जत्रा एक भयकथा भाग 3
पुढे चालू
पुन्हा एकदा काळोखात गलका झाला आता पुढची शिकार होणार होती गण्याची किंवा मन्याची ....
पुढे चालु...
मन्या अजून पुतळ्यासारखा स्थिरच होता . गण्या त्याला ओरडत होता पण काही उपयोग नव्हता . पण तरीही गण्याने त्याचा हात सोडला नाही घट्ट दाबुन धरला . पण यावेळी गण्या काळोखाकडे खेचला जाऊ लागला .
आणि अचानक सर्वत्र प्रकाश चमकू लागला .नष्ट झाला काळोख आणि सर्वत्र प्रकाशाचे साम्राज्य पसरले . सामान्य माणसाला एवढचं दिसत होतं की जी काही दुष्ट शक्ती होती, ती नष्ट झाली होती . तिला नष्ट केलं होतं कुणी तरी चांगल्या शक्तीने . पण एका घटनेमागे हजारो वर्षापासून चालत आलेला चांगल्या-वाईटाचा संघर्ष पुन्हा एकदा समोर आला होता . त्या संघर्षात समावेश होता मानवाला न समजणाऱ्या गोष्टीचा . फक्त त्याला दिसत होता जय आणि विजय . पडद्यामागच्या घडामोडी त्याला न कळणाऱ्या होत्या .
आणि हवेत उडालेला गण्या धपकन खाली आपटला तो काळोख गेला होता . ते भुताटकी गाव गेलं होतं . ते पुन्हा जंगलात आले होते . मन्याही हालचाल करू लागला . पण हे सारं झालं कसं ? कुणी केलं ?
तेव्हाच त्यांच्या समोर राम्या उभा राहिला . त्याच्या सर्वांगाभोवती पांढर्‍या प्रकाशाचं वलय होतं . चेहऱ्यावरती समाधान होतं . तो राम्याचा आत्मा होता . राम्याचा मृत्यू झाला . पण त्याने दोघांचाही जीव वाचवला . दोघालाही अश्रू अनावर झाले . दोघेही मिठी मारायला पुढे सरले . पण शेवटी तो आत्मा होता .
" व्हायचं ते होऊन गेलं आता रडू नका " राम्या म्हणाला
" राम्या लगा माझ्यामुळे तू मेला , खरं म्हणजे मीच मरायला पाहिजे होतं " गण्या
" अरे गण्या घडायच्या असतात त्या गोष्टी घडून जातात स्वतःला दोष देऊ नको " राम्या
" लगा मला तर काहीच आठवत नाही "
मान्या रडत बोलला " गण्याने तुला वाचवायचा तरी प्रयत्न केला पण मी काहीच केलं नाही "
" असुदे हेच होतं माझ्या नशिबात तुम्ही स्वतःला दोष देऊ नका " राम्या
" अरे पण आपण जिवंतपणी त्याच्याशी सामना करू शकलो नाही , मृत्यूनंतर अशी कोणती गोष्ट घडली की ज्यामुळे त्यांना हरवलं . " गण्या
" अरे मी काहीच केलं नाही ही सगळी शेवंता ची जादू आहे "
राम्या
" काय " दोघेही एकदम ओरडले " म्हणजेच शेवताचं भूत आहे "
" अरे तुझ्या स्वप्नात आलेली दुसरी तिसरी कोणी नव्हती ती शेवंताच होती " राम्या
" होय गणेश मीच होते शेवंता "
गण्याने आवाजाच्या दिशेने पाहिले आणि पाहतच राहिला
" मला काहीच शक्य नव्हतं अरे शेवंता होती म्हणून हे शक्य झालं " राम्या
" मी फक्त तुला मदत केली तीही अगदी थोडीशी .तुझ्या मनात इच्छा होती तुझ्या मित्रांना वाचवायचे . म्हणूनच मी छोटीशी मदत करू शकले .आणखी एक गोष्ट आपण त्यांना नष्ट केलेलं नाही " शेवंता
" म्हणजे पद्रीचं भूत अजुनही आहे " तीघेही एकदमच म्हणाले
" हो अजून सारं काही जिथल्या तिथे आहे . तुम्हाला फक्त काही वेळ मिळालाय येथून जाण्यासाठी . आणि हे सारं काम जॉनचं नाही . " शेवंता
"जॉन म्हणजे ? "
" पाद्री तुमचा . त्याचं नाव जॉन . तो फक्त बाहुल आहे त्या विशाल शक्ती च्या हातातलं . जिचा काहीतरी उद्देश आहे . ज्या उद्देशासाठी मागच्या दीडशे वर्षांपासून मी या जंगलात भूत बनून फिरत आहे . माझी मुक्ती झाली नाही " शेवंता
" पण पादरी तर म्हणत होता की तुमच्या वडिलांनी डांबून ठेवलं होतं तुम्हाला . तुम्ही नंतर अन्नत्याग केला . त्यामुळे तुमचा मृत्यू झाला व तुम्ही मुक्त झाला . त्यानंतर पाद्रीच्या भुताने तुमच्या वडिलांना मारले . " गण्या
" बरोबर आहे तुमच्या वडिलांनी पाद्रीला मारलं नसतं तर हे सगळं झालं नसतं " मन्या
" कोण म्हणालं तुम्हाला बाबांनी जॉनला मारलं आणि मी आत्महत्या केली . हे सारं खोटं आहे " शेवंता
" पण मग झालं तरी काय होतं ? कोणी मारलं तुम्हाला नि तुमच्या बाबांना आणि पाद्रीलाही " गण्या
" मला एवढंच माहिती आहे की मला जॉनने मारलं . पण बाबांना व जॉनला कोणी मारलं हे माहीत नाही " शेवंता
" काय पाद्रीने मारलं तुम्हाला " मन्या
" हो "
" पण तुमचं प्रेम होतं ना त्याने तुम्हाला का मारलं ? " गण्या
.
.
" जॉननेच मारले मला . आपल्याकडे जास्त वेळ नाही , तुम्ही पटकन निघा अन्यथा तुमचा ही जीव जाईल . " शेवंता
" नाही त्याने आमच्या राम्याला मारले . त्याला आणि असं सोडणार नाही " मन्या
" होय ज्याने आमच्या राम्याचा अंत केला , त्याचा अंत केल्याशिवाय आम्ही जाणार नाही " गण्या
" गण्या मन्या असं करू नका लगा हो . जोपर्यंत तुम्ही जंगलातून सहीसलामत बाहेर जाणार नाही तोपर्यंत मला मुक्ती मिळणार नाही . तुम्ही शेवंताचं ऐका पटकन बाहेर पडा " राम्या
" इतकी वर्ष आपण एकत्र राहिलो आता मरण आले तरी येऊ दे , एकत्रच मरू " गण्या
" तुम्ही सांगा काय झालं ते " मन्या
" तुम्हाला काय माहित आहे आणि काय माहित नाही हे मला माहित नाही . तुम्हाला किती खरं किती खोटं माहित आहे हे ही मला माहित नाही . आता मी सांगणार आहे याची सुरुवात कुठे झाली ? यासाऱ्या घटनांचा इतिहास काय आहे ? "
" मी पाटलाची मुलगी . आमच्या घरात परंपरागत पाटिलकी चालत आली होती . आमचं घर बऱ्यापैकी सधन . बाबांचही बऱ्यापैकी शिक्षण झालं होतं . त्यावेळी गावात शाळा नव्हती म्हणून लहानपणापासूनच त्यांनी मला त्यांच्या मित्रांच्या म्हणजेच सदू काकाच्या घरी मुंबईला शिकायला ठेवलं होतं . मी तिथेच लहानाची मोठी झाले फक्त सुट्टी पुरतं गावात यायची. माझ्या शालेय शिक्षण पूर्ण झालं . बाबांच मत होतं की आता बास करावं शिक्षण . पण काकांनी बाबांना समजावलं की कॉलेज पूर्ण करू दे . इतक्या वर्ष शिकवलं , थोड्यासाठी माघार नको .
" मी कॉलेजला जाऊ लागले. हेच माझ्या आयुष्यातील सोनेरी क्षण होते . हातातील वाळू कशी निघून जावी तसे हे क्षण झटपट निघून गेले . पहिल्याच वर्षी माझ्या आयुष्यात जॉन आला . तो प्रोफेसर होता . तरुण होता , सुंदर होता , छान दिसायचा , छान राहायचा . काळी पॅंट , पांढरा शर्ट त्याच्यावरती काळा कोट , पायात शूज ,एका हातात पुस्तक नि दुसर्‍या हातात पाईप . सारं कसं छान वाटायचं .असं वाटायचं की जॉनने शिकवत राहावं आणि मी असंच शिकत राहावे . त्याच्या पहिल्या लेक्चर पासून मी त्याची दिवानी झाले होते . म्हणून मी नंतर काही ना काही कारण काढून त्याच्या बरोबर जास्त वेळ घालवू लागले . सुरुवातीला मला वाटायचं की तो मला टाळायचा प्रयत्न करतो पण नंतर तो ही माझ्यात मिसळू लागला . आमचा एकमेकांबरोबर चा वेळ वाढत होता . आम्हाला माहीत होतं आम्ही दोघंही एकमेकांच्या प्रेमात पडलो.
पण प्रश्न होता प्रपोज करण्याचा . मग एक दिवस त्यानेच मला प्रपोज केला . मी नाही म्हणायचा प्रश्नच नव्हता . मी हो म्हणाले पण त्याला भलतीच गडबड होती . तो सरळ सदु काकाच्या घरी आला आणि लग्नाची मागणी घातली . मला माहित नव्हतं सदू काका काय म्हणतील ? पण काय आश्चर्य ते हो म्हणाले . त्यांचा काही आक्षेप नव्हता . पण त्यांच्या मते बाबा तयार झाले नसते . मग सदू काकांनीच जॉनला पाद्री बनवून गावात जाण्याची कल्पना सांगितली . कारण जेव्हा सदूकाका नि बाबा एकत्र शिकायला होते तेव्हा ते दोघेही चर्चमध्ये प्रार्थनेला जात असत . तिथला पाद्री जो काही सांगेल ते बाबा लक्ष देऊन ऐकायचे . काही अडचण आली तर तो सांगेल तसे उपाय करायचे . पाद्री लोकांविषयी बाबांच्या मनात अपरंपार आदर होता . म्हणूनच पाद्री बनून जर मला मागणं घातलं तर ते नाही म्हणणार नाहीत अशी अटकळ आम्ही बांधली . खरंतर ही कल्पना इतकी चांगली नव्हती पण जॉन पाद्री म्हणून गावात यायला तयार झाला . त्यामुळे आम्ही बाकीचा जास्त विचार न करता याच योजनेवर अंमलबजावणी करण्याचे ठरवले .
" मी पुढे आले नंतर महिन्याभराने जॉन आला . आल्या आल्या सरळ आमच्या घरी आला . कारण गावात काय करायचं झालं तर बाबांची परवानगी घेणं आवश्यकच होतं. त्या दिवशी आमच्या घरीच राहिला त्याने बाबांना काय काय सांगितलं काय माहित ? पण बाबा अगदी खुश झाले . त्यांनी चर्च बांधायला सुरुवात केली त्याचबरोबर जॉनसाठी दोन खोल्या बांधायला चालू केल्या . जॉन मराठी चांगल्या प्रकारे बोलायचा . लोकांमध्ये फिरायचा , त्यांना चार गोष्टी सांगायचा , रविवारी चर्चमध्ये प्रार्थनेला बोलवायचा . प्रार्थना झाल्यानंतर कधी कपडे , कधी मिठाई काही ना काही वाटायचं . तो गावाचा चर्चेचा विषय झाला होता . बाबांचं त्याच्याविषयीचं मत चागलं झालं होतं . सदू काकांना जाऊन ज्याने माझी मागणी घातली होती तो जॉन बाबांना माझी मागणी घालायला घाबरत होता . तो दिवस पुढे ढकलत होता . मग एक दिवस सदूकाकाचं पत्र आलं . बाबांना त्यांनी आमच्या विषयी सर्व सांगितलं होतं . त्यांचा आणि बाबांचा पत्रव्यवहार चालू होता तेव्हा त्यांनी याबाबत सर्व काही बाबांना कळवलं होत . त्यांनी आम्हाला फक्त त्यांच्या समोर जाऊन उभा राहायला सांगितलं होतं .
" अरे जॉन एवढं सारं करायची काही गरज नव्हती . तू जरी सरळ मागणी घातली असती तरी मी नाही म्हणालो नसतो . "
त्यांच्या दोघात बरीच चर्चा झाली बाबा शेवटी म्हणाले
" पण लग्न लग्न मात्र आमच्या पद्धतीने होणार बर का ? अगदी पद्धतशीर .....! "
" मग आमचा साखरपुडा झाला . जॉन अनाथ होता म्हणून त्याच्या बाजूने सदू काका व काकू होत्या . साखरपुड्यानंतर जत्रा आली म्हणून हळदी व लग्न पुढे ढकललं . त्याकाळीही जत्रा खूप मोठी व्हायची . भरपूर दुकानं लागायची . अगोदरच मी पाटलाची मुलगी आणि बरोबर गोरा साहेब त्यामुळे सारेजण आमची बडदास्त ठेवत होते . आमचं सारे काही राजेशाही थाटात चालू होतं . खरंच तो जत्रेतील दिवस माझ्या आयुष्यातला अत्यंत सुखाचा व आनंदी दिवस होता . पण तो आनंद पुढे येणाऱ्या दुःखाची नांदी सांगत होता हे मला माहीत नव्हतं . कारण पुढे जे काही झालं ते खूपच दुःखदायक होतं .
" त्या रात्री कुणातरी क्रांतिकारकांचा गट जॉनला उचलून घेऊन गेला . मी फार घाबरले मला वाटत होतं आता जॉनचा जीव वाचणार नाही . मी तेव्हा ग्लानी येऊन बेशुद्ध पडले. शुद्धीवर आले तेव्हा कळालं जॉन जिवंत होता आणि ज्यांनी जॉनला नेलं होतं ते क्रांतिकारी नव्हते दरोडेखोर होते . त्यांनी जॉनकडे जे काही सोनं होतं ते लुटून त्याला बेशुद्ध करून गावाबाहेर टाकून दिलं होतं .
पण त्या दिवसानंतर जॉन पूर्ण बदलला . इतक्या दिवस मी ज्या व्यक्तीला ओळखत होते ती व्यक्तीच मला दिसली नाही . मला वाटायचं हे शरीर फक्त जॉनचं आहे पण त्याच्या वरती नियंत्रण दुसऱ्या कोणाचं तरी आहे . मी कोणाला बोलले नाही . मला वाटलं तो घाबरला असेल होईल हळूहळू सारं काही व्यवस्थित . पण बाकी कोणालाच काहीही फरक जाणवत नव्हता .
अशातच आमची हळदी झाली .अगोदरच गोरा-गोमटा असलेल्या जॉनला जेव्हा हळद लागली तेव्हा ते ध्यान पाहण्यासारखं होतं . मी तर नुसती हसत सुटले. एरवी चेष्टा मस्करीला खळखळून हसून दाद देणारा जॉन मख्खासारखा गप्प बसून होता . त्याचं वागणं दिवसेंदिवस फारच विचित्र होत चाललं होतं .
हळदीचा कार्यक्रम उरकल्यानंतर तो मला म्हणाला
"सगळे झोपल्यावर मळ्यात ये , माझ्या खोलीवर , मला काहीतरी सांगायचं आहे , please come "
मला माहित होतं तो बोलावून त्याला कशाचा त्रास होत आहे हे सांगेल . म्हणून मी सगळे झोपल्यानंतर घराबाहेर पडले आणि मळ्यात जाऊन पोहोचले . मी मळ्यात पोहोचले तेव्हा रात्रीच्या अडीच किंवा तीन वाजले असतील .मी दार ठोठावलं . पण त्याने उघडलं नाही मी ढकलून पाहिला तर उघडच होतं .
मी आत गेले . सर्व घरात फुलांचा सुगंध दरवळत होता जॉनने चक्क घर सजवलं होतं .
" जॉन sss जॉन sss काय हा वेडेपणा ..घर का सजवले ? "
अचानक मला कोणाची तरी मिठी पडली . मी घाबरत होते पण तो जॉन होता
" We are going to marry dear
उद्या आपले लग्न होणार आहे "
" उद्या होणार आहे ना .आज का सजवले ? "
" कारण उद्या तू नसशील ....."
तो इतक्या थंड पाणी हे वाक्य बोलला की माझ्या जिवाचा थरकाप उडाला .
" काय काहीही काय बोलतोय ? "
त्याचे उष्ण श्वास मला माझ्या मानेला जाणवत होते
" म्हणजे उद्या तू माझी प्रेयसी नसशील बायको असशील "
त्याने त्याचं बोलणं सावरून घेतलं पण तो थंडपणा मला घाबरूवून गेला होता . मी स्वतःला त्याच्या मिठीतून सोडवून घेतलं
" हे सांगायला बोलवले का तू मला ..
" नाही
असं म्हणत त्याने मला ओढून घेतले व माझ्या ओठावर ओठ टेकवले त्यापुढे जे काही झालं त्यावरून मला इतकं कळालं की तो जॉन नव्हता . त्याचं फक्त शरीर होतं .
त्याचे वासनेने बरबटलेली डोळे नंतर काळेकुट्ट झाले .हळूहळू खोलीतल्या संगंधाची जागा दुर्गंधीने घेतली. कसली घाणेरडी दुर्गंधी होती . नंतर नंतर त्याच शरीर पण सडत गेलं . त्याच्या सर्वांगावर काळेकुट्ट डाग पडले . नंतर-नंतर ते मानवी शरीर नष्ट होत गेलं व त्याठिकाणी अमानवी अतिंद्रिय शक्ती अवतरली . ती नक्कीच क्रूर होती .भयंकर होती .भीतीदायक होती . तिच्या बाहुपाशात माझं शरीर आवळलं गेलं होतं . कसलातरी तरी केसाळ , लबलबित , घाणेरडा ,दुर्गंधीनें भरलेला असा तो आकार माझ्या शरीराचा यथेच्छ उपभोग घेत होता . मी काहीच करू शकत नव्हते . त्या दुष्ट शक्तीपुढे मी काहीच नव्हते .अगदी कागदी कस्पटाप्रमाणे होते .
फक्त मला एवढच कळत होतं तो जॉन नव्हता ते शरीरही जॉनचं नव्हतं . त्या रात्री मी नेहमीसाठी निद्रिस्त झाले .
" पण ज्यांच्या शरीरात जे कोणी होतं त्याने तुम्हाला का मारलं ? " गण्या म्हणाला
" ते मलाही माहीत नाही . ते जे काही आहे त्याच्यामुळेच मी अजूनही मुक्त झालेली नाही . त्यांनेच मला बंदिस्त केलेले आहे .
" पण तो आहे तरी कोण ?
" मीच तो " एक खर्जातला खरखरीत आवाज . कोणीतरी आपल्या लांब नखाने लोखंडावर घासल्यावर येईल तसा , कानाला कर्णकर्कश्य व कटू वाटणारा असा आवाज आला
क्रमशः....
पुढे चालू
पुन्हा एकदा काळोखात गलका झाला आता पुढची शिकार होणार होती गण्याची किंवा मन्याची ....
पुढे चालु...
पुन्हा एकदा काळोखात गलका झाला आता पुढची शिकार होणार होती गण्याची किंवा मन्याची ....
पुढे चालु...
मन्या अजून पुतळ्यासारखा स्थिरच होता . गण्या त्याला ओरडत होता पण काही उपयोग नव्हता . पण तरीही गण्याने त्याचा हात सोडला नाही घट्ट दाबुन धरला . पण यावेळी गण्या काळोखाकडे खेचला जाऊ लागला .
आणि अचानक सर्वत्र प्रकाश चमकू लागला .नष्ट झाला काळोख आणि सर्वत्र प्रकाशाचे साम्राज्य पसरले . सामान्य माणसाला एवढचं दिसत होतं की जी काही दुष्ट शक्ती होती, ती नष्ट झाली होती . तिला नष्ट केलं होतं कुणी तरी चांगल्या शक्तीने . पण एका घटनेमागे हजारो वर्षापासून चालत आलेला चांगल्या-वाईटाचा संघर्ष पुन्हा एकदा समोर आला होता . त्या संघर्षात समावेश होता मानवाला न समजणाऱ्या गोष्टीचा . फक्त त्याला दिसत होता जय आणि विजय . पडद्यामागच्या घडामोडी त्याला न कळणाऱ्या होत्या .
आणि हवेत उडालेला गण्या धपकन खाली आपटला तो काळोख गेला होता . ते भुताटकी गाव गेलं होतं . ते पुन्हा जंगलात आले होते . मन्याही हालचाल करू लागला . पण हे सारं झालं कसं ? कुणी केलं ?
तेव्हाच त्यांच्या समोर राम्या उभा राहिला . त्याच्या सर्वांगाभोवती पांढर्‍या प्रकाशाचं वलय होतं . चेहऱ्यावरती समाधान होतं . तो राम्याचा आत्मा होता . राम्याचा मृत्यू झाला . पण त्याने दोघांचाही जीव वाचवला . दोघालाही अश्रू अनावर झाले . दोघेही मिठी मारायला पुढे सरले . पण शेवटी तो आत्मा होता .
" व्हायचं ते होऊन गेलं आता रडू नका " राम्या म्हणाला
" राम्या लगा माझ्यामुळे तू मेला , खरं म्हणजे मीच मरायला पाहिजे होतं " गण्या
" अरे गण्या घडायच्या असतात त्या गोष्टी घडून जातात स्वतःला दोष देऊ नको " राम्या
" लगा मला तर काहीच आठवत नाही "
मान्या रडत बोलला " गण्याने तुला वाचवायचा तरी प्रयत्न केला पण मी काहीच केलं नाही "
मान्या रडत बोलला " गण्याने तुला वाचवायचा तरी प्रयत्न केला पण मी काहीच केलं नाही "
" असुदे हेच होतं माझ्या नशिबात तुम्ही स्वतःला दोष देऊ नका " राम्या
" अरे पण आपण जिवंतपणी त्याच्याशी सामना करू शकलो नाही , मृत्यूनंतर अशी कोणती गोष्ट घडली की ज्यामुळे त्यांना हरवलं . " गण्या
" अरे मी काहीच केलं नाही ही सगळी शेवंता ची जादू आहे "
राम्या
राम्या
" काय " दोघेही एकदम ओरडले " म्हणजेच शेवताचं भूत आहे "
" अरे तुझ्या स्वप्नात आलेली दुसरी तिसरी कोणी नव्हती ती शेवंताच होती " राम्या
" होय गणेश मीच होते शेवंता "
गण्याने आवाजाच्या दिशेने पाहिले आणि पाहतच राहिला
गण्याने आवाजाच्या दिशेने पाहिले आणि पाहतच राहिला
" मला काहीच शक्य नव्हतं अरे शेवंता होती म्हणून हे शक्य झालं " राम्या
" मी फक्त तुला मदत केली तीही अगदी थोडीशी .तुझ्या मनात इच्छा होती तुझ्या मित्रांना वाचवायचे . म्हणूनच मी छोटीशी मदत करू शकले .आणखी एक गोष्ट आपण त्यांना नष्ट केलेलं नाही " शेवंता
" म्हणजे पद्रीचं भूत अजुनही आहे " तीघेही एकदमच म्हणाले
" हो अजून सारं काही जिथल्या तिथे आहे . तुम्हाला फक्त काही वेळ मिळालाय येथून जाण्यासाठी . आणि हे सारं काम जॉनचं नाही . " शेवंता
"जॉन म्हणजे ? "
" पाद्री तुमचा . त्याचं नाव जॉन . तो फक्त बाहुल आहे त्या विशाल शक्ती च्या हातातलं . जिचा काहीतरी उद्देश आहे . ज्या उद्देशासाठी मागच्या दीडशे वर्षांपासून मी या जंगलात भूत बनून फिरत आहे . माझी मुक्ती झाली नाही " शेवंता
" पण पादरी तर म्हणत होता की तुमच्या वडिलांनी डांबून ठेवलं होतं तुम्हाला . तुम्ही नंतर अन्नत्याग केला . त्यामुळे तुमचा मृत्यू झाला व तुम्ही मुक्त झाला . त्यानंतर पाद्रीच्या भुताने तुमच्या वडिलांना मारले . " गण्या
" बरोबर आहे तुमच्या वडिलांनी पाद्रीला मारलं नसतं तर हे सगळं झालं नसतं " मन्या
" कोण म्हणालं तुम्हाला बाबांनी जॉनला मारलं आणि मी आत्महत्या केली . हे सारं खोटं आहे " शेवंता
" पण मग झालं तरी काय होतं ? कोणी मारलं तुम्हाला नि तुमच्या बाबांना आणि पाद्रीलाही " गण्या
" मला एवढंच माहिती आहे की मला जॉनने मारलं . पण बाबांना व जॉनला कोणी मारलं हे माहीत नाही " शेवंता
" काय पाद्रीने मारलं तुम्हाला " मन्या
" हो "
" पण तुमचं प्रेम होतं ना त्याने तुम्हाला का मारलं ? " गण्या
.
.
.
.
" जॉननेच मारले मला . आपल्याकडे जास्त वेळ नाही , तुम्ही पटकन निघा अन्यथा तुमचा ही जीव जाईल . " शेवंता
" नाही त्याने आमच्या राम्याला मारले . त्याला आणि असं सोडणार नाही " मन्या
" होय ज्याने आमच्या राम्याचा अंत केला , त्याचा अंत केल्याशिवाय आम्ही जाणार नाही " गण्या
" गण्या मन्या असं करू नका लगा हो . जोपर्यंत तुम्ही जंगलातून सहीसलामत बाहेर जाणार नाही तोपर्यंत मला मुक्ती मिळणार नाही . तुम्ही शेवंताचं ऐका पटकन बाहेर पडा " राम्या
" इतकी वर्ष आपण एकत्र राहिलो आता मरण आले तरी येऊ दे , एकत्रच मरू " गण्या
" तुम्ही सांगा काय झालं ते " मन्या
" तुम्हाला काय माहित आहे आणि काय माहित नाही हे मला माहित नाही . तुम्हाला किती खरं किती खोटं माहित आहे हे ही मला माहित नाही . आता मी सांगणार आहे याची सुरुवात कुठे झाली ? यासाऱ्या घटनांचा इतिहास काय आहे ? "
" मी पाटलाची मुलगी . आमच्या घरात परंपरागत पाटिलकी चालत आली होती . आमचं घर बऱ्यापैकी सधन . बाबांचही बऱ्यापैकी शिक्षण झालं होतं . त्यावेळी गावात शाळा नव्हती म्हणून लहानपणापासूनच त्यांनी मला त्यांच्या मित्रांच्या म्हणजेच सदू काकाच्या घरी मुंबईला शिकायला ठेवलं होतं . मी तिथेच लहानाची मोठी झाले फक्त सुट्टी पुरतं गावात यायची. माझ्या शालेय शिक्षण पूर्ण झालं . बाबांच मत होतं की आता बास करावं शिक्षण . पण काकांनी बाबांना समजावलं की कॉलेज पूर्ण करू दे . इतक्या वर्ष शिकवलं , थोड्यासाठी माघार नको .
" मी कॉलेजला जाऊ लागले. हेच माझ्या आयुष्यातील सोनेरी क्षण होते . हातातील वाळू कशी निघून जावी तसे हे क्षण झटपट निघून गेले . पहिल्याच वर्षी माझ्या आयुष्यात जॉन आला . तो प्रोफेसर होता . तरुण होता , सुंदर होता , छान दिसायचा , छान राहायचा . काळी पॅंट , पांढरा शर्ट त्याच्यावरती काळा कोट , पायात शूज ,एका हातात पुस्तक नि दुसर्‍या हातात पाईप . सारं कसं छान वाटायचं .असं वाटायचं की जॉनने शिकवत राहावं आणि मी असंच शिकत राहावे . त्याच्या पहिल्या लेक्चर पासून मी त्याची दिवानी झाले होते . म्हणून मी नंतर काही ना काही कारण काढून त्याच्या बरोबर जास्त वेळ घालवू लागले . सुरुवातीला मला वाटायचं की तो मला टाळायचा प्रयत्न करतो पण नंतर तो ही माझ्यात मिसळू लागला . आमचा एकमेकांबरोबर चा वेळ वाढत होता . आम्हाला माहीत होतं आम्ही दोघंही एकमेकांच्या प्रेमात पडलो.
पण प्रश्न होता प्रपोज करण्याचा . मग एक दिवस त्यानेच मला प्रपोज केला . मी नाही म्हणायचा प्रश्नच नव्हता . मी हो म्हणाले पण त्याला भलतीच गडबड होती . तो सरळ सदु काकाच्या घरी आला आणि लग्नाची मागणी घातली . मला माहित नव्हतं सदू काका काय म्हणतील ? पण काय आश्चर्य ते हो म्हणाले . त्यांचा काही आक्षेप नव्हता . पण त्यांच्या मते बाबा तयार झाले नसते . मग सदू काकांनीच जॉनला पाद्री बनवून गावात जाण्याची कल्पना सांगितली . कारण जेव्हा सदूकाका नि बाबा एकत्र शिकायला होते तेव्हा ते दोघेही चर्चमध्ये प्रार्थनेला जात असत . तिथला पाद्री जो काही सांगेल ते बाबा लक्ष देऊन ऐकायचे . काही अडचण आली तर तो सांगेल तसे उपाय करायचे . पाद्री लोकांविषयी बाबांच्या मनात अपरंपार आदर होता . म्हणूनच पाद्री बनून जर मला मागणं घातलं तर ते नाही म्हणणार नाहीत अशी अटकळ आम्ही बांधली . खरंतर ही कल्पना इतकी चांगली नव्हती पण जॉन पाद्री म्हणून गावात यायला तयार झाला . त्यामुळे आम्ही बाकीचा जास्त विचार न करता याच योजनेवर अंमलबजावणी करण्याचे ठरवले .
" मी पुढे आले नंतर महिन्याभराने जॉन आला . आल्या आल्या सरळ आमच्या घरी आला . कारण गावात काय करायचं झालं तर बाबांची परवानगी घेणं आवश्यकच होतं. त्या दिवशी आमच्या घरीच राहिला त्याने बाबांना काय काय सांगितलं काय माहित ? पण बाबा अगदी खुश झाले . त्यांनी चर्च बांधायला सुरुवात केली त्याचबरोबर जॉनसाठी दोन खोल्या बांधायला चालू केल्या . जॉन मराठी चांगल्या प्रकारे बोलायचा . लोकांमध्ये फिरायचा , त्यांना चार गोष्टी सांगायचा , रविवारी चर्चमध्ये प्रार्थनेला बोलवायचा . प्रार्थना झाल्यानंतर कधी कपडे , कधी मिठाई काही ना काही वाटायचं . तो गावाचा चर्चेचा विषय झाला होता . बाबांचं त्याच्याविषयीचं मत चागलं झालं होतं . सदू काकांना जाऊन ज्याने माझी मागणी घातली होती तो जॉन बाबांना माझी मागणी घालायला घाबरत होता . तो दिवस पुढे ढकलत होता . मग एक दिवस सदूकाकाचं पत्र आलं . बाबांना त्यांनी आमच्या विषयी सर्व सांगितलं होतं . त्यांचा आणि बाबांचा पत्रव्यवहार चालू होता तेव्हा त्यांनी याबाबत सर्व काही बाबांना कळवलं होत . त्यांनी आम्हाला फक्त त्यांच्या समोर जाऊन उभा राहायला सांगितलं होतं .
" अरे जॉन एवढं सारं करायची काही गरज नव्हती . तू जरी सरळ मागणी घातली असती तरी मी नाही म्हणालो नसतो . "
त्यांच्या दोघात बरीच चर्चा झाली बाबा शेवटी म्हणाले
" पण लग्न लग्न मात्र आमच्या पद्धतीने होणार बर का ? अगदी पद्धतशीर .....! "
त्यांच्या दोघात बरीच चर्चा झाली बाबा शेवटी म्हणाले
" पण लग्न लग्न मात्र आमच्या पद्धतीने होणार बर का ? अगदी पद्धतशीर .....! "
" मग आमचा साखरपुडा झाला . जॉन अनाथ होता म्हणून त्याच्या बाजूने सदू काका व काकू होत्या . साखरपुड्यानंतर जत्रा आली म्हणून हळदी व लग्न पुढे ढकललं . त्याकाळीही जत्रा खूप मोठी व्हायची . भरपूर दुकानं लागायची . अगोदरच मी पाटलाची मुलगी आणि बरोबर गोरा साहेब त्यामुळे सारेजण आमची बडदास्त ठेवत होते . आमचं सारे काही राजेशाही थाटात चालू होतं . खरंच तो जत्रेतील दिवस माझ्या आयुष्यातला अत्यंत सुखाचा व आनंदी दिवस होता . पण तो आनंद पुढे येणाऱ्या दुःखाची नांदी सांगत होता हे मला माहीत नव्हतं . कारण पुढे जे काही झालं ते खूपच दुःखदायक होतं .
" त्या रात्री कुणातरी क्रांतिकारकांचा गट जॉनला उचलून घेऊन गेला . मी फार घाबरले मला वाटत होतं आता जॉनचा जीव वाचणार नाही . मी तेव्हा ग्लानी येऊन बेशुद्ध पडले. शुद्धीवर आले तेव्हा कळालं जॉन जिवंत होता आणि ज्यांनी जॉनला नेलं होतं ते क्रांतिकारी नव्हते दरोडेखोर होते . त्यांनी जॉनकडे जे काही सोनं होतं ते लुटून त्याला बेशुद्ध करून गावाबाहेर टाकून दिलं होतं .
पण त्या दिवसानंतर जॉन पूर्ण बदलला . इतक्या दिवस मी ज्या व्यक्तीला ओळखत होते ती व्यक्तीच मला दिसली नाही . मला वाटायचं हे शरीर फक्त जॉनचं आहे पण त्याच्या वरती नियंत्रण दुसऱ्या कोणाचं तरी आहे . मी कोणाला बोलले नाही . मला वाटलं तो घाबरला असेल होईल हळूहळू सारं काही व्यवस्थित . पण बाकी कोणालाच काहीही फरक जाणवत नव्हता .
अशातच आमची हळदी झाली .अगोदरच गोरा-गोमटा असलेल्या जॉनला जेव्हा हळद लागली तेव्हा ते ध्यान पाहण्यासारखं होतं . मी तर नुसती हसत सुटले. एरवी चेष्टा मस्करीला खळखळून हसून दाद देणारा जॉन मख्खासारखा गप्प बसून होता . त्याचं वागणं दिवसेंदिवस फारच विचित्र होत चाललं होतं .
हळदीचा कार्यक्रम उरकल्यानंतर तो मला म्हणाला
"सगळे झोपल्यावर मळ्यात ये , माझ्या खोलीवर , मला काहीतरी सांगायचं आहे , please come "
"सगळे झोपल्यावर मळ्यात ये , माझ्या खोलीवर , मला काहीतरी सांगायचं आहे , please come "
मला माहित होतं तो बोलावून त्याला कशाचा त्रास होत आहे हे सांगेल . म्हणून मी सगळे झोपल्यानंतर घराबाहेर पडले आणि मळ्यात जाऊन पोहोचले . मी मळ्यात पोहोचले तेव्हा रात्रीच्या अडीच किंवा तीन वाजले असतील .मी दार ठोठावलं . पण त्याने उघडलं नाही मी ढकलून पाहिला तर उघडच होतं .
मी आत गेले . सर्व घरात फुलांचा सुगंध दरवळत होता जॉनने चक्क घर सजवलं होतं .
" जॉन sss जॉन sss काय हा वेडेपणा ..घर का सजवले ? "
अचानक मला कोणाची तरी मिठी पडली . मी घाबरत होते पण तो जॉन होता
" We are going to marry dear
उद्या आपले लग्न होणार आहे "
उद्या आपले लग्न होणार आहे "
" उद्या होणार आहे ना .आज का सजवले ? "
" कारण उद्या तू नसशील ....."
तो इतक्या थंड पाणी हे वाक्य बोलला की माझ्या जिवाचा थरकाप उडाला .
" काय काहीही काय बोलतोय ? "
त्याचे उष्ण श्वास मला माझ्या मानेला जाणवत होते
" म्हणजे उद्या तू माझी प्रेयसी नसशील बायको असशील "
त्याने त्याचं बोलणं सावरून घेतलं पण तो थंडपणा मला घाबरूवून गेला होता . मी स्वतःला त्याच्या मिठीतून सोडवून घेतलं
" हे सांगायला बोलवले का तू मला ..
" नाही
असं म्हणत त्याने मला ओढून घेतले व माझ्या ओठावर ओठ टेकवले त्यापुढे जे काही झालं त्यावरून मला इतकं कळालं की तो जॉन नव्हता . त्याचं फक्त शरीर होतं .
त्याचे वासनेने बरबटलेली डोळे नंतर काळेकुट्ट झाले .हळूहळू खोलीतल्या संगंधाची जागा दुर्गंधीने घेतली. कसली घाणेरडी दुर्गंधी होती . नंतर नंतर त्याच शरीर पण सडत गेलं . त्याच्या सर्वांगावर काळेकुट्ट डाग पडले . नंतर-नंतर ते मानवी शरीर नष्ट होत गेलं व त्याठिकाणी अमानवी अतिंद्रिय शक्ती अवतरली . ती नक्कीच क्रूर होती .भयंकर होती .भीतीदायक होती . तिच्या बाहुपाशात माझं शरीर आवळलं गेलं होतं . कसलातरी तरी केसाळ , लबलबित , घाणेरडा ,दुर्गंधीनें भरलेला असा तो आकार माझ्या शरीराचा यथेच्छ उपभोग घेत होता . मी काहीच करू शकत नव्हते . त्या दुष्ट शक्तीपुढे मी काहीच नव्हते .अगदी कागदी कस्पटाप्रमाणे होते .
फक्त मला एवढच कळत होतं तो जॉन नव्हता ते शरीरही जॉनचं नव्हतं . त्या रात्री मी नेहमीसाठी निद्रिस्त झाले .
" पण ज्यांच्या शरीरात जे कोणी होतं त्याने तुम्हाला का मारलं ? " गण्या म्हणाला
" ते मलाही माहीत नाही . ते जे काही आहे त्याच्यामुळेच मी अजूनही मुक्त झालेली नाही . त्यांनेच मला बंदिस्त केलेले आहे .
" पण तो आहे तरी कोण ?
" मीच तो " एक खर्जातला खरखरीत आवाज . कोणीतरी आपल्या लांब नखाने लोखंडावर घासल्यावर येईल तसा , कानाला कर्णकर्कश्य व कटू वाटणारा असा आवाज आला
क्रमशः....
