.

पावसात भिजत, समुद्राच्या हळुवार लाटा पायावर घेत किनाऱ्यावरून फिरण्यात जे सुख आहे ते काय वर्णावे. पण आज मला कशातच आनंद वाटत नव्हता. त्या विशाल समुद्रासमोर माझे एकटेपण मला जास्तच बोचत होते. ज्या हातात कुणाचा हात नाही, त्या हाताचा उपयोग तरी काय? आपली कुणीतरी असावी, जवळची. मनातले सगळे विचार तिच्यासमोर मोकळे करून टाकावेत, आपण बोलत राहावे आणि तिने ऐकत राहावे, आणि तिने बोलत राहावे आणि आपण ऐकत राहावे. तिच्या डोळ्यात बघत..सारी दुनिया विसरून जावे असे आणि बरेचसे विचार मनात गर्दी करून होते. माझी तंद्री भग्न पावली ति कोणाच्या तरी आवाजानेच. कोणीतरी मला हाक मारत होते. मागे वळून पाहिले तर नेहा पळत येताना दिसली.

नेहा, माझ्या वर्गातली एक गोड चेहऱ्याची, गोड आवाजाची, मुलगी. .कोणालाही आवडावी अशीच. माझी आणि तिची फारशी ओळख नव्हती. काही दिवसांपूर्वीच तिचे वर्गातीलच विनीत या मुलाशी जमले. खरं तर या बातमीने सगळ्यांनाच तसा धक्का बसला. विनीत दिसायला नीट-निटका, श्रीमंतीचा वारसा लाभल्याने नवीन नवीन गाड्या, सिनेमे, पार्ट्या यामध्येच रमणारा, त्याचे मित्रही थोडेसे गुन्हेगारी प्रवृत्तीचे. कॉलेजमध्ये अधून-मधून घडणाऱ्या हाणामारीच्या प्रकरणात आघाडीची भूमिका बजावणारे. माझी आणि विनीतची तशी सुरुवातीला चांगली ओळख होती, पण नंतर नंतर मीच त्याच्यापासून जरा दूर झालो. नेहा अजूनही पळत येत होती. वाऱ्याने तिचे लांबसडक केस पार विस्कटून टाकले होते. कपाळावर टिकली, एका हातात नाजुकसे ब्रेसलेट आणि दुसऱ्यात दररोज वेगवेगळ्या असणाऱ्या बांगड्या, आणि पांढरा शुभ्र पंजाबी. समुद्राच्या त्या पार्श्वभूमीवर मला ती एखाद्या जलपरीसारखी भासत होती. पावसाचे थेंब तिच्या चेहऱ्यावरून ओघळत होते.

"ओळखलंस मला?", नेहा

"व्वा, तुम्हाला कोण नाही ओळखत, खरंतरं माझे नाव तुम्हाला माहीत आहे हे ऐकूनच आश्चर्य वाटले", मी

"ए s s s तुम्ही वगैरे काय?", नेहा

"मग काय, मोठी लोकं तुम्ही", मी स्तुतिसुमन उधळायची काय थांबत नव्हतो. खरं तर ती माझ्याशी बोलतीय यावरच माझा विश्वास बसत नव्हता.

"पुरे पुरे.. तूच ठीक आहे.. बरं, तू एकडे कसा?" नेहा

"आलो असाच फिरत फिरत, मला समुद्राच्या किनाऱ्यावर फिरायला खूप आवडते." मी

"हो sss मला पण.. मी तुझ्याबरोबर इथे जरा वेळ फिरले तर चालेल ना?", नेहा

त्यानंतर जवळ-जवळ एक तास भर आम्ही मस्त मनसोक्त गप्पा मारल्या. अगदी खूप वर्षापासून ओळख असल्यासारखी.

दुसऱ्या दिवशी कॉलेजला जरा खुशीतच गेलो. नेहाशी गप्पा मारून मित्रांवर इंप्रेशन मारता येईल हाच विचार मनात होता. पण आज नेहा वर्गात आलीच नाही, त्यामुळे सगळे तास खूप कंटाळवाणे गेले. बाहेर पडलो. कॅटीनबाहेर नेहाची गाडी दिसली, म्हणून आत डोकावून पाहिले. नेहा-विनीत आणि त्याचा ग्रुप बसला होता. विनीत तिला जोर-जोरात काहीतरी ओरडत होता. शेवटी वैतागून ती बाहेर पडली. तिच्या डोळ्यातून पाणी वाहत होते. नक्कीच काहीतरी भांडण झाली होती. मी बाहेरच उभा होतो. तिने एकदा माझ्याकडे बघितले आणि गाडी चालू करून निघून गेली.

मी पण माझी गाडी काढली आणि घरी न जाता, गाडी समुद्राकडे वळवली. माझा अंदाज खरा ठरला. दूरवर नेहा गुडघ्यात डोकं खुपसून रडताना दिसली. मला बघताच तिने डोळे पुसले, आणि दुसरीकडे कुठेतरी बघत बसली. बराच वेळ शांततेत गेला, मग तिच म्हणाली, "विनीत खरंच खूप चांगला आहे रे. त्याचे माझ्यावर खूप प्रेम आहे. पण तो माझ्या बाबतीत खूप पझेसीव्ह आहे. मी दुसऱ्या कुणाशी बोललेले त्याला आवडत नाही.. काल आपण इकडे गप्पा मारल्या ते त्याला कुणीतरी सांगितले, ते त्याला आवडले नाही. प्लीज तू त्याला समजावून सांग ना की आपल्यात तसे काही नाहीये."

एवढे बोलून ति निघून गेली. दुसऱ्या दिवशी मी विनीत आणि नेहाला एकत्रच भेटलो. त्याला खात्री पटवून दिली की तो समजतोय तसे काही नाहीये. त्यालाही ते पटले. मग भरपूर गप्पा मारून, ती दोघ निघून गेली.

त्यानंतर त्या दोघांमधील भांडण वाढतच गेली. कारण एकच, त्याचा पझेसिव्हनेस, कधी तिने केस मोकळे सोडले म्हणून, कधी लिपस्टिक लावले, कधी शॉर्ट स्कर्ट घातला, तरी कधी अजून काही. रोजची भांडण, रोजची रडारड. कधी ती मला भेटून त्याला समजवायला सांगायची, तर कधी तो मला भेटून तिला त्याच्यासाठी मनवायला सांगायचा. एव्हाना मी या वकिलीमध्ये चांगलाच पारंगत झालो होतो. नेहा मला म्हणाली सुद्धा, तू वकील का नाही होत, चांगले बोलता येते तुला.

कित्येक दिवस गेले, भांडण मात्र या ना त्या कारणाने चालूच होती. विनीतचा माझ्यावर थोडाफार विश्वास होता, त्यामुळे तो त्याच्या मित्र-मंडळींसोबत कुठे चालला असेल तर मला नेहा बरोबर थांबायला सांगायचा. मग तो परत येईपर्यंत मी तिच्याबरोबर गप्पा मारत बसायचो. तिचे सरदारजीचे विनोद, कधीतरी एखादी कविता, तिचे गाणे गुणगुणणे, तिच्या मैत्रिणींचे प्रॉब्लेम्स, गॉसिप्स सगळे काही मनापासून ऐकायचो. पहिल्या-पहिल्यांदा विनीतच्या परतण्याची वाट पाहणारी नेहा, नंतर नंतर मात्र त्याच्यापासून दूर जाऊ लागली, त्याला या ना त्या कारणाने टाळू लागली. त्या दोघांमधली दरी वाढतच गेली, आणि आमच्यातले अंतर कमी कमी होत गेले.

एके दिवशी तर कमालच झाली, गावात देवीची जत्रा होती, विनीत तिला त्याच्याबरोबर यायला सांगत होता, पण बरं नाही म्हणून टाळले. इकडे, मी आणि माझे काही मित्र-मैत्रिणी जत्रेला जाणार होतो, तेंव्हा नेहाने चक्क माझ्याबरोबर यायला संमती दाखवली. हे म्हणजे माझ्यासाठी खूपच होते. मी चक्क तिला माझ्या गाडीवर बसवून जत्रेला गेलो. तिकडे आम्ही खूप मजा केली. जत्रेत रंगांची, गुलालाची खूप उधळण झाली. मग आम्ही सगळे अंगाला, कपड्यांना लागलेला रंग धुण्यासाठी समुद्रावर गेलो. तिकडे मस्त पाण्यात खेळलो, मातीत किल्ले केले, खूप धमाल केली. माझ्यासाठी तो दिवस स्वप्नवतच होता.

दुसऱ्या दिवशी सकाळी मी सहजच तिला फोन केला, बोलताना सहजच विचारले, "कालचा रंग गेला का?".

तर म्हणाली, "तो रंग केंव्हाच गेला, पण तुझा रंग उतरतच नाहीये.

मी म्हणले, "म्हणजे काय?"

तर पटकन सारवासारव करून म्हणाली, "अरे म्हणजे तो कुठलातरी रंग तू लावलास ना, तो जातच नाहीये."

त्यानंतर असे बऱ्याचदा होत गेले, ती मला काही सुचवायला तर बघत नव्हती?, असे तर नव्हते की ती आता माझ्यावर प्रेम करू लागली होती? नुसत्या विचारानेच माझ्या अंगावर गोड शहारे उमटले. तिच्या मैत्रिणींचा पण माझ्याशी बोलण्याचा सुर बदलला होता. नेहा कुठे दिसली नाही, की त्या मलाच येऊन विचारायच्या, आणि मग उगाचच हसत निघून जायच्या. विनीत पण मला जाता येता टॉन्ट मारायचा, "गद्दार, बेवफा, दोस्त दोस्त ना रहा" वगैरे म्हणायचा.

दिवसांवर दिवस जात होते. माझी आता खात्रीच झाली होती की नेहाच्या मनात विनीत नसून मीच आहे.

पण एक दिवस माशी शिंकली, जे होऊ नये ते घडले. नेहा आणि विनीतला मी नारळाच्या बागेत हातात हात घेऊन गप्पा मारत बसलेले बघितले. माझ्या मनात रचलेले मनोरे, क्षणात कोसळून गेले. पुढे-पुढे तर काही झालेच नव्हते असे संबंध विनीत नेहा चे जमले. एकत्र फिरणे, सिनेमा वगैरे. आमच्या कॉलेजचे लव्ह-बर्डस…

आज बऱ्या दिवसांनी, पावसाचे परत भरून आले होते. आज परत मी एकटाच होतो. चालता-चालता सहज मागे वळून पाहिले, सगळा समुद्र-किनारा रिकामाच होता. कुणीतरी मागून पळत येऊन मला हाक मारेल ही अपेक्षा व्यर्थ होती. ओल्या मातीमध्ये पावलांच्या खुणा उमटत होत्या, आणि येणारी समुद्राची प्रत्येक लाट, आळीपाळीने एक एक खुणा मिटवत होत्या, जणु काही तो समुद्रच मला मागच्या खुणा विसरून जायला सांगत होता.

दूरवर MTDC मध्ये कुठल्याश्या रिमिक्स गाण्यावर तरूण-तरूणी नाचत होते, त्यातील काही ओळी कानावर पडल्या:

" जिंदगी मे कोई कभी आए ना रब्बा..

आए तो कोई फीर जाए ना रब्बा ssss

देने हो अगर मुझे बाद मै आसू..

पहेले कोई हसाए ना रब्बा s s s.. पहेले कोई हसाए ना रब्बा "

-------------------------- समाप्त --------------------------

Continue Reading

एक_कळी_सुखावली !

 #एक_कळी_सुखावली !

मी त्यावेळी २६ वर्षाचा होतो आणि एका सोफ्ट्वेअर कंपनीत कामाला होतो. पण आज मी तुम्हाला गोष्ट सांगणार आहे ती प्रशंसाची. दिवाळीच्या सुट्ट्या चालु होत्या. मला ब्लू फ़िल्म्स बघायचा खूप नाद होता. अशाच एका सुट्टीच्या दिवशी ऒफ़िस मधे संध्याकाळी मी एका कोवळ्या पोरीला एक जण लागतोय अशी फ़िल्म पहात होतो. कोवळ्या पोरीचे कोवळे अंग-प्रत्यांग बघुन माझा बाबुराव फ़ुल ताठला. फ़िल्म संपल्यावर बाथरुम मधे जाउन मुठ्ठी मारुन परत जागेवर येउन बसलो. तरी मनाची शांती काही होइना. आमचे आफ़िस तसे मोठे होते. म्हणजे त्याला सर्व बाजुनी खुप खिडक्या होत्या. मी वैतागुन एका खिडकीपाशी आलो. तेवढ्यात माझी नजर समोरच्या बिल्डींगच्या गच्चीत पडली. समोर एक विद्यार्थ्यांचे वसतीगृह आहे. त्याच्या मालकाची १८-१९ वर्षाची मुलगी नुकतीच आंघोळ करुन केस वाळवायला आली होती. त्या कोवळ्या पोरीला पाहून माझा लंड एकदम ताठला. ती पण माझ्याकडे बघुन मंदपणे ह्सत होती. तशी ती गेले ४ महीने माझ्याकडे बघून ह्सत होती. पण मी कधी तिला प्रतिसाद दिला नव्ह्ता. पण आजची गोष्ट वेगळी होती. आता एखाद्या कोवळ्या पोरीला ठोकल्याशिवाय काही माझा बाबुराव शांत होणार नव्हता आणि माझी दिवाळी पण साजरी होणार नव्हती. त्यामुळे मी पण तिला हसून प्रतिसाद दिला. मला हसताना पाहून ती चपापली आणि लाजली पण. तिला बहुतेक माझ्या प्रतिसादाची अपेक्षा नसावी. मग तिला मी खुणेनेच तिचे केस मोकळे सोडायला लावले. तिनेपण मला तिचे केस मोकळे सोडून दाखवले. आई शपथ काय सोलिड दिसत होती ती. तिला मी पटवायचे ठरवले. जेव्हा मी हे ठरवले तेव्हा मला कल्पना देखिल नव्हती की आजच मी हिला ठोकू शकेन. मग तिनेच पुढाकार घेउन माझ्याशी संपर्क केला. मला खुणावुन खाली बोलावले. आमचे ऒफ़िस पाचव्या मजल्यावर होते. मी लिफ़्ट्ने खाली आलो तर ती पण त्यांच्या दरवाज्यापाशी उभी होती. तिने तिच्या लहान भावाबरोबर एक चिठ्ठी पाठवलेली होती. ती चिठ्ठी घेउन मी वर आलो. त्यात तिने लिहिले होते "आय लव्ह यु" आणि तिचा फ़ोन नं. दिला होता. मी लगेच तिला फ़ोन केला. फ़ोन घेताच म्हणाली "मला तुझ्याशिवाय करमत नाही. माझे तुझ्यावर खुप खुप प्रेम आहे. तु मला मिळाला नाहीस तर मी जगू शकणार नाही." एका कोवळ्या वयातील कोवळ्या मुलीचे निरागस प्रेम होते ते. अर्थातच माझा कार्यभाग लवकरच साधला जाणार होता त्यामुळे. आंधळा मागतो एक डोळा अन देव देतो दोन. मी ऒफ़िसमधे एकटाच होतो. त्यामुळे मी तिला म्हट्ले वर येतीस का? मी असे म्हणताच तिला काय आनन्द झाला म्हणून सांगू. ती लगेच म्हणाली " लगेच येते मी. माझे आई - बाबा कालच मावशीच्या मुलीच्या लग्नाला गावाला गेले आहेत आणि मला वसतीगृह संभाळायला सांगितले आहे." मग फ़ोन ठेउन मी तिची वाट पाहू लागलो. दहा मिनिटांनी ती वर आली. काय झकास दिसत होती प्रशंसा. मी सांगितल्याप्रमाणे केस मोकळे सोडुन आली होती ती. आणि एक फ़्रॊक घातला होता. डायरेक्ट तिच्या पुच्चीत घुसण्याच्या दृष्टीने खुपच सोयीचा ड्रेस होता तो. ती येताच मी तिला मिठीत घेउन आय लव्ह यु म्हणालो व तिच्या ओठांवर ओठ टेकवुन एक रसरशीत चुंबन घेतले. तिला अशा गोष्टींची सवय नव्ह्ती. त्यामुळे लगेच माझ्या हातून सुटायची धडपड करु लागली. मला याची कल्पना असल्यामुळे तिला जोरात आवळून पाच मिनिटे तिचे तसेच चुंबन घेत राहीलो. पाच मिनिटांनी मी तिला सोडले तेव्हा ती डोळे मिटुन पुर्ण नशेत होती. मी ऒफ़िसचे दार आतुन लावुन तिला तसेच आतल्या खोलीत नेले. मग खाली बसवुन तिला किस करत तिचे छोटेसे स्तन दाबु लागलो. त्याने ती अजुनच पेटली. मग मी हळुच तिच्या फ़्रॊकमधुन हात घालुन तिच्या लक्शात यायच्या आधी तिच्या पुच्चीत माझे बोट खुपसले. तिने माझा हात पकडला पण तोपर्यंत उशीर झाला होता. प्रशंसा फ़ुल पेटली होती. तिने मला फ़क्त विचारले "हेच प्रेम असते का?" मी म्हणालो हेच सुख तर प्रत्येक प्रेमिकाला हवे असते "मग मला भरपूर सुख दे माझ्या राजा." असे म्हणुन ती डोळे मिटुन सुखात बुडु लागली. तिने माझा हात तसाच पकडून ठेवला होता. पण ती विरोध करत नव्हती. हळू हळू मी तिला पूर्ण नागडी केली. मी पण माझे सगळे कपडे काढून टाकले. तिला हात लावताच मला कळाले होते की ती कुमारी आहे. मला तर घबाड मिळाल्यासारखा आनंद झाला होता.मी फ़ुल फ़ॊर्म मधे सुरु झालो. तिच्यावर आडवा होऊन मी तिला किस करत होतो. हळू हळू ती जास्त पेटल्यामुळे उसासे देवु लागली. "आआआ.........उम्म्म्म्म्म्म्म्म्म........स्स्स्स्स्स्स्स्स्स्स्स आऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽ" मी पण पेटलो होतो. खरे तर कोवळ्या पोरीला ठोकायचे या कल्पनेनेच मला कंट्रोल होत नव्ह्ते. पण हातात आलेल्या कच्च्या कळीचा मी पूर्ण आस्वाद घेत उपभोग घेणार होतो. अशी संधी सारखी थोडीच येते? मग मी तिला माझ्या मांडीवर बसवले. ती खाली बघत होती. तिचा सगळा चेहरा तिच्या केसांत झाकला गेला होता. मी हळूच तिचे केस बाजूला केले. आणि तिच्या हनुवटीला बोटाने वर केले. मी तिच्याकडे पाहातच राहीलो. ती इतकी सुंदर दिसत होती की एक सेकंद मी माझे उद्दीष्ट विसरलो होतो. मग प्रशंसाच म्हणाली... "माझ्या राजा फक्त बघतच राहणार आहेस की मला प्रेम पण देणार आहेस? " मग मात्र मी लगेच भानावर आलो. तिला म्हणालो - " डार्लिंग तुझ्याइतकी सुंदर मुलगी आजपर्यंत मी पाहीली नाही. तू बघच आता, मी तुला किती सुख देतो ते. असे म्हणून मी तिचा हात हातात घेउन माझ्या लंडला लावला. तिने एकदम करंट बसल्यासारखा हात मागे घेतला. मला मात्र हे नविन नव्हते. माझ्याखाली झोपलेल्या प्रत्येक मुलीची वा बाईची अशीच अवस्था व्हायची. माझा लंड होताच तितका दणकट आणि राकट. नऊ इंच लांब आणि तीन इंच जाड माझा लंड बघुन अनुभवी स्त्रियांनादेखील घाम फ़ुटायचा. मला अजुनही आठवते आहे की मी श्वेताच्या पुच्चीची कशी वाट लावली होती ते. ती एक वेगळी स्टोरी आहे. नंतर कधीतरी तुम्हाला सांगेन. आज मात्र फक्त प्रशंसाची गोष्ट सांगणार आहे. तिने विचारले, "मी तुझे हे धारदार हत्यार सहन करू शकेन का रे?" "मी - तुला माझे प्रेम हवे आहे का?" ती - "त्यासाठीच तर मी धावत आले ना माझ्या राजा?" मी - "मग हो तयार...." तर प्रशंसाच्या पुच्चीवर भरपुर केसं होती आणि माझा लंड मात्र एकदम सफ़ाचट होता कारण मी नेहमीच तयारीत असायचो. मी प्रशंसावर आडवा झालो. तिचे छोटेसे स्तन दाबत , चोखत मी तिला अजुन गरम करु लागलो. मी हळूच माझे मधले बोट तिच्या पुच्चीत खुपसले तर ते एकदम सरऽऽऽऽऽऽऽऽऽकन आत गेले. ती खुपच पेटली होती आणि आता अजून वेळ गमावण्यात काही अर्थ नव्हता. प्रशंसा पूर्ण गरम झाल्याची खात्री होताच मग मी माझा लंड तिच्या पुच्चीला लावला. माझ्या लवडयाची सुपारी तिच्या पुच्चीच्या दरवाजावर दस्तक देऊ लागली. तिचे उसासे वाढु लागले. "आऽऽऽऽऽऽ आऽऽऽऽऽऽ आऽऽऽऽऽऽह" दोन - तीन मिनिटे हा खेळ खेळल्यावर हळूच मी माझी सुपारी तिच्या पुच्चीत खुपसली. तशी ती जोरात कळवळली - "आआआआईईईईईईई गऽऽऽऽऽऽऽऽ" तिचा तो चित्कार ऎकून माझ्या अंगात एकदम नशा संचारली. मला खुप आनंद होत होता.. ती म्हणाली "मला खूप दुखत आहे प्लीज बाहेर काढ." मी म्हणालो, "एवढयातच घाबरलीस? अजुन मी आत पण गेलो नाही. तुझी पहीली वेळ आहे प्रशंसा त्यामुळे जरा दुखेल. पण मला प्रतिकार करू नकोस. मग तुला जास्त त्रास होणार नाही. माझ्यावर विश्वास ठेव." तिने हलकेच मान हलवून मूक संमती दिली. मला माहीत होते की ती माझा लंड झेलू शकणार नाही ते. म्हणून मी ती आता कितीही ओरडली तरी तिचे न ऎकता तिला एकदम हार्ड ठोकायचे ठरवले. मग मी तिचे एक घट्ट चुंबन घेतले. आणि ती चुंबनरसात डुंबत असताना मी माझा लंड एकदम तिच्या पुच्चीत घुसवला.... एका सेकंदात माझा लवडा प्रशंसाच्या पुच्चीचा पडदा फाडून आत घुसला होता. आता तिचे कॊमार्य भंग झाले होते. ती एकदम ओरडू लागली, "आईऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽगंगंगंगंगं आआआआऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽ" " मेले गंऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽ आऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽहऽऽऽऽ" आता प्रशंसा जोर जोरात रडू लागली होती. मला याची कल्पना होती त्यामुळे मी आमच्या ऒफिसच्या शेवटच्या रुम मधे नेले होते आणि दार पण लावले होते. आणि शिवाय दिवाळी असल्याने बाहेर भरपूर फटाके उडत होते. आणि इथे मी यॊवनाचा भरपूर दारूगोळा पेटवत होतो. मी तिच्या पुच्चीत एन्ट्री केल्यावर थोडा वेळ तसाच थांबलो. आता प्रशंसापण थोडी शांत झाली होती. ती अजुनही रडत होती आणि खूप वेदना तिच्या चेहर्यावर दिसत होत्या. मी तिला विचारले," खूप दुखतयं का?" "हो, मला नाही सहन होत हे." मुसमुसत ती म्हणाली. "अजून फक्त दोन मिनिटे सहन कर मग बघ तुला पूर्ण प्रेमाचा आनंद मिळेल.तुला पुर्ण सुख हवे आहे ना?" दोन सेकंद प्रशंसा विचार करुन जरा निश्चयाने म्हणाली "ठीक आहे. मी तयार आहे. आणि मी ओरडले तरी तु लक्श देऊ नकोस. मला पण बघायचे आहे की पूर्ण सुख काय असते ते... " मग मात्र मी माझी गाडी थांबवली नाही. तिच्या संमतीने माझा हुरुप वाढला. मी माझा लंड जोरात वर खाली करूय़ लागलो. प्रशंसा नुसती ओरडत होती, "आआआआईईईईईईईईईई आआआआऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽ" " दुखतयं रेऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽ" "सोड रेऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽ" "आआआआआआआआआआआआआऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽ" प्रशंसा मला बोचकारत होती. तिच्या किंकाळ्यांमुळे मात्र मी अजूनच पेटलो. मी जोरजोरात दणके देत होतो आणि प्रशंसा एकसारखी ऒरडत होती. पण मी मात्र लढतच होतो. तिचे सगळे अंग थरथरत होते. पण मी तिला ठोकतच होतो. ठोकतच होतो. ठोकतच होतो. शेवटी अर्ध्या तासाने मी तिला जोरात आवळले आणि तिच्या पुच्चीत खोलवर माझा लंड घुसवून झडलो. पाच मिनिटे तसाच पडून राहीलो. मग प्रशंसाकडे पाहीले. तर ती पूर्ण बेशुद्ध पडली होती. मी तिला थोपटले. पाच मिनीटांच्या प्रयत्नानंतर ती शुद्धीवर आली. मी विचारले, "तू ठिक आहेस का?" प्रशंसात बोलण्याचेपण त्राण शिल्लक नव्हते. तिने फक्त डोळ्यांनीच उत्तर दिले. मी हळूच तिच्या ओठांवर ओठ टेकवले. तिनेही प्रतिसाद दिला. नंतर एक तासाने जेव्हा ती ओके झाली तेव्हा मी विचारले " मने तुला हवे ते सुख मिळाले का?" ती म्हणाली, " मी जवळ जवळ मेले होते. पण दोन सेकंदांसाठी जे सुख मला तू दिले त्याची सर कशालाच येणार नाही." नंतर बराच वेळ आम्ही बोलत होतो. मग ती घरी गेली. नंतर अजुन दोन आठवडयाने तिला मी पुन्हा झवले. तेव्हाही अशीच चित्कारत होती ती. पहिल्या अनुभवातून झालेली तिच्या शरीराची झीज भरून यायला पूर्ण एक आठवडा लागला. आता तिची चाल पण बदललेली होती. जेव्हा ती चालत असे तेव्हा एकदम चित्तवेधकपणे तिची गांड आपोआप डोलू लागायची. ते बघून खूप मुले तिच्या मागे लागली होती. पण ती कोणाकडेच गेली नाही. का जावे? तिच्या पुच्चीची पुर्ण वाट लावायला माझा लंड समर्थ होता ना. आमचे प्रेम प्रकरण जवळ जवळ ४ वर्षे चालू होते. प्रशंसाला झवण्यात जो आनंद मला मिळाला तसा आत्तापर्यंत मला कधीच मिळाला नव्हता. तर मित्रांनो, अशा रितीने माझी दिवाळी एकदम दणक्यात साजरी झाली. तुमची कशी झाली?

Continue Reading

अभया , माझी अभया.

 अभया , माझी अभया.

खरच मला असे बोलायला देखील खूप छान वाटायला लागलें होते.

मूव्ही बघून आम्ही घरी तर गेलो . पण अजूनही ते क्षण हवेहवेसे वाटत होते. मूव्ही पाहून तिला drop करे पर्यंत मी अभया चा हात सोडला नव्हता. Actually कधीही सोडावा असे वाटतही नव्हते.

दिवसामागून दिवस जात होते. सगळे नॉर्मल चालू होते. ती तिच्या कामात व्यग्र. मी माझ्या कामात. आमच्या बोलण्यात कधीही जे घडले होते, त्या बद्दल विषय नसायचा. पण मी वाट बघत असायचो. शेवटी पुरुषी जात ना. कधीतरी विषय निघेल याची वाट बघत राहायचो.

मी मध्येच कधीतरी तिच्या घरी जायचो. पण तिची मुले असायची. त्यामुळे काहीही घडू शकत नव्हते. एकदा असेच work load होता. त्यामुळे खूप दिवसांनी call केला. माझी एक सवय होती. २/३ महिन्यांनी मी रिसॉर्ट ला जाऊन पूर्ण दिवस माझा मी एन्जॉय करायचो. एक दिवस स्वतः साठी.

त्या दिवशी आमचे बोलणे चालू होते. बोलता बोलता अभया बोलली. खूप थकायला झाले आहे रे. साहजिकच आहे म्हणा. नवरा इतका चांगला होता. की तो असे पर्यंत तिने घराबाहेर देखील पाऊल ठेवले नव्हते. पण मी तिला माहीत नाही का. पण सुरवाती पासून सांगत होतो. की तुझे काहीतरी स्वतःचे काम चालू कर. भले छोटासा धंदा. पण कर. पण ऐकले नव्हते. Mhana पुढे आयुष्यात असे काही घडेल असे वाटले नव्हते. तिचा नवरा अकाली गेला . आणि तिला घराबाहेर पडावे च लागले.

त्यामुळे तिची कायम धावपळ.

मी सहज तिला बोलून गेलो. की मी थकलो की रिसॉर्ट ला जातो. फ्रेश होतो. मग पुन्हा काम चालू. मी तिला विचारले. अभया तू येणार का. एक दिवस तुझ्यासाठी काढ. फ्रेश होशील.

पण अभया काही बोलली नाही. कदाचित इच्छा असूनही लोक लाजेस्तव नाही बोलत असावी. लोकांना सांभाळावे लागतेच ना. पुन्हा एखाद महिना गेला. कामाचा व्याप खूपच वाढला असावा. शेवटी एकटी ने घर चालवायचे होते.

पुन्हा काही दिवसांनी हो ना हो ना करता करता अभया बोलली. रिसॉर्ट ला जायचे का. .

मनातून उकळ्या फुटू लागल्या. पण actually tila आरामाची गरज होती. निदान तिच्याबरोबर वेळ घालवायला मिळेल या आनंदात जाण्याचे ठरले.

विक डेज मधला सोमवारी जायचे ठरले. पहिलाच दिवस असल्याने गर्दी नसते.

नेहमी लक्षात ठेवा. कुठे girlfriend किंवा बाई बरोबर जायचे असेल तर सोमवार मंगळवार बुधवार बघावा. आठवड्याची सुरवात असल्यामुळे गर्दी कमी असते.

आम्ही एका सोमवारी ठरल्यावेली म्हणजे सकाळीच, भेटलो. मुंबई पासून जवळच जायचे ठरवले होते. मी राहतो तिथे ती हायवे ल भेटली. माझ्या बाईक वरून आम्ही निघालो. अभया प्रथमच माझ्या बरोबर बाईक वर बसली होती. प्रवासात फक्त इतर थातुर मातुर गोष्टी बोलत होतो. ज्याचा कसलाही संबंध नव्हता. पण काहीतरी बोलायचे म्हणून बोलत होतो.

एकदाचे रिसॉर्ट ला पोचलो. सोमवार त्यात सकाळ, आम्हीच पहिले visitor होतो. आम्ही आत गेलो. रूम मध्ये bags ठेवल्या. नाश्ता केला आणि बाहेर आलो. मी स्विमिंग पुल मध्ये उतरलो. गरमागरम नाश्ता करून फ्रेश झालेलो होतो. मी उतरलो पण अभया बाहेरच बसून होती.

मी अभया ला पूल मध्ये उतरायला सांगत होतो. पण ती तयार नव्हती. मी मनसोक्त पाण्यात डुंबून घेतले. दुपारच्या जेवणासाठी मी बाहेर आलो. जेवण झाले. जेवताना मी ओलाच होतो. अभया बघून हसत होती. कारण थंड्या पाण्यात असल्यामुळे मी ताठरलो होतो. त्यात अभया समोर असताना माझे काय झाले असेल . विचारच नको. मला नंतर लक्षात आले..

जेवण झाल्यावर अभया ला मी पाण्यात येण्याबद्दल विचारले. शेवटी जबरदस्तीने का होईना. पण पाण्यात उतरली. तिला हात देऊन पाण्यात उतरवले. काही वेळ मस्त डुंबून होतो. मी काही वेळाने भेर आलो आणि रूम मध्ये गेलो. जरा थंडी वाजली होती. मी बेड वर पडलो. माझा सोटा आधीच कडक झाला होता.

मी थोडा वेळ डोळे मिटले. तेवढ्यात अभया रूम मध्ये आली. मी का आलो नाही बघायला. मी चादर घेऊन शांत पडलो होतो. माझे नेहमीचे होते. पण तिला माहित नव्हते. अभया बाजूला येऊन बसली. हळूच माझ्या हाताला हात लावला.

मी डोळे उघडून पाहिले. अभया बाजूला बसली होती.

मी तिचा हात हातात घेतला. हळूच जवळ खेचले. ती पण बाजूला पहुडली. मी तिच्याकडे आणींती माझ्याकडे पाहत होतो. काय करावे सुचत नव्हते. पण शेवटी मीच थोडासा पुढे सरकलो. तिला हळूच जवळ मिठीत खेचले. घट्ट मिठी मारली. अभया ने देखील मिठी मारली.

मी तिच्या गालावर माझे ओठ ठेवले. तशी ती शहारली.

मी हळूच पुढे सरकलो. तिच्या गालाचे कपाळाचे चुंबन घेत घेत ओठावर येऊन थांबलो. सावकाश ओठाच्या दिशेने सरकत होतो. ओठावर येऊन थांबलो. गरम श्वास एकमेकांना गरम करत होते. शेवटी इथेही मी अभया च्या ओठांना ओठात घेतले. अक्षरशः ओठांचा रस मी पित होतो. माहीत नाही पण तिच्या ओठांचा रस प्यायला मला खूप आवडायचे. बराच वेळ रस पिल्यानंतर मी तिचे कपडे काढले. मी प्रथमच तिचे कपडे काढले. ती लाजत होती. पंजाबी ड्रेस काढला. आता फक्त ब्रा आणि निकर वर होती अभाया. मी आम्ही उभे राहिलो. मी तिला मिठीत घेतले. इतर वेळी जे झाले ते पटकन झाले होते. त्यामुळे आता आमच्या जवळ बराच वेळ होता. मी हळूच ओठाचे kiss चालू असताना माझ्या एका हाताने हळूच तिच्या पाठीमागे हात नेऊन ब्रा ची हुक काढले.

तिची स्तन मोकळे झाले होते. मी घाईत माझे t-shirt pant काढले. आणि पुन्हा मिठी मारली. Mithibghait जरी मारली तरी पहिल्यांदाच वेगळा अनुभव आला. आमची शरीरे गरम झाली होती. तिच्या छातीला माझी छाती टेकली होती. ती माझ्या पाठीवरून हात फिरवत होती.

आणि मी हळूहळू हात खाली नेत होतो. अभया च्या कुल्या ना मी हळूहळू कुरवाळत होतो. मध्येच दाबत होतो.

मी अभया ला किस करत असतानाच तिचा हात धरून माझ्या सोट्यावर नेला. सीता आधीच कडक झाला होता. त्यात अभ या चाभात लागताच तंबू झाला. तिने वरूनच चोळण्यास सूरवात केली.

मी खाली गुडघ्यावर बसलो. अभ याच्या निकर वर किस केले. हात तिच्या कुल्यावर ठेऊन तिला जवळ घेतले. निकर वरूनच तिच्या योनीला वेड्यासारखा चोळत होतो. किस करत होतो. तिच्या योनीतून तिच्या पाण्याचा सुगंध मला अजुन वेडा करत होता. तिची निकर मिन्हाळूच खाली घेतली. तिची योनी माझ्या समोर होती. नेहमी सारखी साफ . तिला मी बेडवर झोपवले. तिच्या अंगावर आता एकही कपडा नव्हता.

मी अक्षरशः तिच्या पूर्ण शरीराला चोखत होतो. अभ या माझ्यासमोर निर्वस्त्र असेल असे मी कधीही विचारही केला नव्हता. (इच्छा होती खोटे कशाला बोलू).

मी हळूच तिच्या योनी जवळ आलो. तिच्या योनी वर मी जीभ फिरवू लागलो. तिच्या योनी मधून स्वाद रस पाझरू लागला होता. मी तिच्या मांड्यावर, जांघेवर, योनीवर जीभ फिरवत होतो. ती बेचैन होत होती.

मी तिच्या योनी मध्ये जीभ घातली. किती आत जीभ घालू कळत नव्हते. मी गरम होत होतो. ती सुद्धा . बहुतेक तिची वेळ जवळ आली. माझे डोके घट्ट योनी मध्ये पकडून ठेवले. ती वेळ आली. अभ या ने माझ्या तोंडातच पाणी सोडले. तिला कंट्रोल झाले नाही.

मी तिचे पाणी पिले.

ती पडून होती.

थोड्या वेळाने आम्ही कपडे घालून रूम मधून बाहेर आलो. यावेळी पाण्यात आम्ही दोघेही उतरलो. फ्रेश झालो. नाश्ता केला.

नंतर पुन्हा रूम मध्ये आलो.

आत येताच अभया ने मला घट्ट मिठी मारली. तिने कपडे अक्षरशः खेचून काढले. मला बेडवर पाडले. ती 69 पोझिशन मध्ये आली. ती माझ्या सोट्याला पकडून वरखाली करत होती. यावेळी तिची योनी माझ्या डोळ्यासमोर होती.

अभया ने माझ्या सोट्याला तोंडात घेतले. ती चोखत होती. लाल टोपा बाहेर काढून सारखी जीभ फिरवत होती.

मी सुद्धा तिच्या पुच्चीत माझी जीभ घालून पाणी पीत होतो. अभया आवाज काढत होती.

आम्ही दोघेही एकमेकांचे पाणी आवडीने चाखत होतो.

तिचे चोखणे मला सहन झाले नाही. मी पाणी सोडले. तिने देखील ते पाणी पिले.

पण तिने सोट्याला सोडले नाही. चोखणे चालू ठेवले. मी लगेच तयार देखील झालो.

आम्ही एकमेकांना सोडले. तिला बेडवर झोपवून मी तिच्यावर आलो. प्रथमच अभ याच्या वर आलो. मी तिचे किस वर किस घेत होतो.

तिच्या डोळ्यात डोळे घालुन बघत होतो. आम्ही दोघे चरम सीमेवर पोहोचलो होतो. योनी आधीच ओली होती. अभ याने हात खाली नेला . माझ्या सोट्याला पकडून योनी च्या मुखावर ठेवले.

सावकाश धक्का दिला. माझा सोटा हळूच अभ याच्या योनीत शिरला. आत शिरताना आमच्या दोघांच्या चेहऱ्यावर स्वर्गसुखाची अनुभुती होती.

मी हळूहळू धक्के देणे सुरू केले. धक्के देतानाच आम्ही एकमेकांना घट्ट मिठीत घेऊन किस करणे चालू होते. मी तिच्या चेहऱ्यावर मानेवर चुंबन घेत होतो. ती देखील मला तितक्याच वेगाने प्रतिसाद देत होती.

ती देखील मला खालून वरच्या दिशेने धक्के देत होती.

वेळ आली. अभ या आणि मी दोघांनी एकमेकांना घट पकडले. आणि एकाच वेळी पाणी सोडले. आम्हा दोघांनाही खाली जाणवले. की आम्ही किती गरम झालो होतो. दोघांचे गरम पाणी एकमेकात मिसळले होते.

मी तसाच अभया वर पडून होतो.

असे म्हणतात ताकत घोडे की गती से जाती है, और चिटी की गती से आती है. आज जाणवले.

मी अभयाच्या डोळ्यात पाहिले. एक वेगळीच नशा होती.

पण आज आम्ही एकमेकांत मिसळून गेली होतो. त्या वातावरणात आमच्या दोघांच्या मिसळलेल्या विर्याचा सुगंध पूर्ण रूम मध्ये पसरला होता.

नंतरही आम्ही बराच वेळ एकमेकांच्या मिठीत झोपून होतो.

थोड्या वेळाने आम्ही घरी निघालो. पुन्हा तीच कामे. तेच routine मध्ये अडकायला. पण हेच ते काही क्षण जे आम्ही एकमेकांना घट्ट पकडून ठेवत होतो.

अभया माझी मैत्रीण.

Continue Reading