कळत-नकळत- real pranay stories
स्वाती एका नामांकित सॉफ्टवेअर कंपनीत एचआर मॅनेजर होती. वयाच्या चाळीशीत तिचा उत्साह एखाद्या कॉलेजकुमारीला लाजवेल एवढा होता. गेली दहा-अकरा वर्षं याच कंपनीत काम करत असल्यानं कामावर आणि स्टाफवर तिची चांगली पकड होती. रिक्रुटमेंट असो की ट्रेनिंग, अप्रेजल असोत की रिपोर्ट्स, सिनियर मॅनेजमेंट स्वातीवर जाम खूष असायचं. तिला व्यक्तिशः आणि कित्येकदा मीटिंगमधेही भरपूर कौतुक ऐकायला मिळायचं, ज्याचा स्वातीला सार्थ अभिमान वाटत होता.
आणखी एका गोष्टीबद्दल स्वातीला खूपच अभिमान वाटत होता - स्वतःच्या दिसण्याबद्दल.
खरं तर, कॉलेजच्या दिवसांमधे स्वाती फारशी पॉप्युलर नव्हती. एक तर तिच्या घरचं वातावरण अगदीच जुन्या वळणाचं होतं. त्यामुळं चांगलं दिसण्यासाठी करायला लागणा-या गोष्टी - म्हणजे मेक-अप करणं, चांगले कपडे घालणं, नवनवीन पर्सेस, फॅशनेबल सँडल्स वापरणं - अशा गोष्टींबद्दल तिच्या मनात तिटकाराही होता आणि भीतीही होती. अशा गोष्टी करणा-या इतर मुलींना घरी किंवा मैत्रिणींमधे बोलताना खूपच खालच्या लेव्हलच्या म्हटलं जायचं. त्यामुळं, दिसायला बरी आणि अंगानं व्यवस्थित असूनही स्वाती कॉलेजमधे कायम दुर्लक्षितच राहिली.
कॉलेजनंतर स्वातीला लगेच जॉब मिळाला, पण रिसेप्शनिस्टचा. आता जॉबची गरज म्हणून नीटनेटके कपडे घालणं आणि मेक-अप करणं तिला भाग पडलं. त्यातूनच हळूहळू तिला स्वतःच्या रुपाची कल्पना येऊ लागली आणि आपलं दिसणं हीसुद्धा आपली ताकद बनू शकते हे तिच्या लक्षात येऊ लागलं.
जॉब करता-करता स्वातीनं शिक्षण सुरु ठेवलं. अनुभव आणि शिक्षणाच्या जोरावर तिची करीयरची गाडी सुसाट सुटली. दोन-तीन कंपन्या बदलून झाल्यावर तिनं ही सध्याची कंपनी जॉईन केली एचआर एक्झिक्युटीव्ह म्हणून. चार वर्षांत तीन प्रमोशन मिळवत स्वातीनं इथं चांगलाच जम बसवला. कॉलेजनंतर थोड्याच दिवसांत घरच्यांच्या आग्रहामुळं लग्न करावं लागणं आणि बाळंतपणासाठी कामावरुन मोठ्ठी सुट्टी घ्यावी लागणं, याचा तसा थोडा परिणाम तिच्या करीयर ग्राफवर झाला होताच. पण आता त्या गोष्टी जुन्या झाल्या होत्या.
वयाच्या चाळीशीत स्वाती एक कॉन्फिडंट करीयर वुमन बनली होती. अठरा वर्षांच्या एका मुलीची आई असूनही तिचं स्वतःवरचं लक्ष अजिबात कमी झालं नव्हतं, उलट वाढतच चाललं होतं. आकर्षक हेअरस्टाईल, प्रोफेशनल ड्रेसिंग, काळजीपूर्वक केलेला मेक-अप, आणि स्वतःच्या दिसण्या-बोलण्या-चालण्यावर घेतलेले कष्ट तिला अपेक्षित रिझल्ट मिळवून देत होते. ऑफीसमधे डॉमिनेटींग इमेज असलेली स्वाती सुट्टीच्या दिवशी धमाल एन्जॉय करायची. पिकनिकसाठी, पार्टीसाठी, डान्ससाठी, शॉपिंगसाठी, असे तिचे वेगवेगळे ग्रुप्स होते. या ग्रुप्समधेसुद्धा कॉलेजच्या वयाच्या मुलींपासून चाळीशी-पन्नाशीपर्यंतच्या बायकांची व्हरायटी होती. आणि त्या सगळ्यांमधे स्वाती खूपच उत्साही म्हणून प्रसिद्ध होती.
स्वातीच्या आयुष्यात फक्त एकाच गोष्टीची उणीव होती. प्रेमाबिमाच्या भानगडीत पडण्याआधीच घरच्यांनी लग्न लाऊन दिल्यानं आणि त्यानंतर लवकरच आलेल्या गरोदरपणातनं स्वातीचं रोमँटीक लाईफ तयारच होऊ शकलं नाही. वयानुसार स्वाती अधिकाधिक तरुण आणि आकर्षक दिसत चालली होती, पण तिच्या नव-याचा प्रवास मात्र अगदी उलट्या दिशेनं चालला होता. काम आणि पैसा या दोन गोष्टींपुढं त्याला ना फॅमिलीची शुद्ध होती ना स्वतःची. स्वातीला आता त्याच्याकडून काही अपेक्षासुद्धा नव्हत्या. स्वतःच्या इच्छा आणि अपेक्षा पूर्ण करण्यासाठी वेगळी पद्धत तिनं शोधून काढली होती.
नाही, लहानपणापासून झालेल्या संस्कारांमुळं नव-याशिवाय इतर कुणाशी शारीरिक संबंध ठेवणं तिला स्वतःला शक्य नव्हतं. तशा नुसत्या विचारानंसुद्धा तिला भयंकर अपराधी वाटू लागायचं. एवढ्या एका बाबतीत आपल्या कमकुवतपणाचं तिलाही आश्चर्यच वाटायचं. पण त्यावर काही उपाय तिला सुचत नव्हता. मग आपल्या उत्तेजना शमवण्यासाठी ती पॉर्नोग्राफीचा आधार घ्यायची. लॅपटॉपवर किंवा स्मार्टफोनवर तासन्तास सेक्सी व्हिडीओ बघून स्वतःचं शरीर ती हाताळायची. तिच्या बिझनेस टूर्ससाठी देशभर आणि विदेशात फिरत असताना तिनं स्वतःच्या कामतृप्तीसाठी डिल्डोसारखी काही साधनंही जमवली होती.
गेल्या काही महिन्यांपासून मात्र तिचा कल फोटो किंवा व्हिडीओ बघण्यापेक्षा ऑनलाईन प्रणयकथा, संभोगकथा वाचण्याकडं वाढला होता. सुरुवातीला मिळेल त्या कथा वाचत-वाचत आता तिनं काही चांगल्या वेबसाईट आणि चांगल्या लेखकांना बुकमार्क करुन ठेवलं होतं. त्या कथा ख-या असतात की काल्पनिक, हे शोधण्याच्या भानगडीत न पडता त्या कथांमधे स्वतःला कल्पून उत्तेजित होण्यातली मजा ती सध्या अनुभवत होती.
****
त्या दिवशी स्वाती नेहमीप्रमाणं ऑफीसमधून उशिरा घरी आली. नेहमीप्रमाणंच तिचा नवरा कामासाठी बाहेरगावी होता. स्वतःसाठी आणि मुलीसाठी तिनं येतानाच जेवणाचं पार्सल आणलं होतं. पार्सल किचनमधे ठेऊन स्वाती बेडरुममधे आली. रुममधला लाईट आणि फॅन चालू करुन कारच्या किल्ल्या तिनं हुकला अडकवल्या. पर्स बेडवर टाकून ती फुल-लेन्ग्थ आरशासमोर उभी राहिली. दिवसभराच्या मीटिंग्ज आणि आता ड्रायव्हींगमुळं ती दमली असली तरी स्वतःकडं आरशात बघून तिला छान वाटलं. स्वतःच्या स्टॅमिना आणि एनर्जीचं तिला स्वतःलाच कौतुक वाटलं. रोजच्या बिझनेस सूटमधेही आपण किती आकर्षक दिसतो हे तिनं निरखून बघितलं.
आरशात स्वतःकडं बघत स्वातीनं आपला सूट उतरवायला सुरुवात केली. एकेक कपडा काढून ती बेडवर फेकत होती. शेवटी ब्रा आणि पॅण्टीमधलं आपलं रुप ती न्याहाळू लागली. काळ्या पॅडेड ब्रामधून तिचे भरगच्च गोळे बाहेर डोकावत होते. कंबरेजवळ पोटाला एक छोटीशी वळी पडू लागली होती, पण त्यामुळं तिची बेंबी आणखी खोल आणि सेक्सी दिसत होती. काळ्या कॉटन पॅन्टीवरुन आपली बोटं फिरवत तिनं स्वतःलाच डोळा मारला आणि स्वतःच लाजली. पॅन्टीवरुन हात फिरवताना तिला काल रात्री ऑनलाईन वाचत असलेली एक कथा आठवली.
साधारण चाळीशीच्याच एका बाईचा सार्वजनिक ठिकाणी अंगप्रदर्शन करुन उत्तेजित होण्याचा अनुभव त्या कथेत होता. अर्थात ती कथा खरी असेलच असं नाही आणि ती एका बाईनंच लिहिली असेल असंही नाही. पण ज्या कुणी ती लिहिली होती, त्यानं किंवा तिनं त्या प्रसंगाचं वर्णन खूपच तपशीलवार आणि मादक भाषेत केलं होतं. रात्री ती कथा अर्धी वाचूनच स्वाती प्रचंड एक्साईट झाली होती. खास करुन, त्या कथेतली बाई एका अनोळखी मुलाला लिफ्ट मागते आणि त्याच्या कारमधून जाताना मुद्दाम आपल्या मांड्या आणि स्तनांचं दर्शन देते, हा प्रसंग वाचताना स्वाती जोरजोरात आपल्या योनीत रबरी डिल्डो घालून हलवत होती आणि अतीव उत्तेजनेनं फळाफळा झडत होती.
आज शुक्रवार आहे आणि उद्या सकाळची काही गडबड नाही, असा विचार करुन स्वातीनं कालची कथा वाचून पूर्ण करायचं ठरवलं. अंगावर फक्त ब्रा आणि पॅन्टी ठेऊन तिनं काल रात्री बेडवरच मिटून ठेवलेला लॅपटॉप उघडला. मिनिमाईज केलेल्या फाईल्समधून तिनं कालची कथा ओपन केली आणि पुढं वाचू लागली.
बहुतेक संभोगकथांमधे असते तशी एक टिपिकल हाऊसवाईफ, नव-याकडून पुरेसं सुख मिळत नसल्यानं बाहेरुन काहीतरी व्यवस्था करते, अशी सुरुवात होती. कालच्या प्रसंगानुसार तिला कारमधून लिफ्ट देणारा तरुण मुलगा तिच्या अंगप्रदर्शनानं अर्थातच उत्तेजित होतो आणि तिच्या मांड्यांवरुन हात फिरवू लागतो. तीदेखील चालत्या गाडीत त्याच्या पँटची चेन उघडून त्याचा लंड कुरवाळू लागते. त्याचा हात तिच्या पोटावरुन सरकत तिच्या टॉपच्या उघड्या बटणांमधून आत शिरतो. ती मादक सुस्कारे सोडत त्याच्या मांडीवर झुकते आणि ओठांचा चंबू करुन त्याचा डोलणारा नागोबा...
"मम्मा, जेवायचं नाहीये का तुला?"
मुलीच्या आवाजानं स्वातीची तंद्री भंगली. कथा वाचता-वाचता बेडवर आडवी पडून ती स्वतःचे स्तन पिळू लागली होती. गडबडीत उठून बसत तिनं लॅपटॉपचं झाकण बंद केलं आणि बाथरुमकडं निघाली.
"तू पार्सल ओपन कर बेटा, मी जरा फ्रेश होऊन येते."
"ओके मम्मा, लवकर ये..."
****
पाचच मिनिटांत फ्रेश होऊन नाईट सूट चढवून स्वाती किचनमधे आली. तिच्या मुलीनं तोपर्यंत दोघींची ताटं वाढून घेतली होती. जेवायला बसल्यावरसुद्धा स्वातीच्या डोक्यात त्या कथेचाच विचार घोळत होता.
"आज जरा जास्तच दमल्यासारखी दिसत्येस तू. खूप काम होतं का?"
"अं? खूप नाही, पण जरा दमायला झालंय खरं..."
"मग आता जेवलीस की छान विश्रांती घे. मला काहीतरी विचारायचं होतं, पण उद्या तू फ्रेश झालीस की बोलू..."
"अगं मी फ्रेशच आहे बेटा, बोल ना. माझ्याकडं काही काम होतं का?"
"काही विशेष नाही गं मम्मा. उद्या शनिवार आहे ना, जरा शॉपिंगला जायचा विचार होता. पण तू दमली असशील तर आराम कर, मी बघते कुणी मैत्रिणी तयार होतात का."
"अशी काही फार दमले नाही मी. सकाळपर्यंत नक्की होईल फ्रेश. आणि शॉपिंगसाठी तर मी केव्हाही तयार असते. जाऊया आपण."
"थँक्यू मम्मा!"
****
जेवण झाल्यावर स्वाती पुन्हा बेडरुममधे आली. ती कथा पुढं वाचावी असं तिला वाटत होतं, पण खूप दमल्यामुळं तिनं झोपून टाकायचं ठरवलं. डोक्यात मात्र तेच विचार घोळत होते. एखाद्या अनोळखी माणसापुढं आपलं शरीर उघडं करायचं. अगदी पूर्ण उघडं नाही केलं तरी आपले आतले कपडे दाखवायचे. आपली पॅन्टी जर एखाद्या अनोळखी माणसानं बघितली तर? त्याच्या चेह-यावर कसे भाव येतील? किंवा आपल्या टॉपमधून आपला ब्रेसियर कुणाला दिसला तर? म्हणजे आपल्या ब्रेसियरचा रंग किंवा शर्टची वरची दोन-तीन बटणं उघडल्यावर दिसणारा भाग? ब्रेसियरचा भाग आणि आपल्या छातीवरची स्किन? आपल्या गुबगुबीत स्तनांमधली घळ - आपलं क्लीव्हेज? नुसत्या विचारांनीच स्वाती उत्तेजित झाली. ती एका हातानं आपली छाती चोळू लागली आणि दुस-या हातानं आपली योनी घासू लागली. कितीतरी वेळ असा विचार करत आणि स्वतःला पेटवत ती बेडवर लोळत होती. तशीच तिला केव्हातरी झोप लागली.
****
मॉलमधे शॉपिंगला जाताना किंवा मल्टीप्लेक्समधे पिक्चरला जाताना ब-याचदा स्वाती मिनी स्कर्ट घालायची. त्यातून उन्हाळ्याच्या दिवसांत तर तिला जीन्स किंवा लेगिंग्जपेक्षा स्कर्टमधेच आरामशीर वाटायचं.
मायक्रो मिनी मात्र स्वातीनं एकदाच ट्राय केला होता, तोदेखील खूप वर्षांपूर्वी पॅरीसला गेली असताना. तिच्या एका मैत्रिणीनं हट्टानं तिला स्वतःचा मायक्रो मिनी स्कर्ट घालायला भाग पाडलं होतं. अर्थात, तेव्हा स्वाती बरीच तरुण होती, अंगानं बारीक होती, आणि महत्त्वाचं म्हणजे मायक्रो मिनी स्कर्टमधून मुलींच्या मांड्या दिसणं पॅरीससारख्या शहरात नवीन किंवा वेगळं नव्हतं.
तरीसुद्धा पॅरीसमधली ती पूर्ण संध्याकाळ स्वाती अवघडलेली होती. तिच्या शरीराच्या सर्वांत खाजगी जागेपासून फक्त दोनच इंचांवर त्या स्कर्टचं कापड संपत होतं. आणि आतापर्यंत तिनं असे कपडे घातलेल्या मुली एकतर सिनेमात पाहिल्या होत्या किंवा वेश्यावस्तीवरुन जाताना रस्त्याच्या कडेला गि-हाईकांचं लक्ष वेधताना पाहिल्या होत्या. त्या दिवशी हॉटेलवर परत येईपर्यंत तिला स्वतःची लाजही वाटत होती आणि मैत्रिणीच्या हट्टाला बळी पडल्याबद्दल स्वतःचा रागही येत होता.
आता तर स्वातीनं वयाची चाळीशी ओलांडली होती. आता असलं काहीतरी घालायचं म्हणजे अगदीच 'चीप' दिसेल असं तिला खात्रीपूर्वक वाटत होतं.
स्वातीचे शॉर्ट स्कर्ट तिच्या भरदार मांड्यांच्या मध्यापर्यंत यायचे. अर्थात, चाळीशी ओलांडलेल्या एका 'मराठी बाई'नं आपल्या अर्ध्या मांड्या उघड्या ठेऊन फिरणंसुद्धा संस्कृतीच्या विरुद्धच म्हणावं लागेल. पण स्वातीला असे कपडे घालणं आवडायचं आणि अशा कपड्यांमधे 'चीप' न दिसता 'आकर्षक' कसं दिसायचं हेही तिला माहिती होतं.
शनिवारी मुलीसोबत मॉलमधे जाण्यासाठी तयार होताना स्वातीच्या डोक्यात हे सगळे विचार येत होते. आजपर्यंत मिनी स्कर्ट किंवा इतर कुठलेही कपडे घालताना 'अनोळखी माणसांसमोर अंगप्रदर्शन' हा विषय तिच्या मनात आला नव्हता. आज मात्र सकाळी उठल्यापासून हाच विचार घुमत होता. मेंदूला थोडा ताण दिल्यावर स्वातीच्या लक्षात आलं की या सगळ्याला कारणीभूत आहे - काल वाचत असलेली कथा.
कालची कथा आठवल्यावर तिच्या डोक्यातले सगळे विचार एकत्र झाले आणि एकाच वेळी लाज, उत्तेजना, राग, भीती, असे निरनिराळे भाव स्वातीच्या मनात दाटून आले. कालच्या कथेमधल्या त्या 'हाऊसवाईफ'नं 'थ्रिल' म्हणून मायक्रो मिनी घातला होता आणि मुद्दामहून अनोळखी पुरुषांना आपल्या आकर्षक शरीराचं दर्शन देत होती. आज आपणही मिनी स्कर्ट घालून बाहेर पडणार आहोत... पण आपण काही मुद्दाम अनोळखी पुरुषांसमोर प्रदर्शन करायला जाणार नाही, याची स्वातीला खात्री होती.
आपण मुद्दाम नाही गेलो कुठल्या पुरुषासमोर, पण कुणी नकळत आलाच समोर तर?
छे!! त्या कथेनं स्वातीला पछाडलं होतं जणू. सारखे तसेच विचार डोक्यात येऊ लागले होते.
पुन्हा ते विचार झटकून स्वाती आरशासमोर उभी राहिली. तिनं आज तिचा आवडता कॉटनचा स्कर्ट घातला होता. क्रीम व्हाईट स्कर्टवर फिकट करड्या रंगाच्या मोठ्या चौकोनांची नक्षी होती. अगदी प्लेन किंवा फारच नक्षीदार असे दोन्ही प्रकार स्वातीला आवडायचे नाहीत. फारसं लक्षात न येणारं डिझाईन आणि पॅटर्न तिच्या जवळपास सगळ्या कपड्यांवर दिसायचे. अर्ध्या मांड्या झाकून अर्ध्या मांड्या उघड्या टाकणारा तो स्कर्ट तिला पुन्हा कालच्या कथेची आठवण करुन देत होता. पुन्हा ते विचार बाजूला सारुन तिनं गोल फिरुन स्वतःला आरशात न्याहाळलं.
स्वातीचा स्कर्ट स्ट्रेचेबल असल्यानं तिच्या गरगरीत नितंबांवर तो अगदी फिट्ट बसला होता. इतका की, तिच्या पॅन्टीच्या कडा स्कर्टवर कोरल्यासारख्या स्पष्ट दिसत होत्या. त्या कडांवरुन आपली बोटं फिरवताना स्वातीला आज वेगळीच उत्तेजना जाणवत होती.
पांढ-या स्कर्टवर तिनं फिकट तपकिरी रंगाचा शॉर्ट शर्ट घातला. गेल्याच महिन्यात दिल्लीहून आणलेले हाय हील्स सॅन्डल तिनं पायात चढवले. या सॅन्डल्सवर खाकी रंगाचं तलम कापड लावलेलं होतं आणि हील्सची उंची चांगली तीन इंच होती. स्वातीला हाय हील्स खरंच खूप आवडायच्या. इतक्या की, तिच्या नेहमीच्या वापरात देखील थोडे तरी हील्स असणारेच सॅन्डल्स किंवा शूज असायचे. अगदीच सकाळी जॉगिंगला जाताना किंवा बीचवर फिरायला जाताना हाय हील्स वापरणं शक्य नव्हतं म्हणून, नाहीतर तिथंही तिला ते वापरायला आवडलं असतं. दोन-तीन इंचाच्या हील्समधेही स्वाती मस्त वावरु शकायची. उलट जितके हील्स उंच, तितका आपला कॉन्फीडन्स वाढतो असं तिला वाटायचं.
हील्स घालून स्वतःला आरशात न्याहाळताना आज स्वातीच्या अचानक लक्षात आलं की, हील्समुळं तिचे गरगरीत नितंब आणखीनच बाहेर येत होते आणि चालताना पाठीमागून त्यांची मोहक हालचाल होत होती. शिवाय शॉर्ट स्कर्ट आणि हील्समुळं स्वातीचे पाय आणखी लांब आणि आकर्षक दिसत होते.
आतमधे स्वातीनं फिकट निळ्या रंगाची नायलॉनची बिकिनी स्टाईल पॅन्टी घातली होती. उन्हाळ्याच्या दिवसांत ती आवर्जून फिक्या रंगाची अंतर्वस्त्रं वापरायची. ब्रा आणि पॅन्टी दोन्हींमधे तिला पिवळे, गुलाबी, आणि फिकट निळे व हिरवे रंग आवडायचे. उन्हाळ्यात सर्रास पांढ-या आणि फिकट रंगांच्या कुर्ती, शर्ट, आणि टी-शर्ट वापरताना आतमधे गडद रंगाची अंतर्वस्त्रे दिसू नयेत यासाठी स्वाती खूपच जागरुक असायची.
पॅन्टीला मॅचिंग अशी ब्रा तिनं घातली होती. ब्राच्या खांद्यावरच्या आणि पाठीवरच्या पट्ट्या अगदी नाजूक होत्या आणि पुढच्या बाजूला कप्सवर जाळीची नक्षी होती.
ब्राचे कप्स सुरु होतात तिथपर्यंतची शर्टची बटणं उघडी ठेवायची स्वातीला सवय होती. अर्थात् अंगप्रदर्शन हा काही त्यामागचा हेतु नसायचा, उलट उन्हाळ्याच्या दिवसांत आपोआपच ही तिच्या कपड्यांची स्टाईल होऊन जायची.
स्वातीचे स्तन अगदी लिंबवाएवढे छोटे नसले तरी पपयांएवढे मोठेही नव्हते. त्यामुळं शर्टची दोन-तीन बटणं उघडी ठेवली म्हणून लगेच छातीवरची कबुतरं उसळी मारुन बाहेर येण्याची भीती नव्हती. पण अशा कपड्यांमधे स्वाती खाली झुकली तर समोरच्याला तिनं घातलेल्या ब्राचा रंग आणि डिझाईन तर दिसलंच असतं, शिवाय कडक कप्समुळं तयार झालेल्या घळीतून तिच्या सुबक स्तनांच्या आकाराचाही अंदाज आला असता.
उन्हाळ्याच्या नावाखाली स्वातीनं वरची बटणं उघडी ठेवली तेव्हा रात्रीचे विचार पुन्हा तिच्या डोक्यात घोळू लागले आणि एकाच वेळी उत्तेजना, लाज, आणि भीतीच्या छटा तिच्या चेह-यावर उमटल्या.
****
मॉलमधे पोहोचल्यावर कार पार्क करुन स्वाती आणि तिची मुलगी थेट दुस-या मजल्यावरच्या लेडीज सेक्शनमधे शिरल्या. अजून एक-दोन टी-शर्टच बघून झाले असतील इतक्यात तिच्या मुलीला आपल्या मैत्रिणींचा एक ग्रुप तिथंच शॉपिंगसाठी आलेला दिसला. मैत्रिणी भेटताच स्वातीच्या मुलीला आईची अडचण वाटू लागली आणि स्वातीनंही समजूतदारपणे तिला मैत्रिणींसोबत शॉपिंग करायची परवानगी दिली.
खरं तर स्वातीच्या मुलीला आणि तिच्या मैत्रिणींनाही स्वातीबरोबर शॉपिंग करायला आवडायचं. स्वातीची स्वतःच्या कपड्यांची चॉईस तर मॉडर्न होतीच, शिवाय नवनवीन ट्रेन्ड आणि ब्रॅन्डबद्दल तिला नेहमीच व्यवस्थित माहिती असायची. इतर मुलींच्या आया वयानं स्वातीइतक्याच किंवा थोड्या जास्त असतील, पण स्वतःच्या तरुण मुलीसोबत शॉपिंगला येताना शॉर्ट स्कर्ट आणि हील्स घालून येणारी स्वाती त्यांच्या दृष्टीनं फारच 'कूल मॉम' होती.
विशेष म्हणजे, स्वातीच्या मुलीची चॉईस तिच्या स्वतःच्या चॉईसपेक्षा थोडी जुन्या वळणाची होती असं तिला स्वतःलाच नव्हे तर मुलीच्या मैत्रिणींनाही वाटायचं. पण यामुळं तिला मुलीसोबत शॉपिंग करताना थोडंसं अवघडलेलं वाटायचं, हेही खरंच होतं. आपल्या मुलीला मैत्रिणींसोबत मनसोक्त शॉपिंग करायला मिळावं, या शुद्ध हेतुनं स्वाती एकटीच तिथून निघाली. साधारण तासाभरानं लेडीज सेक्शनच्या बिलिंग काउंटरजवळ भेटायचं त्यांनी ठरवलं.
कॉफी हा स्वातीचा वीक पॉईंट होता. बाकी स्वतःच्या फिगरबद्दल आणि त्यासाठीच्या डाएटबद्दल अतिशय जागरुक असणारी स्वाती कॉफीच्या बाबतीत मात्र स्वतःवर नियंत्रण ठेऊ शकत नव्हती. एक कप कॉफीतून शरीराला मिळणा-या कॅलरी आणि त्याचं चरबीत रुपांतर झाल्यास एकंदर शरीराच्या आकारावर होणारा परिणाम याबद्दल पूर्ण माहिती आणि भीती असूनही कॉफीचा मोह ती टाळू शकत नव्हती.
वरच्या मजल्यावर फूड कोर्टच्या एका कोप-यात स्वातीचं आवडतं कॉफी शॉप होतं. फूड मॉलच्या इतर सर्व स्टॉलसाठी टेबल-खुर्च्या कॉमन होत्या, पण या कॉफी शॉपसाठी मात्र स्वतंत्र अशी चार-पाच टेबलांची सोय होती. तसंही फूड कोर्टच्या गर्दीत बसून खाणं-पिणं स्वातीच्या जिवावरच यायचं.
फूड कोर्टच्या कॉमन जागेतून वाट काढत स्वाती कॉफी शॉपपर्यंत आली, काउंटरवर पैसे भरुन तिनं तिची आवडती कॉफी ऑर्डर केली आणि आपलं नाव पुकारलं जाण्याची वाट बघत ती एका रिकाम्या टेबलजवळ येऊन थांबली.
काउंटरवरुन येताना स्वातीनं तीन-चार पेपर नॅपकीन आणले होते, जे आपली पर्स टेबलवर ठेवताना तिच्या हातातून खाली जमिनीवर पडले. कॉफी शॉपमधे सुरु असलेल्या कूलरमधून वा-याचा झोत येत होता, ज्यामुळं ते पेपर नॅपकीन झाडावरुन वाळलेली पानं गळावीत तसे इकडं-तिकडं पसरले.
उडणा-या कागदांमागं धावण्यात काहीच अर्थ नव्हता, त्यामुळं ते उडायचे थांबल्यावर स्वाती पटकन पहिला नॅपकीन उचलण्यासाठी चवड्यांवर खाली बसली.
शॉर्ट स्कर्ट आणि हील्स घालून असं चवड्यांवर बसणं म्हणजे सरळ-सरळ स्वतःच्या अंतर्वस्त्रांचं प्रदर्शन करणं, हे स्वातीच्या लक्षात येईपर्यंत उशीर झाला होता.
पहिला नॅपकीन उचलताना स्वातीचं लक्ष थेट समोर बसलेल्या एका माणसाकडं गेलं. साधारण पस्तिशीचा तो देखणा पुरुष एकटक तिच्याकडंच बघत होता. स्वातीनं चपळपणे हालचाल करुन आपले दोन्ही गुडघे जवळ घेतले, पण त्या प्रयत्नात तिचं पूर्ण शरीर आणखी खाली सरकलं आणि तिचे गरगरीत नितंब तिच्या पायांमधून पुढं डोकावू लागले.
समोरच्या माणसाच्या चेह-यावरचे भाव बघून स्वातीला कळून चुकलं की, गुडघे जवळ घ्यायला तर तिला वेळ लागला होताच, पण आता या अवस्थेत तिच्या नितंबांच्या पूर्ण आकाराची व्यवस्थित कल्पनाही त्याला आली असणार.
त्या माणसानं आपली नजर शिताफीनं स्वातीच्या मांड्यांकडून तिच्या चेह-याकडं वळवली होती, पण स्वातीला खात्री होती की त्याला तिच्या पॅन्टीचं दर्शन नक्कीच झालं असणार.
एकंदर ओढवलेल्या परिस्थितीनं स्वाती एका बाजूला लाजेनं चूर झाली, तर दुस-या बाजूला तिला थोडंसं उत्तेजित झाल्यासारखंही वाटलं. लाजेची भावना शरीराच्या वरच्या बाजूला आणि उत्तेजना मात्र खालच्या बाजूला पसरत चालल्याचं तिला जाणवलं.
आणि याच आणीबाणीच्या क्षणी तिला कालची कथा आठवली. अनोळखी पुरुषासमोर अंगप्रदर्शन...
आपले गुडघे मिटून ती तशाच अवस्थेत त्या माणसाकडं बघत बसून राहिली. शेवटी तोच जागेवरुन उठला आणि मधल्या टेबलाजवळ उडून पडलेला पेपर नॅपकीन त्यानं उचलून घेतला. आणखी एकच पाऊल पुढं टाकत त्यानं स्वातीला हात दिला आणि त्या अवघडलेल्या परिस्थितीतून तिची सुटका केली.
पण स्वाती खाली बसलेली असताना तिच्या समोर इतक्या जवळ उभं राहिल्यानं त्याला मघाशी बघितलेल्या पॅन्टीशी मॅचिंग करणारी ब्रादेखील बघायला मिळाली. फक्त ते न जाणवण्याइतक्या चपळाईनं त्याची नजर तिच्या शर्टमधून सरकत पुन्हा तिच्या चेह-यावर येऊन स्थिरावली.
त्याच्या मदतीबद्दल स्वातीनं त्याला 'थँक्यू' म्हटलं, पण खरं तर ते थँक्स त्यानं तिच्या परिस्थितीचा गैरफायदा घेऊन तिच्या कपड्यांच्या आतमधे डोकावत न बसण्याबद्दल होतं... उत्तरादाखल तो फक्त मंद हसला.
नेमका त्याच वेळी काउंटरवर स्वातीच्या नावाचा पुकारा झाला आणि स्वाती पटकन त्या दिशेला निघून गेली. काउंटरवरुन कॉफीचा कप उचलताना आपले हात थरथरत असल्याची स्वातीला जाणीव झाली आणि स्वतःला शांत करण्यासाठी तिला कप खाली ठेऊन तिथंच काही क्षण थांबावं लागलं.
सर्वसाधारपणे मूल झाल्यावर इतर कुठल्याही नवरा-बायकोमधे जसा शारीरिक दुरावा येतो, तसाच स्वाती आणि तिच्या नव-यामधे खूप वर्षांपासून आला होता. त्या दोघांमधले शारीरिक संबंध जवळ-जवळ संपल्यातच जमा होते. पण याचा अर्थ स्वातीची सेक्सची भूक संपली होती असा नव्हता. उलट शारीरिक सुखापासून बराच काळ वंचित राहिल्यामुळं लैंगिक भावना चाळवणा-या कुठल्याही छोट्याशा घटनेनं तिचं संपूर्ण शरीर पेटून उठायचं. एका अनोळखी देखण्या पुरुषाची नजर आपल्या स्कर्टच्या आणि शर्टच्या आतमधे फिरुन येणं हीदेखील स्वातीच्या दृष्टीनं लैंगिक भावना चाळवणारी घटना होती.
कॉफीचा कप घेऊन स्वाती त्या टेबलाकडं परत आली तेव्हा तिच्या लक्षात आलं की 'तो' तिच्याच टेबलापाशी येऊन बसला होता. आता त्याला टाळून दुस-या टेबलाकडं जाण्याचा उध्दटपणा न करता ती त्याच्या समोरच येऊन बसली.
"सॉरी हं, मी ना थोडीशी वेंधळीच आहे." काहीतरी बोलायचं म्हणून स्वाती म्हणाली.
"शक्यच नाही. हाय हील्स घालून चवड्यांवर बसू शकणं हे वेंधळेपणाचं नाही तर अतिशय व्यवस्थितपणाचं लक्षण आहे." तो हसत म्हणाला. तो तिला बरं वाटावं म्हणून उगीचच काहीतरी बोलत नाही, हे स्वातीच्या लगेच लक्षात आलं. त्याच्या अशा बोलण्यानं तिच्या मनावरचा ताण थोडा हलका झाला आणि ती खुदकन् हसली.
"थँक्स फॉर द कॉम्प्लिमेंट!" थोडंसं लाजतच स्वाती म्हणाली, "मी माझ्या मुलीसोबत शॉपिंगला आले होते."
"अच्छा? मग तुमची मुलगी दिसत नाहीये तुमच्यासोबत..." त्याच्या बोलण्यात एक नैसर्गिक मोकळेपणा स्वातीला जाणवत होता.
"तिच्या मैत्रिणी भेटल्या इथं आल्यावर. मग त्यांना म्हटलं करा तुमच्या मनासारखं शॉपिंग, आणि मी आले इथं कॉफी प्यायला. तुम्ही एकटेच आलात?"
"हो, एकटाच आलोय," तो खुर्चीवर निवांत मागं रेलत म्हणाला, "मी नेहमी येतो इथं. जवळ-जवळ दर शनिवारी. एकटाच."
"का बरं?" स्वातीनं उत्सुकतेनं पुढं सरकत विचारलं.
"खरं सांगू? मी इथं माणसं बघायला येतो."
"माणसं बघायला?" स्वातीला मनापासून हसू आलं. "माणसं म्हणजे काय पक्षी आहेत की प्राणी? माणसं बघायची म्हणजे नक्की काय बघायचं?"
यावर तो स्वातीशी आपल्या आगळ्या-वेगळ्या छंदाबद्दल आवडीनं बोलू लागला. इथं मॉलमधे कशी निरनिराळी माणसं बघायला मिळतात, त्यांचे हावभाव, त्यांचं वागणं - बोलणं, त्यांच्या त-हा, असं बरंच काही तो सांगत होता. स्वातीसाठी हे काहीतरी निराळंच प्रकरण होतं.
त्याच्याशी बोलताना स्वातीच्या लक्षात आलं की आपण एका अतिशय सभ्य आणि व्यवस्थित माणसाशी बोलतोय. तो नुसताच सभ्य नव्हता, तर चतुरदेखील होता. कारण स्वातीला त्याची नजर क्वचितच तिच्या उघड्या पायांकडं गेलेली दिसली. प्रत्यक्षात तिच्या सुडौल शरीराच्या दर्शनाचा तो पुरेपूर आनंद घेत होता, हे न समजण्याइतकी स्वाती अननुभवी नव्हती.
आणखी एका गोष्टीबद्दल स्वातीला खूपच अभिमान वाटत होता - स्वतःच्या दिसण्याबद्दल.
खरं तर, कॉलेजच्या दिवसांमधे स्वाती फारशी पॉप्युलर नव्हती. एक तर तिच्या घरचं वातावरण अगदीच जुन्या वळणाचं होतं. त्यामुळं चांगलं दिसण्यासाठी करायला लागणा-या गोष्टी - म्हणजे मेक-अप करणं, चांगले कपडे घालणं, नवनवीन पर्सेस, फॅशनेबल सँडल्स वापरणं - अशा गोष्टींबद्दल तिच्या मनात तिटकाराही होता आणि भीतीही होती. अशा गोष्टी करणा-या इतर मुलींना घरी किंवा मैत्रिणींमधे बोलताना खूपच खालच्या लेव्हलच्या म्हटलं जायचं. त्यामुळं, दिसायला बरी आणि अंगानं व्यवस्थित असूनही स्वाती कॉलेजमधे कायम दुर्लक्षितच राहिली.
कॉलेजनंतर स्वातीला लगेच जॉब मिळाला, पण रिसेप्शनिस्टचा. आता जॉबची गरज म्हणून नीटनेटके कपडे घालणं आणि मेक-अप करणं तिला भाग पडलं. त्यातूनच हळूहळू तिला स्वतःच्या रुपाची कल्पना येऊ लागली आणि आपलं दिसणं हीसुद्धा आपली ताकद बनू शकते हे तिच्या लक्षात येऊ लागलं.
जॉब करता-करता स्वातीनं शिक्षण सुरु ठेवलं. अनुभव आणि शिक्षणाच्या जोरावर तिची करीयरची गाडी सुसाट सुटली. दोन-तीन कंपन्या बदलून झाल्यावर तिनं ही सध्याची कंपनी जॉईन केली एचआर एक्झिक्युटीव्ह म्हणून. चार वर्षांत तीन प्रमोशन मिळवत स्वातीनं इथं चांगलाच जम बसवला. कॉलेजनंतर थोड्याच दिवसांत घरच्यांच्या आग्रहामुळं लग्न करावं लागणं आणि बाळंतपणासाठी कामावरुन मोठ्ठी सुट्टी घ्यावी लागणं, याचा तसा थोडा परिणाम तिच्या करीयर ग्राफवर झाला होताच. पण आता त्या गोष्टी जुन्या झाल्या होत्या.
वयाच्या चाळीशीत स्वाती एक कॉन्फिडंट करीयर वुमन बनली होती. अठरा वर्षांच्या एका मुलीची आई असूनही तिचं स्वतःवरचं लक्ष अजिबात कमी झालं नव्हतं, उलट वाढतच चाललं होतं. आकर्षक हेअरस्टाईल, प्रोफेशनल ड्रेसिंग, काळजीपूर्वक केलेला मेक-अप, आणि स्वतःच्या दिसण्या-बोलण्या-चालण्यावर घेतलेले कष्ट तिला अपेक्षित रिझल्ट मिळवून देत होते. ऑफीसमधे डॉमिनेटींग इमेज असलेली स्वाती सुट्टीच्या दिवशी धमाल एन्जॉय करायची. पिकनिकसाठी, पार्टीसाठी, डान्ससाठी, शॉपिंगसाठी, असे तिचे वेगवेगळे ग्रुप्स होते. या ग्रुप्समधेसुद्धा कॉलेजच्या वयाच्या मुलींपासून चाळीशी-पन्नाशीपर्यंतच्या बायकांची व्हरायटी होती. आणि त्या सगळ्यांमधे स्वाती खूपच उत्साही म्हणून प्रसिद्ध होती.
स्वातीच्या आयुष्यात फक्त एकाच गोष्टीची उणीव होती. प्रेमाबिमाच्या भानगडीत पडण्याआधीच घरच्यांनी लग्न लाऊन दिल्यानं आणि त्यानंतर लवकरच आलेल्या गरोदरपणातनं स्वातीचं रोमँटीक लाईफ तयारच होऊ शकलं नाही. वयानुसार स्वाती अधिकाधिक तरुण आणि आकर्षक दिसत चालली होती, पण तिच्या नव-याचा प्रवास मात्र अगदी उलट्या दिशेनं चालला होता. काम आणि पैसा या दोन गोष्टींपुढं त्याला ना फॅमिलीची शुद्ध होती ना स्वतःची. स्वातीला आता त्याच्याकडून काही अपेक्षासुद्धा नव्हत्या. स्वतःच्या इच्छा आणि अपेक्षा पूर्ण करण्यासाठी वेगळी पद्धत तिनं शोधून काढली होती.
नाही, लहानपणापासून झालेल्या संस्कारांमुळं नव-याशिवाय इतर कुणाशी शारीरिक संबंध ठेवणं तिला स्वतःला शक्य नव्हतं. तशा नुसत्या विचारानंसुद्धा तिला भयंकर अपराधी वाटू लागायचं. एवढ्या एका बाबतीत आपल्या कमकुवतपणाचं तिलाही आश्चर्यच वाटायचं. पण त्यावर काही उपाय तिला सुचत नव्हता. मग आपल्या उत्तेजना शमवण्यासाठी ती पॉर्नोग्राफीचा आधार घ्यायची. लॅपटॉपवर किंवा स्मार्टफोनवर तासन्तास सेक्सी व्हिडीओ बघून स्वतःचं शरीर ती हाताळायची. तिच्या बिझनेस टूर्ससाठी देशभर आणि विदेशात फिरत असताना तिनं स्वतःच्या कामतृप्तीसाठी डिल्डोसारखी काही साधनंही जमवली होती.
गेल्या काही महिन्यांपासून मात्र तिचा कल फोटो किंवा व्हिडीओ बघण्यापेक्षा ऑनलाईन प्रणयकथा, संभोगकथा वाचण्याकडं वाढला होता. सुरुवातीला मिळेल त्या कथा वाचत-वाचत आता तिनं काही चांगल्या वेबसाईट आणि चांगल्या लेखकांना बुकमार्क करुन ठेवलं होतं. त्या कथा ख-या असतात की काल्पनिक, हे शोधण्याच्या भानगडीत न पडता त्या कथांमधे स्वतःला कल्पून उत्तेजित होण्यातली मजा ती सध्या अनुभवत होती.
****
त्या दिवशी स्वाती नेहमीप्रमाणं ऑफीसमधून उशिरा घरी आली. नेहमीप्रमाणंच तिचा नवरा कामासाठी बाहेरगावी होता. स्वतःसाठी आणि मुलीसाठी तिनं येतानाच जेवणाचं पार्सल आणलं होतं. पार्सल किचनमधे ठेऊन स्वाती बेडरुममधे आली. रुममधला लाईट आणि फॅन चालू करुन कारच्या किल्ल्या तिनं हुकला अडकवल्या. पर्स बेडवर टाकून ती फुल-लेन्ग्थ आरशासमोर उभी राहिली. दिवसभराच्या मीटिंग्ज आणि आता ड्रायव्हींगमुळं ती दमली असली तरी स्वतःकडं आरशात बघून तिला छान वाटलं. स्वतःच्या स्टॅमिना आणि एनर्जीचं तिला स्वतःलाच कौतुक वाटलं. रोजच्या बिझनेस सूटमधेही आपण किती आकर्षक दिसतो हे तिनं निरखून बघितलं.
आरशात स्वतःकडं बघत स्वातीनं आपला सूट उतरवायला सुरुवात केली. एकेक कपडा काढून ती बेडवर फेकत होती. शेवटी ब्रा आणि पॅण्टीमधलं आपलं रुप ती न्याहाळू लागली. काळ्या पॅडेड ब्रामधून तिचे भरगच्च गोळे बाहेर डोकावत होते. कंबरेजवळ पोटाला एक छोटीशी वळी पडू लागली होती, पण त्यामुळं तिची बेंबी आणखी खोल आणि सेक्सी दिसत होती. काळ्या कॉटन पॅन्टीवरुन आपली बोटं फिरवत तिनं स्वतःलाच डोळा मारला आणि स्वतःच लाजली. पॅन्टीवरुन हात फिरवताना तिला काल रात्री ऑनलाईन वाचत असलेली एक कथा आठवली.
साधारण चाळीशीच्याच एका बाईचा सार्वजनिक ठिकाणी अंगप्रदर्शन करुन उत्तेजित होण्याचा अनुभव त्या कथेत होता. अर्थात ती कथा खरी असेलच असं नाही आणि ती एका बाईनंच लिहिली असेल असंही नाही. पण ज्या कुणी ती लिहिली होती, त्यानं किंवा तिनं त्या प्रसंगाचं वर्णन खूपच तपशीलवार आणि मादक भाषेत केलं होतं. रात्री ती कथा अर्धी वाचूनच स्वाती प्रचंड एक्साईट झाली होती. खास करुन, त्या कथेतली बाई एका अनोळखी मुलाला लिफ्ट मागते आणि त्याच्या कारमधून जाताना मुद्दाम आपल्या मांड्या आणि स्तनांचं दर्शन देते, हा प्रसंग वाचताना स्वाती जोरजोरात आपल्या योनीत रबरी डिल्डो घालून हलवत होती आणि अतीव उत्तेजनेनं फळाफळा झडत होती.
आज शुक्रवार आहे आणि उद्या सकाळची काही गडबड नाही, असा विचार करुन स्वातीनं कालची कथा वाचून पूर्ण करायचं ठरवलं. अंगावर फक्त ब्रा आणि पॅन्टी ठेऊन तिनं काल रात्री बेडवरच मिटून ठेवलेला लॅपटॉप उघडला. मिनिमाईज केलेल्या फाईल्समधून तिनं कालची कथा ओपन केली आणि पुढं वाचू लागली.
बहुतेक संभोगकथांमधे असते तशी एक टिपिकल हाऊसवाईफ, नव-याकडून पुरेसं सुख मिळत नसल्यानं बाहेरुन काहीतरी व्यवस्था करते, अशी सुरुवात होती. कालच्या प्रसंगानुसार तिला कारमधून लिफ्ट देणारा तरुण मुलगा तिच्या अंगप्रदर्शनानं अर्थातच उत्तेजित होतो आणि तिच्या मांड्यांवरुन हात फिरवू लागतो. तीदेखील चालत्या गाडीत त्याच्या पँटची चेन उघडून त्याचा लंड कुरवाळू लागते. त्याचा हात तिच्या पोटावरुन सरकत तिच्या टॉपच्या उघड्या बटणांमधून आत शिरतो. ती मादक सुस्कारे सोडत त्याच्या मांडीवर झुकते आणि ओठांचा चंबू करुन त्याचा डोलणारा नागोबा...
"मम्मा, जेवायचं नाहीये का तुला?"
मुलीच्या आवाजानं स्वातीची तंद्री भंगली. कथा वाचता-वाचता बेडवर आडवी पडून ती स्वतःचे स्तन पिळू लागली होती. गडबडीत उठून बसत तिनं लॅपटॉपचं झाकण बंद केलं आणि बाथरुमकडं निघाली.
"तू पार्सल ओपन कर बेटा, मी जरा फ्रेश होऊन येते."
"ओके मम्मा, लवकर ये..."
****
पाचच मिनिटांत फ्रेश होऊन नाईट सूट चढवून स्वाती किचनमधे आली. तिच्या मुलीनं तोपर्यंत दोघींची ताटं वाढून घेतली होती. जेवायला बसल्यावरसुद्धा स्वातीच्या डोक्यात त्या कथेचाच विचार घोळत होता.
"आज जरा जास्तच दमल्यासारखी दिसत्येस तू. खूप काम होतं का?"
"अं? खूप नाही, पण जरा दमायला झालंय खरं..."
"मग आता जेवलीस की छान विश्रांती घे. मला काहीतरी विचारायचं होतं, पण उद्या तू फ्रेश झालीस की बोलू..."
"अगं मी फ्रेशच आहे बेटा, बोल ना. माझ्याकडं काही काम होतं का?"
"काही विशेष नाही गं मम्मा. उद्या शनिवार आहे ना, जरा शॉपिंगला जायचा विचार होता. पण तू दमली असशील तर आराम कर, मी बघते कुणी मैत्रिणी तयार होतात का."
"अशी काही फार दमले नाही मी. सकाळपर्यंत नक्की होईल फ्रेश. आणि शॉपिंगसाठी तर मी केव्हाही तयार असते. जाऊया आपण."
"थँक्यू मम्मा!"
****
जेवण झाल्यावर स्वाती पुन्हा बेडरुममधे आली. ती कथा पुढं वाचावी असं तिला वाटत होतं, पण खूप दमल्यामुळं तिनं झोपून टाकायचं ठरवलं. डोक्यात मात्र तेच विचार घोळत होते. एखाद्या अनोळखी माणसापुढं आपलं शरीर उघडं करायचं. अगदी पूर्ण उघडं नाही केलं तरी आपले आतले कपडे दाखवायचे. आपली पॅन्टी जर एखाद्या अनोळखी माणसानं बघितली तर? त्याच्या चेह-यावर कसे भाव येतील? किंवा आपल्या टॉपमधून आपला ब्रेसियर कुणाला दिसला तर? म्हणजे आपल्या ब्रेसियरचा रंग किंवा शर्टची वरची दोन-तीन बटणं उघडल्यावर दिसणारा भाग? ब्रेसियरचा भाग आणि आपल्या छातीवरची स्किन? आपल्या गुबगुबीत स्तनांमधली घळ - आपलं क्लीव्हेज? नुसत्या विचारांनीच स्वाती उत्तेजित झाली. ती एका हातानं आपली छाती चोळू लागली आणि दुस-या हातानं आपली योनी घासू लागली. कितीतरी वेळ असा विचार करत आणि स्वतःला पेटवत ती बेडवर लोळत होती. तशीच तिला केव्हातरी झोप लागली.
****
मॉलमधे शॉपिंगला जाताना किंवा मल्टीप्लेक्समधे पिक्चरला जाताना ब-याचदा स्वाती मिनी स्कर्ट घालायची. त्यातून उन्हाळ्याच्या दिवसांत तर तिला जीन्स किंवा लेगिंग्जपेक्षा स्कर्टमधेच आरामशीर वाटायचं.
मायक्रो मिनी मात्र स्वातीनं एकदाच ट्राय केला होता, तोदेखील खूप वर्षांपूर्वी पॅरीसला गेली असताना. तिच्या एका मैत्रिणीनं हट्टानं तिला स्वतःचा मायक्रो मिनी स्कर्ट घालायला भाग पाडलं होतं. अर्थात, तेव्हा स्वाती बरीच तरुण होती, अंगानं बारीक होती, आणि महत्त्वाचं म्हणजे मायक्रो मिनी स्कर्टमधून मुलींच्या मांड्या दिसणं पॅरीससारख्या शहरात नवीन किंवा वेगळं नव्हतं.
तरीसुद्धा पॅरीसमधली ती पूर्ण संध्याकाळ स्वाती अवघडलेली होती. तिच्या शरीराच्या सर्वांत खाजगी जागेपासून फक्त दोनच इंचांवर त्या स्कर्टचं कापड संपत होतं. आणि आतापर्यंत तिनं असे कपडे घातलेल्या मुली एकतर सिनेमात पाहिल्या होत्या किंवा वेश्यावस्तीवरुन जाताना रस्त्याच्या कडेला गि-हाईकांचं लक्ष वेधताना पाहिल्या होत्या. त्या दिवशी हॉटेलवर परत येईपर्यंत तिला स्वतःची लाजही वाटत होती आणि मैत्रिणीच्या हट्टाला बळी पडल्याबद्दल स्वतःचा रागही येत होता.
आता तर स्वातीनं वयाची चाळीशी ओलांडली होती. आता असलं काहीतरी घालायचं म्हणजे अगदीच 'चीप' दिसेल असं तिला खात्रीपूर्वक वाटत होतं.
स्वातीचे शॉर्ट स्कर्ट तिच्या भरदार मांड्यांच्या मध्यापर्यंत यायचे. अर्थात, चाळीशी ओलांडलेल्या एका 'मराठी बाई'नं आपल्या अर्ध्या मांड्या उघड्या ठेऊन फिरणंसुद्धा संस्कृतीच्या विरुद्धच म्हणावं लागेल. पण स्वातीला असे कपडे घालणं आवडायचं आणि अशा कपड्यांमधे 'चीप' न दिसता 'आकर्षक' कसं दिसायचं हेही तिला माहिती होतं.
शनिवारी मुलीसोबत मॉलमधे जाण्यासाठी तयार होताना स्वातीच्या डोक्यात हे सगळे विचार येत होते. आजपर्यंत मिनी स्कर्ट किंवा इतर कुठलेही कपडे घालताना 'अनोळखी माणसांसमोर अंगप्रदर्शन' हा विषय तिच्या मनात आला नव्हता. आज मात्र सकाळी उठल्यापासून हाच विचार घुमत होता. मेंदूला थोडा ताण दिल्यावर स्वातीच्या लक्षात आलं की या सगळ्याला कारणीभूत आहे - काल वाचत असलेली कथा.
कालची कथा आठवल्यावर तिच्या डोक्यातले सगळे विचार एकत्र झाले आणि एकाच वेळी लाज, उत्तेजना, राग, भीती, असे निरनिराळे भाव स्वातीच्या मनात दाटून आले. कालच्या कथेमधल्या त्या 'हाऊसवाईफ'नं 'थ्रिल' म्हणून मायक्रो मिनी घातला होता आणि मुद्दामहून अनोळखी पुरुषांना आपल्या आकर्षक शरीराचं दर्शन देत होती. आज आपणही मिनी स्कर्ट घालून बाहेर पडणार आहोत... पण आपण काही मुद्दाम अनोळखी पुरुषांसमोर प्रदर्शन करायला जाणार नाही, याची स्वातीला खात्री होती.
आपण मुद्दाम नाही गेलो कुठल्या पुरुषासमोर, पण कुणी नकळत आलाच समोर तर?
छे!! त्या कथेनं स्वातीला पछाडलं होतं जणू. सारखे तसेच विचार डोक्यात येऊ लागले होते.
पुन्हा ते विचार झटकून स्वाती आरशासमोर उभी राहिली. तिनं आज तिचा आवडता कॉटनचा स्कर्ट घातला होता. क्रीम व्हाईट स्कर्टवर फिकट करड्या रंगाच्या मोठ्या चौकोनांची नक्षी होती. अगदी प्लेन किंवा फारच नक्षीदार असे दोन्ही प्रकार स्वातीला आवडायचे नाहीत. फारसं लक्षात न येणारं डिझाईन आणि पॅटर्न तिच्या जवळपास सगळ्या कपड्यांवर दिसायचे. अर्ध्या मांड्या झाकून अर्ध्या मांड्या उघड्या टाकणारा तो स्कर्ट तिला पुन्हा कालच्या कथेची आठवण करुन देत होता. पुन्हा ते विचार बाजूला सारुन तिनं गोल फिरुन स्वतःला आरशात न्याहाळलं.
स्वातीचा स्कर्ट स्ट्रेचेबल असल्यानं तिच्या गरगरीत नितंबांवर तो अगदी फिट्ट बसला होता. इतका की, तिच्या पॅन्टीच्या कडा स्कर्टवर कोरल्यासारख्या स्पष्ट दिसत होत्या. त्या कडांवरुन आपली बोटं फिरवताना स्वातीला आज वेगळीच उत्तेजना जाणवत होती.
पांढ-या स्कर्टवर तिनं फिकट तपकिरी रंगाचा शॉर्ट शर्ट घातला. गेल्याच महिन्यात दिल्लीहून आणलेले हाय हील्स सॅन्डल तिनं पायात चढवले. या सॅन्डल्सवर खाकी रंगाचं तलम कापड लावलेलं होतं आणि हील्सची उंची चांगली तीन इंच होती. स्वातीला हाय हील्स खरंच खूप आवडायच्या. इतक्या की, तिच्या नेहमीच्या वापरात देखील थोडे तरी हील्स असणारेच सॅन्डल्स किंवा शूज असायचे. अगदीच सकाळी जॉगिंगला जाताना किंवा बीचवर फिरायला जाताना हाय हील्स वापरणं शक्य नव्हतं म्हणून, नाहीतर तिथंही तिला ते वापरायला आवडलं असतं. दोन-तीन इंचाच्या हील्समधेही स्वाती मस्त वावरु शकायची. उलट जितके हील्स उंच, तितका आपला कॉन्फीडन्स वाढतो असं तिला वाटायचं.
हील्स घालून स्वतःला आरशात न्याहाळताना आज स्वातीच्या अचानक लक्षात आलं की, हील्समुळं तिचे गरगरीत नितंब आणखीनच बाहेर येत होते आणि चालताना पाठीमागून त्यांची मोहक हालचाल होत होती. शिवाय शॉर्ट स्कर्ट आणि हील्समुळं स्वातीचे पाय आणखी लांब आणि आकर्षक दिसत होते.
आतमधे स्वातीनं फिकट निळ्या रंगाची नायलॉनची बिकिनी स्टाईल पॅन्टी घातली होती. उन्हाळ्याच्या दिवसांत ती आवर्जून फिक्या रंगाची अंतर्वस्त्रं वापरायची. ब्रा आणि पॅन्टी दोन्हींमधे तिला पिवळे, गुलाबी, आणि फिकट निळे व हिरवे रंग आवडायचे. उन्हाळ्यात सर्रास पांढ-या आणि फिकट रंगांच्या कुर्ती, शर्ट, आणि टी-शर्ट वापरताना आतमधे गडद रंगाची अंतर्वस्त्रे दिसू नयेत यासाठी स्वाती खूपच जागरुक असायची.
पॅन्टीला मॅचिंग अशी ब्रा तिनं घातली होती. ब्राच्या खांद्यावरच्या आणि पाठीवरच्या पट्ट्या अगदी नाजूक होत्या आणि पुढच्या बाजूला कप्सवर जाळीची नक्षी होती.
ब्राचे कप्स सुरु होतात तिथपर्यंतची शर्टची बटणं उघडी ठेवायची स्वातीला सवय होती. अर्थात् अंगप्रदर्शन हा काही त्यामागचा हेतु नसायचा, उलट उन्हाळ्याच्या दिवसांत आपोआपच ही तिच्या कपड्यांची स्टाईल होऊन जायची.
स्वातीचे स्तन अगदी लिंबवाएवढे छोटे नसले तरी पपयांएवढे मोठेही नव्हते. त्यामुळं शर्टची दोन-तीन बटणं उघडी ठेवली म्हणून लगेच छातीवरची कबुतरं उसळी मारुन बाहेर येण्याची भीती नव्हती. पण अशा कपड्यांमधे स्वाती खाली झुकली तर समोरच्याला तिनं घातलेल्या ब्राचा रंग आणि डिझाईन तर दिसलंच असतं, शिवाय कडक कप्समुळं तयार झालेल्या घळीतून तिच्या सुबक स्तनांच्या आकाराचाही अंदाज आला असता.
उन्हाळ्याच्या नावाखाली स्वातीनं वरची बटणं उघडी ठेवली तेव्हा रात्रीचे विचार पुन्हा तिच्या डोक्यात घोळू लागले आणि एकाच वेळी उत्तेजना, लाज, आणि भीतीच्या छटा तिच्या चेह-यावर उमटल्या.
****
मॉलमधे पोहोचल्यावर कार पार्क करुन स्वाती आणि तिची मुलगी थेट दुस-या मजल्यावरच्या लेडीज सेक्शनमधे शिरल्या. अजून एक-दोन टी-शर्टच बघून झाले असतील इतक्यात तिच्या मुलीला आपल्या मैत्रिणींचा एक ग्रुप तिथंच शॉपिंगसाठी आलेला दिसला. मैत्रिणी भेटताच स्वातीच्या मुलीला आईची अडचण वाटू लागली आणि स्वातीनंही समजूतदारपणे तिला मैत्रिणींसोबत शॉपिंग करायची परवानगी दिली.
खरं तर स्वातीच्या मुलीला आणि तिच्या मैत्रिणींनाही स्वातीबरोबर शॉपिंग करायला आवडायचं. स्वातीची स्वतःच्या कपड्यांची चॉईस तर मॉडर्न होतीच, शिवाय नवनवीन ट्रेन्ड आणि ब्रॅन्डबद्दल तिला नेहमीच व्यवस्थित माहिती असायची. इतर मुलींच्या आया वयानं स्वातीइतक्याच किंवा थोड्या जास्त असतील, पण स्वतःच्या तरुण मुलीसोबत शॉपिंगला येताना शॉर्ट स्कर्ट आणि हील्स घालून येणारी स्वाती त्यांच्या दृष्टीनं फारच 'कूल मॉम' होती.
विशेष म्हणजे, स्वातीच्या मुलीची चॉईस तिच्या स्वतःच्या चॉईसपेक्षा थोडी जुन्या वळणाची होती असं तिला स्वतःलाच नव्हे तर मुलीच्या मैत्रिणींनाही वाटायचं. पण यामुळं तिला मुलीसोबत शॉपिंग करताना थोडंसं अवघडलेलं वाटायचं, हेही खरंच होतं. आपल्या मुलीला मैत्रिणींसोबत मनसोक्त शॉपिंग करायला मिळावं, या शुद्ध हेतुनं स्वाती एकटीच तिथून निघाली. साधारण तासाभरानं लेडीज सेक्शनच्या बिलिंग काउंटरजवळ भेटायचं त्यांनी ठरवलं.
कॉफी हा स्वातीचा वीक पॉईंट होता. बाकी स्वतःच्या फिगरबद्दल आणि त्यासाठीच्या डाएटबद्दल अतिशय जागरुक असणारी स्वाती कॉफीच्या बाबतीत मात्र स्वतःवर नियंत्रण ठेऊ शकत नव्हती. एक कप कॉफीतून शरीराला मिळणा-या कॅलरी आणि त्याचं चरबीत रुपांतर झाल्यास एकंदर शरीराच्या आकारावर होणारा परिणाम याबद्दल पूर्ण माहिती आणि भीती असूनही कॉफीचा मोह ती टाळू शकत नव्हती.
वरच्या मजल्यावर फूड कोर्टच्या एका कोप-यात स्वातीचं आवडतं कॉफी शॉप होतं. फूड मॉलच्या इतर सर्व स्टॉलसाठी टेबल-खुर्च्या कॉमन होत्या, पण या कॉफी शॉपसाठी मात्र स्वतंत्र अशी चार-पाच टेबलांची सोय होती. तसंही फूड कोर्टच्या गर्दीत बसून खाणं-पिणं स्वातीच्या जिवावरच यायचं.
फूड कोर्टच्या कॉमन जागेतून वाट काढत स्वाती कॉफी शॉपपर्यंत आली, काउंटरवर पैसे भरुन तिनं तिची आवडती कॉफी ऑर्डर केली आणि आपलं नाव पुकारलं जाण्याची वाट बघत ती एका रिकाम्या टेबलजवळ येऊन थांबली.
काउंटरवरुन येताना स्वातीनं तीन-चार पेपर नॅपकीन आणले होते, जे आपली पर्स टेबलवर ठेवताना तिच्या हातातून खाली जमिनीवर पडले. कॉफी शॉपमधे सुरु असलेल्या कूलरमधून वा-याचा झोत येत होता, ज्यामुळं ते पेपर नॅपकीन झाडावरुन वाळलेली पानं गळावीत तसे इकडं-तिकडं पसरले.
उडणा-या कागदांमागं धावण्यात काहीच अर्थ नव्हता, त्यामुळं ते उडायचे थांबल्यावर स्वाती पटकन पहिला नॅपकीन उचलण्यासाठी चवड्यांवर खाली बसली.
शॉर्ट स्कर्ट आणि हील्स घालून असं चवड्यांवर बसणं म्हणजे सरळ-सरळ स्वतःच्या अंतर्वस्त्रांचं प्रदर्शन करणं, हे स्वातीच्या लक्षात येईपर्यंत उशीर झाला होता.
पहिला नॅपकीन उचलताना स्वातीचं लक्ष थेट समोर बसलेल्या एका माणसाकडं गेलं. साधारण पस्तिशीचा तो देखणा पुरुष एकटक तिच्याकडंच बघत होता. स्वातीनं चपळपणे हालचाल करुन आपले दोन्ही गुडघे जवळ घेतले, पण त्या प्रयत्नात तिचं पूर्ण शरीर आणखी खाली सरकलं आणि तिचे गरगरीत नितंब तिच्या पायांमधून पुढं डोकावू लागले.
समोरच्या माणसाच्या चेह-यावरचे भाव बघून स्वातीला कळून चुकलं की, गुडघे जवळ घ्यायला तर तिला वेळ लागला होताच, पण आता या अवस्थेत तिच्या नितंबांच्या पूर्ण आकाराची व्यवस्थित कल्पनाही त्याला आली असणार.
त्या माणसानं आपली नजर शिताफीनं स्वातीच्या मांड्यांकडून तिच्या चेह-याकडं वळवली होती, पण स्वातीला खात्री होती की त्याला तिच्या पॅन्टीचं दर्शन नक्कीच झालं असणार.
एकंदर ओढवलेल्या परिस्थितीनं स्वाती एका बाजूला लाजेनं चूर झाली, तर दुस-या बाजूला तिला थोडंसं उत्तेजित झाल्यासारखंही वाटलं. लाजेची भावना शरीराच्या वरच्या बाजूला आणि उत्तेजना मात्र खालच्या बाजूला पसरत चालल्याचं तिला जाणवलं.
आणि याच आणीबाणीच्या क्षणी तिला कालची कथा आठवली. अनोळखी पुरुषासमोर अंगप्रदर्शन...
आपले गुडघे मिटून ती तशाच अवस्थेत त्या माणसाकडं बघत बसून राहिली. शेवटी तोच जागेवरुन उठला आणि मधल्या टेबलाजवळ उडून पडलेला पेपर नॅपकीन त्यानं उचलून घेतला. आणखी एकच पाऊल पुढं टाकत त्यानं स्वातीला हात दिला आणि त्या अवघडलेल्या परिस्थितीतून तिची सुटका केली.
पण स्वाती खाली बसलेली असताना तिच्या समोर इतक्या जवळ उभं राहिल्यानं त्याला मघाशी बघितलेल्या पॅन्टीशी मॅचिंग करणारी ब्रादेखील बघायला मिळाली. फक्त ते न जाणवण्याइतक्या चपळाईनं त्याची नजर तिच्या शर्टमधून सरकत पुन्हा तिच्या चेह-यावर येऊन स्थिरावली.
त्याच्या मदतीबद्दल स्वातीनं त्याला 'थँक्यू' म्हटलं, पण खरं तर ते थँक्स त्यानं तिच्या परिस्थितीचा गैरफायदा घेऊन तिच्या कपड्यांच्या आतमधे डोकावत न बसण्याबद्दल होतं... उत्तरादाखल तो फक्त मंद हसला.
नेमका त्याच वेळी काउंटरवर स्वातीच्या नावाचा पुकारा झाला आणि स्वाती पटकन त्या दिशेला निघून गेली. काउंटरवरुन कॉफीचा कप उचलताना आपले हात थरथरत असल्याची स्वातीला जाणीव झाली आणि स्वतःला शांत करण्यासाठी तिला कप खाली ठेऊन तिथंच काही क्षण थांबावं लागलं.
सर्वसाधारपणे मूल झाल्यावर इतर कुठल्याही नवरा-बायकोमधे जसा शारीरिक दुरावा येतो, तसाच स्वाती आणि तिच्या नव-यामधे खूप वर्षांपासून आला होता. त्या दोघांमधले शारीरिक संबंध जवळ-जवळ संपल्यातच जमा होते. पण याचा अर्थ स्वातीची सेक्सची भूक संपली होती असा नव्हता. उलट शारीरिक सुखापासून बराच काळ वंचित राहिल्यामुळं लैंगिक भावना चाळवणा-या कुठल्याही छोट्याशा घटनेनं तिचं संपूर्ण शरीर पेटून उठायचं. एका अनोळखी देखण्या पुरुषाची नजर आपल्या स्कर्टच्या आणि शर्टच्या आतमधे फिरुन येणं हीदेखील स्वातीच्या दृष्टीनं लैंगिक भावना चाळवणारी घटना होती.
कॉफीचा कप घेऊन स्वाती त्या टेबलाकडं परत आली तेव्हा तिच्या लक्षात आलं की 'तो' तिच्याच टेबलापाशी येऊन बसला होता. आता त्याला टाळून दुस-या टेबलाकडं जाण्याचा उध्दटपणा न करता ती त्याच्या समोरच येऊन बसली.
"सॉरी हं, मी ना थोडीशी वेंधळीच आहे." काहीतरी बोलायचं म्हणून स्वाती म्हणाली.
"शक्यच नाही. हाय हील्स घालून चवड्यांवर बसू शकणं हे वेंधळेपणाचं नाही तर अतिशय व्यवस्थितपणाचं लक्षण आहे." तो हसत म्हणाला. तो तिला बरं वाटावं म्हणून उगीचच काहीतरी बोलत नाही, हे स्वातीच्या लगेच लक्षात आलं. त्याच्या अशा बोलण्यानं तिच्या मनावरचा ताण थोडा हलका झाला आणि ती खुदकन् हसली.
"थँक्स फॉर द कॉम्प्लिमेंट!" थोडंसं लाजतच स्वाती म्हणाली, "मी माझ्या मुलीसोबत शॉपिंगला आले होते."
"अच्छा? मग तुमची मुलगी दिसत नाहीये तुमच्यासोबत..." त्याच्या बोलण्यात एक नैसर्गिक मोकळेपणा स्वातीला जाणवत होता.
"तिच्या मैत्रिणी भेटल्या इथं आल्यावर. मग त्यांना म्हटलं करा तुमच्या मनासारखं शॉपिंग, आणि मी आले इथं कॉफी प्यायला. तुम्ही एकटेच आलात?"
"हो, एकटाच आलोय," तो खुर्चीवर निवांत मागं रेलत म्हणाला, "मी नेहमी येतो इथं. जवळ-जवळ दर शनिवारी. एकटाच."
"का बरं?" स्वातीनं उत्सुकतेनं पुढं सरकत विचारलं.
"खरं सांगू? मी इथं माणसं बघायला येतो."
"माणसं बघायला?" स्वातीला मनापासून हसू आलं. "माणसं म्हणजे काय पक्षी आहेत की प्राणी? माणसं बघायची म्हणजे नक्की काय बघायचं?"
यावर तो स्वातीशी आपल्या आगळ्या-वेगळ्या छंदाबद्दल आवडीनं बोलू लागला. इथं मॉलमधे कशी निरनिराळी माणसं बघायला मिळतात, त्यांचे हावभाव, त्यांचं वागणं - बोलणं, त्यांच्या त-हा, असं बरंच काही तो सांगत होता. स्वातीसाठी हे काहीतरी निराळंच प्रकरण होतं.
त्याच्याशी बोलताना स्वातीच्या लक्षात आलं की आपण एका अतिशय सभ्य आणि व्यवस्थित माणसाशी बोलतोय. तो नुसताच सभ्य नव्हता, तर चतुरदेखील होता. कारण स्वातीला त्याची नजर क्वचितच तिच्या उघड्या पायांकडं गेलेली दिसली. प्रत्यक्षात तिच्या सुडौल शरीराच्या दर्शनाचा तो पुरेपूर आनंद घेत होता, हे न समजण्याइतकी स्वाती अननुभवी नव्हती.
स्वाती स्वतःची आवड म्हणून कितीही छोटे किंवा उत्तेजक कपडे घालत असली तरी इतर कुठल्याही स्त्रीप्रमाणं अधाशी नजरा तिलाही त्रासदायक वाटायच्याच. पण त्याचबरोबर तिनं शॉर्ट स्कर्ट घालूनही एखाद्या पुरुषानं तिच्या आकर्षक मांड्या आणि पायांकडं दुर्लक्ष केलं असतं तरी तिला वाईट वाटलं असतं.
अधाशीपणा टाळून नेत्रसुख घेण्याची कला या माणसाकडं आहे, हे तिनं ओळखलं.
त्याचबरोबर, ज्या अनोळखी पुरुषानं थोड्याच वेळापूर्वी आपल्या स्कर्टच्या आणि शर्टच्या अगदी आतपर्यंत आपल्याला बघितलंय त्याच्याशीच आपण आता सहज गप्पा मारत बसलोय, या गोष्टीची तिला मजाही वाटत होती.
त्याच्याशी काहीतरी वेगळंच बोलताना तिच्या डोक्यात मात्र त्यानं काय-काय आणि किती बघितलं असेल याचेच विचार घोळत होते. आणि या विचारांनीच तिच्या अंगावर अधून-मधून शहारे उमटत होते. मधे-मधे ती गरम कॉफीचे घोट घेत होती म्हणून बरं, नाहीतर ती थंडीनं कुडकुडतीय असंच त्याला वाटलं असतं.
तिच्या उत्तेजनेत भर टाकणारी आणखी एक गोष्ट म्हणजे काल वाचलेल्या कथेशी आणि त्यानंतर मनात आलेल्या विचारांशी जुळणारा योगायोग. एखाद्या अनोळखी माणसापुढं आपलं शरीर उघडं करायचं. अगदी पूर्ण उघडं नाही केलं तरी आपले आतले कपडे दाखवायचे. आपली पॅन्टी जर एखाद्या अनोळखी माणसानं बघितली तर? त्याच्या चेह-यावर कसे भाव येतील? किंवा आपल्या टॉपमधून आपला ब्रेसियर कुणाला दिसला तर? म्हणजे आपल्या ब्रेसियरचा रंग किंवा शर्टची वरची दोन-तीन बटणं उघडल्यावर दिसणारा भाग? ब्रेसियरचा भाग आणि आपल्या छातीवरची स्किन? आपल्या गुबगुबीत स्तनांमधली घळ - आपलं क्लीव्हेज?
आपलेच कालचे विचार आठवून स्वाती प्रचंड उत्तेजित झाली. काल अशक्य वाटणा-या गोष्टी आज एकामागून एक प्रत्यक्षात येत होत्या. आता पुढं काय...?
साधारण वीसेक मिनिटं ते दोघं बोलले, पण त्यांच्या गप्पांमधे कसलाही सूचकपणा किंवा छेडछाड नव्हती. दोन अनोळखी व्यक्ती एकमेकांना पहिल्यांदाच भेटल्यावर साधारणपणे जे गप्पांचे विषय असतात, तेवढेच या दोघांच्या बोलण्यात आले.
"मला आता निघालं पाहिजे." कॉफीचा शेवटचा घोट घेत स्वाती म्हणाली, "माझ्या मुलीची शॉपिंग संपण्याआधी मला माझ्यासाठीही काही खरेदी करायची आहे."
काही न बोलता फक्त हसत तो पुन्हा खुर्चीवर मागं रेलून निवांत बसला.
त्याचं नशीब किती जोरावर आहे याची त्याला कल्पनाही नसावी, कारण आता खुर्चीवरुन उठताना स्वाती पुन्हा एकदा त्याला 'दर्शन' देणार होती...
शॉर्ट स्कर्ट घालून कुणी खुर्चीवर बसलं असेल तर उठताना सर्वसाधारणपणे दोन प्रकारे उठता येतं.
पहिला 'सभ्य' प्रकार म्हणजे, दोन्ही गुडघे एकमेकांपाशी घट्ट धरुन एकाच वेळी दोन्ही पाय टेबलाबाहेर काढणं आणि मग उठून उभं राहणं.
दुसरा 'प्रदर्शनप्रेमी' प्रकार म्हणजे, एक पाय आधी टेबलाबाहेर काढून दोन गुडघ्यांमधे 'आतलं' सगळं व्यवस्थित दिसेल इतकं अंतर ठेवणं.
गप्पा मारण्याच्या ओघात स्वातीला दोन गोष्टींचा विसर पडला होता. पहिली म्हणजे, आपल्या कपड्यांचं भान न राहिल्यानं आपल्यावर थोड्याच वेळापूर्वी ओढवलेला प्रसंग, आणि दुसरी गोष्ट म्हणजे कॉफी शॉपमधल्या टेबलांवरचे पूर्ण काचेचे पारदर्शक टॉप.
डावा पाय टेबलाबाहेर काढल्यामुळं स्वातीच्या स्कर्टमधे तयार झालेल्या पोकळीनं समोरच्या माणसाचं लक्ष ताबडतोब वेधून घेतलं. स्वातीच्या पायांमधे किमान दीडेक फुटाचं अंतर पडलं होतं आणि फिकट निळ्या रंगाच्या पॅन्टीतून तिच्या योनीप्रदेशाची रचना त्याला व्यवस्थित दिसली असणार याची तिला खात्री होती.
त्याची नजर तिच्या मांड्यांपासून आत जाणा-या बोगद्यात रुतली असल्यानं ती आपल्या चेह-याकडं बघतेय हे त्याच्या लक्षातही आलं नाही. त्याचे विस्फारलेले डोळे आणि त्याच्या ओठांच्या कोप-यात उमटलेलं हसू, यावरुन त्याला किती मजा येतीय याचा अंदाज स्वातीला आला.
मघाचच्या प्रमाणेच पुन्हा तिच्या शरीरावर लज्जा आणि उत्तेजनेनं सरसरुन काटा आला. ही थोडीशी विचित्र भावना स्वातीला स्वतःबद्दल वाटायची. म्हणजे तिला यात काही घाणेरडं किंवा वाईट वाटायचं असंही नाही, पण अशा प्रसंगी आपल्या मनात येणा-या विचारांबद्दल तिला काहीतरी वेगळं वाटायचं. वेगळं म्हणजे शब्दांत न सांगता येणारं असं काहीतरी. फारतर ती याला नशा म्हणू शकली असती...
आपल्याकडं बघून एखाद्या पुरुषाच्या चेह-यावर उत्तेजना किंवा कौतुक दिसलं की स्वातीला भारी वाटायचं. अगदी नशाच चढायची म्हटलं तरी चालेल.
लहानपणापासून दुर्लक्षित आणि न्यूनगंडाच्या भावनेत राहिलेल्या स्वातीला अशी नशा चढणं साहजिक होतं. अर्थात इतर वेळी तिच्यात आत्मविश्वास नसायचा असं नाही, पण अशा प्रसंगी तिची छाती आत्मविश्वासानं आणि स्वतःबद्दलच्या अभिमानानं दोन इंच अजूनच फुलायची.
अशी कौतुकाची आणि उत्तेजनेनं भरलेली नजर आपल्यावर अजून टिकावी असंच तिला वाटायचं. आत्ताही त्या अनोळखी पुरुषाच्या नजरेतलं कौतुक, उत्तेजना, आणि थोडीशी पुरुषी हाव या सगळ्यांचं तिला पुन्हा-पुन्हा भारी वाटत होतं.
पण लहानपणापासून अंगात भिनलेले संस्कार आणि 'बाईच्या जातीला' काय शोभत नाही याचं मिळालेलं बाळकडू तिला या नशेतून नेहमी बाहेर आणायचं. आपल्या समोर बसलेल्या या 'परपुरुषाला' त्याचं मन भरेपर्यंत आपल्या 'गुप्त' अंगांचं दर्शन देणं आपल्यासारख्या 'घरंदाज' बाईला शोभत नाही, असा विचार खाडकन् तिला जागं करुन गेला.
पण मनात आलेल्या संस्कारी विचारांना स्वातीच्या शरीरानं बिलकुल थारा दिला नाही. ज्या विचारांनी तिला 'सावरुन' बसायला भाग पाडलं असतं असे विचार तिच्या शरीरानं भिरकावून दिले आणि त्यांची जागा नैसर्गिक प्रतिसादानं घेतली.
त्या अनोळखी पुरुषाच्या हपापलेल्या नजरेचे प्रतिसाद स्वातीच्या शरीरावर ठिकठिकाणी उमटू लागले. तिचा खालचा ओठ थरथरु लागला, श्वासांची गती वाढल्यानं तिची भरदार छाती वेगानं वर-खाली होऊ लागली, तिच्या स्तनाग्रांभोवती असह्य ताण जाणवू लागला, आणि तिच्या योनीपाकळ्या आपोआप उमलू लागल्या.
इतक्या गर्दीच्या ठिकाणी, एका अनोळखी पुरुषासमोर बसून स्वाती चक्क लैंगिक उत्तेजना अनुभवत होती. आणि उत्तेजना केवढी तर, त्यानं तिला तिचा स्कर्ट आणखी 'थोडा' वर उचलायला सांगितला असता तरी ती नाही म्हणू शकली नसती.
हा सगळा त्या नजरेचा परिणाम होता.
अर्थात स्वाती असं प्रदर्शन करुन मुद्दाम लक्ष वेधून घेणा-यांपैकी नव्हती. किंवा आपले कपडे कसे आहेत, आपल्याकडं कोण कसं बघतंय, आपलं कुठुन कुठुन काय काय दिसतंय हे न कळण्याइतकी वेंधळीही नव्हती. आपण कुठं आहोत आणि कसे दिसतोय याचं तिला पुरेपूर भान असायचं.
पण नकळत कधी आजच्यासारखा प्रसंग ओढवला आणि 'चुकून' घडलेल्या दर्शनानं कुणाची अशी नजर तिला जाणवली, तर मात्र तिचा स्वतःवरचा ताबा सुटायचा. हृदयाचे ठोके वाढायचे. घशाला कोरड पडायची. आणि खालच्या भागात ओलावा जाणवू लागायचा. एकूणच ती जबरदस्त उत्तेजित व्हायची.
आणि कुठल्याही पुरुषाच्या कसल्याही नजरेला हा चमत्कार जमायचा, असंही नाही. अगदी विशिष्ट परिस्थितीत, विशिष्ट पुरुषाच्या विशिष्ट नजरेपुढंच स्वातीची स्वतःवर घातलेली बंधनं गळून पडायची. तिच्या नव-याच्या नजरेचाही तिच्यावर असा परिणाम व्हायचा, पण त्याला परिस्थिती जास्त कारणीभूत असायची. बेडरुमच्या एकांतात, संभोगासाठी आतुरलेली जवळजवळ निर्वस्त्र शरीरं एकमेकांवर हा परिणाम करायचीच, पण त्याशिवाय आजच्यासारखेही काही प्रसंग स्वातीच्या आयुष्यात आले होते.
फार नाही, पण गेल्या वीसेक वर्षांत बारा-पंधरा वेळा तरी अशा परिस्थितीतून तिला जावं लागलं होतं, तेही कळत-नकळत.
असे प्रसंग वारंवार न आल्याचं स्वातीला समाधान वाटत होतं. त्यामुळंच तर आपलं 'सोशल स्टेटस' आणि आपली 'इमेज' जपण्यासाठी तिला फार आटापिटा करावा लागत नव्हता.
कारण जर असे प्रसंग वारंवार आले असते तर ती स्वतःवर ताबा ठेऊ शकली नसती, हे तिला मनोमन प्रामाणिकपणे मान्य होतं.
लैंगिक उत्तेजनेच्या प्रसंगी स्वातीला स्वतःची फार काळजी वाटायची. आपण तयार केलेली आणि जपलेली प्रतिमा, आपला रुबाब, आपला बेधडक स्वभाव, हे सगळं अशा वेळी गळून पडायचं. अशा परिस्थितीत आपण कसे वागू याची तिला कधीच कल्पना करवत नव्हती. अशा नशेच्या स्थितीत आपण योग्य निर्णय घेऊ शकणार नाही, किंबहुना आपण निर्णयच घेणार नाही, फक्त वाहवत जाऊ, अशी भीतीही तिला वाटायची.
यामुळंच कदाचित तिनं स्वतःची लैंगिक भूक भागवण्यासाठी एकांतात करता येतील असेच उपाय शोधले होते.
पण आज आत्ता ती पुन्हा एकदा अशा परिस्थितीत अडकली होती. अर्थात तिनं हे स्वतः ठरवून घडवलं होतं असं नाही. एकामागं एक गोष्टी जुळत गेल्या आणि कळत-नकळत ती इथपर्यंत येऊन पोहोचली. त्या कथेतल्या बाईचं अनोळखी तरुणासमोर अंगप्रदर्शन करणं, स्वातीच्या मुलीनं तिला आज मॉलमधे घेऊन येणं, आजच नेमका स्वातीनं हा शॉर्ट स्कर्ट घालणं, मुलीला इथंच तिच्या मैत्रिणी भेटणं, स्वातीनं एकटीनं कॉफी प्यायला येणं, एका बेसावध क्षणी जमिनीवर पडलेले पेपर नॅपकीन उचलायला तिनं खाली बसणं, आणि समोर बसलेल्या माणसाला आपल्या सुडौल मांड्या, स्तन, आणि अंतर्वस्त्रांचं दर्शन देणं, या सगळ्या गोष्टींना योगायोग म्हणावं की आणखी काही...?
कशाला काय म्हणावं हे सुचण्याच्या मनःस्थितीत स्वाती आत्ता तरी नकीच नव्हती. आत्ता तिच्या चेह-यावरचे भाव जर त्या समोरच्या माणसानं बघितले असते, तर त्याला ताबडतोब कळालं असतं की ही बाई जाम पेटलीय. आणि मग त्यानं नक्कीच पुढचं पाऊल टाकलं असतं, ज्याला विरोध करणं स्वातीच्या आवाक्याबाहेर होतं.
पण नशिबानं नेहमीप्रमाणं स्वातीला साथ दिली. त्या माणसाचं संपूर्ण लक्ष स्वातीच्या फाकलेल्या मांड्यांमधून दिसणा-या पॅन्टीवर खिळलं होतं. तिथून वर जाणा-या त्याच्या नजरेला स्वातीच्या धपापणा-या स्तनांनी कैद करुन टाकलं.
एवढा वेळ स्वातीला स्वतःला सावरायला पुरेसा होता.
"तुम्हाला भेटून छान वाटलं," आपला उजवा हात पुढं करत स्वाती अचानक म्हणाली.
तो दचकला. स्वातीला हसू आलं. आता ती पूर्ण शुद्धीवर आली होती आणि त्याची अवघड अवस्था बघून तिला गंमत वाटत होती. पण काही क्षणांपूर्वी आपली अवस्था त्याच्याहून बिकट होती हेही तिला आठवलं.
"मलाही खूप छान वाटलं." तिचा नाजूक हात हातात घेऊन तो हसत-हसत पुढं म्हणाला, "पुन्हा दर्शन कधी?"
त्याच्या प्रश्नानं स्वाती दचकली. त्याला नक्की काय म्हणायचं होतं? त्याला आज मिळालेल्या 'दर्शना'बद्दल बोलला का तो? की तो असंच काहीतरी बोलून गेला आणि आपल्यालाच त्यात विशेष अर्थ वाटतोय? की आपण इतके उत्तेजित झालो होतो की आपल्याला त्याच्याकडून असं काहीतरी म्हणणं अपेक्षितच होतं?
की त्याला खरोखरच असं विचारायचं होतं - "मॅडम, आज तुमच्या भरदार मांड्या, तुमची निळी सेक्सी चड्डी, तुमच्या छातीवरची गुबगुबीत कबुतरं बघून धन्य झालो. आता पुन्हा दर्शन कधी?"
"पुन्हा? असंच केव्हातरी... कळत-नकळत," असं पुटपुटत स्वाती खुर्चीतून उठली आणि त्याच्याकडं पाठ करुन चालू लागली. पुन्हा त्याची ती नजर, पुन्हा शरीरभर उमटणारे तरंग, पुन्हा तेच समर्पणाचे विचार... या सगळ्याकडं पाठ फिरवून स्वाती भराभर पावलं टाकत होती. स्वातीच्या मादक शरीराचं असं नकळत दर्शन घडल्यावर त्याची नजर तिच्या डुचमळणा-या नितंबांवर असणंही साहजिकच होतं. त्याच्याकडं पाठ करुन चालत असली तरी स्वातीला आपल्याला पाठीमागून निरखणारी त्याची नजर जाणवत होती. त्याला फार काही दिसू नये अशा बेतानं ती पावलं टाकू लागली, पण आज पहिल्यांदाच तिला तिच्या आवडत्या हाय हील्समधे चालणं कठीण वाटत होतं. आपल्याच पायात पाय अडकून आपण पडू की काय अशी भीतीही वाटत होती.
मोठ्या मुश्किलीनं फूड कोर्टचे सगळे स्टॉल ओलांडून स्वाती लिफ्टनं दुस-या मजल्यावर आली. थोड्या वेळापूर्वी कॉफी शॉपमधे जे काही घडलं त्यातून स्वाती अजून पूर्ण सावरली नव्हती. लेडीज सेक्शनमधे घुसून ती कपड्यांचा नवीन स्टॉक बघण्याचा प्रयत्न करु लागली.
पण तिला दुसरं काहीही सुचणं आत्ता शक्य नव्हतं.
समोरच्या स्टँडवर अडकवलेल्या शॉर्ट्सपैकी हाताला येतील त्या दोन चड्ड्या घेऊन ती कोप-यातल्या ट्रायल रुमकडं पळाली. ट्रायल रुमचा दरवाजा बंद करुन एका कोप-यात ती पाय पसरुन बसली. ट्रायल रुमच्या भिंतींवर पूर्ण उंचीचे आरसे लावले होते. समोरच्या आरशात स्वतःचं प्रतिबिंब बघत नकळत स्वातीचा उजवा हात तिच्या स्कर्टच्या आत शिरला. डाव्या हातानं तिनं शर्टवरुनच आपला उजवा स्तन दाबायला सुरुवात केली.
आपल्या लांबसडक बोटांनी आपल्या निळ्या चड्डीचं इलॅस्टीक ताणत तिनं दोन बोटं आत घुसवली. आधी स्वतःच्या योनीला वरवर कुरवाळत तिनं हळूच आपल्या नखांनी आपल्या नाजूक योनीपाकळ्यांना चिमटा काढला. त्याचवेळी डाव्या हाताच्या अंगठा आणि दोन बोटांमधे शर्टवरुनच उजवं निप्पल तिनं चिरडलं. दोन्हीकडं एकाच वेळी झालेल्या हल्ल्यानं स्वातीचा बांध फुटला आणि मोठ्या मुश्किलीनं घशातून येणारा हंबरल्यासारखा आवाज दाबत ती झडू लागली.
एक चाळीशीतली घरंदाज मराठी बाई, एका अठरा वर्षांच्या तरुण मुलीची आई, एका नामांकित सॉफ्टवेअर कंपनीची एचआर मॅनेजर स्वाती नुकतीच एका मॉलच्या कॉफी शॉपमधे एका अनोळखी पुरुषाला आपल्या अंतर्वस्त्रांचं आणि मादक शरीराचं दर्शन देऊन स्वतः उत्तेजित झाली होती आणि आता या छोट्याशा ट्रायल रुमच्या कोप-यात नुकतीच फळाफळा झडून पाय पसरुन बसली होती.
थोडीशी सावरताच स्वातीनं समोरच्या आरशात स्वतःकडं बघितलं. आपली अवस्था बघून तिला लाजही वाटली आणि गंमतही. तिचा चेहरा थकल्यासारखा वाटत होता, पण एक वेगळं समाधानही त्या चेह-यावर झळकत होतं. आपल्याला त्यावेळी नक्की काय वाटत होतं हे स्वातीला कदाचित आतादेखील सांगता येणार नाही.
इतका वेळ आपण ट्रायल रुममधे काय करतोय याचा बाहेर कुणाला संशय येऊ नये अशी तिनं मनोमन प्रार्थना केली. ट्रायल रुममधे शिरताच एका कोप-यात फेकलेली पर्स उचलून तिनं त्यातून लिपस्टीक आणि कंगवा बाहेर काढला. थोडाफार मेकअप ठीकठाक केल्यावर आणि केसांमधून कंगवा फिरवल्यावर तिचं लक्ष खालीच पडलेल्या त्या दोन शॉर्ट्सवर गेलं.
साधारण एकाच पॅटर्नच्या पण लाल आणि निळ्या रंगांच्या त्या अगदी छोट्या चड्ड्या होत्या. त्यापैकी लाल चड्डी तिनं उचलून हातात घेतली. समोरच्या आरशात स्वतःकडं बघत तिनं आपल्या शॉर्ट स्कर्टचे हुक काढले. स्कर्ट व्यवस्थित काढून कोप-यातल्या छोट्या कॉर्नर पीसवर ठेवला आणि ती लाल चड्डी आपल्या पायांमधून वर चढवली.
दिसायला छोटीशी असली तरी ती चड्डी स्वातीच्या भरदार मांड्यांमधून सहज वर गेली. चड्डीचं कापड थोडं लवचिक वाटत होतं, ज्यामुळं थोडंसं ताणल्यावर पुढचं बटण आणि चेनसुद्धा लावता आली. मागच्या आरशात वळून बघितल्यावर स्वातीला चड्डीतून स्वतःचे डेरेदार नितंब जवळपास उघडेच दिसले. दुसरी निळ्या रंगाची चड्डी उचलायला ती पुढं वाकली तसं तिचं लक्ष मागच्या आरशात दिसणा-या, तिनं घातलेल्या लाल चड्डीतून डोकावणा-या निळ्या नायलॉनच्या पॅन्टीकडं गेलं.
"असले कपडे मी घालणार होय? शक्यच नाही!" स्वतःशीच बोलत ती चड्डीची चेन आणि बटण उघडू लागली.
****
शॉपिंगनंतर घरी येऊन स्वाती नुकतीच बेडरुममधे फ्रेश व्हायला गेली होती तेवढ्यात तिला मुलीची हाक ऐकू आली.
"मम्मा, ए मम्मा, इकडं ये ना लवकर."
"काय गं, काय झालं?"
"अगं हे बघ ना, माझ्या कपड्यांमधे चुकून काय आलंय..."
स्वाती दारातूनच मुलीकडं बघत उभी राहिली. मुलीनं नुकतेच शॉपिंग करुन आणलेले सगळे कपडे बेडवर ओतले होते आणि त्यातून झुरळ पकडावं तशी एक छोटीशी लाल चड्डी उचलून स्वातीसमोर धरली होती.
"हे बघ मम्मा, केवढीशी चड्डी आलीय चुकून माझ्या कपड्यांमधे..."
स्वातीला आधी काय करावं तेच सुचेना. मग झटकन् पुढं होऊन तिनं मुलीच्या हातातून ती चड्डी हिसकावून घेतली.
"चुकून नाही आलेली ही, मी विकत घेतलीय," स्वातीनं जरा जोरातच सांगितलं.
"पण मी इतकी छोटी चड्डी कशी घालू शकेन मम्मा?" मुलीनं आश्चर्यानं आणि काळजीनं विचारलं. स्वातीला खुदकन् हसू आलं, मुलीच्या प्रश्नाचं आणि ती पुढं जे उत्तर देणार होती त्याचंही.
"तुझ्यासाठी नाही बेटा, ही माझ्यासाठी घेतलीय मी." आणि मुलीच्या चेह-यावरचे आश्चर्याचे आणि गोंधळलेले भाव बघण्यासाठी न थांबता स्वाती आपल्या बेडरुममधे निघून गेली.
अधाशीपणा टाळून नेत्रसुख घेण्याची कला या माणसाकडं आहे, हे तिनं ओळखलं.
त्याचबरोबर, ज्या अनोळखी पुरुषानं थोड्याच वेळापूर्वी आपल्या स्कर्टच्या आणि शर्टच्या अगदी आतपर्यंत आपल्याला बघितलंय त्याच्याशीच आपण आता सहज गप्पा मारत बसलोय, या गोष्टीची तिला मजाही वाटत होती.
त्याच्याशी काहीतरी वेगळंच बोलताना तिच्या डोक्यात मात्र त्यानं काय-काय आणि किती बघितलं असेल याचेच विचार घोळत होते. आणि या विचारांनीच तिच्या अंगावर अधून-मधून शहारे उमटत होते. मधे-मधे ती गरम कॉफीचे घोट घेत होती म्हणून बरं, नाहीतर ती थंडीनं कुडकुडतीय असंच त्याला वाटलं असतं.
तिच्या उत्तेजनेत भर टाकणारी आणखी एक गोष्ट म्हणजे काल वाचलेल्या कथेशी आणि त्यानंतर मनात आलेल्या विचारांशी जुळणारा योगायोग. एखाद्या अनोळखी माणसापुढं आपलं शरीर उघडं करायचं. अगदी पूर्ण उघडं नाही केलं तरी आपले आतले कपडे दाखवायचे. आपली पॅन्टी जर एखाद्या अनोळखी माणसानं बघितली तर? त्याच्या चेह-यावर कसे भाव येतील? किंवा आपल्या टॉपमधून आपला ब्रेसियर कुणाला दिसला तर? म्हणजे आपल्या ब्रेसियरचा रंग किंवा शर्टची वरची दोन-तीन बटणं उघडल्यावर दिसणारा भाग? ब्रेसियरचा भाग आणि आपल्या छातीवरची स्किन? आपल्या गुबगुबीत स्तनांमधली घळ - आपलं क्लीव्हेज?
आपलेच कालचे विचार आठवून स्वाती प्रचंड उत्तेजित झाली. काल अशक्य वाटणा-या गोष्टी आज एकामागून एक प्रत्यक्षात येत होत्या. आता पुढं काय...?
साधारण वीसेक मिनिटं ते दोघं बोलले, पण त्यांच्या गप्पांमधे कसलाही सूचकपणा किंवा छेडछाड नव्हती. दोन अनोळखी व्यक्ती एकमेकांना पहिल्यांदाच भेटल्यावर साधारणपणे जे गप्पांचे विषय असतात, तेवढेच या दोघांच्या बोलण्यात आले.
"मला आता निघालं पाहिजे." कॉफीचा शेवटचा घोट घेत स्वाती म्हणाली, "माझ्या मुलीची शॉपिंग संपण्याआधी मला माझ्यासाठीही काही खरेदी करायची आहे."
काही न बोलता फक्त हसत तो पुन्हा खुर्चीवर मागं रेलून निवांत बसला.
त्याचं नशीब किती जोरावर आहे याची त्याला कल्पनाही नसावी, कारण आता खुर्चीवरुन उठताना स्वाती पुन्हा एकदा त्याला 'दर्शन' देणार होती...
शॉर्ट स्कर्ट घालून कुणी खुर्चीवर बसलं असेल तर उठताना सर्वसाधारणपणे दोन प्रकारे उठता येतं.
पहिला 'सभ्य' प्रकार म्हणजे, दोन्ही गुडघे एकमेकांपाशी घट्ट धरुन एकाच वेळी दोन्ही पाय टेबलाबाहेर काढणं आणि मग उठून उभं राहणं.
दुसरा 'प्रदर्शनप्रेमी' प्रकार म्हणजे, एक पाय आधी टेबलाबाहेर काढून दोन गुडघ्यांमधे 'आतलं' सगळं व्यवस्थित दिसेल इतकं अंतर ठेवणं.
गप्पा मारण्याच्या ओघात स्वातीला दोन गोष्टींचा विसर पडला होता. पहिली म्हणजे, आपल्या कपड्यांचं भान न राहिल्यानं आपल्यावर थोड्याच वेळापूर्वी ओढवलेला प्रसंग, आणि दुसरी गोष्ट म्हणजे कॉफी शॉपमधल्या टेबलांवरचे पूर्ण काचेचे पारदर्शक टॉप.
डावा पाय टेबलाबाहेर काढल्यामुळं स्वातीच्या स्कर्टमधे तयार झालेल्या पोकळीनं समोरच्या माणसाचं लक्ष ताबडतोब वेधून घेतलं. स्वातीच्या पायांमधे किमान दीडेक फुटाचं अंतर पडलं होतं आणि फिकट निळ्या रंगाच्या पॅन्टीतून तिच्या योनीप्रदेशाची रचना त्याला व्यवस्थित दिसली असणार याची तिला खात्री होती.
त्याची नजर तिच्या मांड्यांपासून आत जाणा-या बोगद्यात रुतली असल्यानं ती आपल्या चेह-याकडं बघतेय हे त्याच्या लक्षातही आलं नाही. त्याचे विस्फारलेले डोळे आणि त्याच्या ओठांच्या कोप-यात उमटलेलं हसू, यावरुन त्याला किती मजा येतीय याचा अंदाज स्वातीला आला.
मघाचच्या प्रमाणेच पुन्हा तिच्या शरीरावर लज्जा आणि उत्तेजनेनं सरसरुन काटा आला. ही थोडीशी विचित्र भावना स्वातीला स्वतःबद्दल वाटायची. म्हणजे तिला यात काही घाणेरडं किंवा वाईट वाटायचं असंही नाही, पण अशा प्रसंगी आपल्या मनात येणा-या विचारांबद्दल तिला काहीतरी वेगळं वाटायचं. वेगळं म्हणजे शब्दांत न सांगता येणारं असं काहीतरी. फारतर ती याला नशा म्हणू शकली असती...
आपल्याकडं बघून एखाद्या पुरुषाच्या चेह-यावर उत्तेजना किंवा कौतुक दिसलं की स्वातीला भारी वाटायचं. अगदी नशाच चढायची म्हटलं तरी चालेल.
लहानपणापासून दुर्लक्षित आणि न्यूनगंडाच्या भावनेत राहिलेल्या स्वातीला अशी नशा चढणं साहजिक होतं. अर्थात इतर वेळी तिच्यात आत्मविश्वास नसायचा असं नाही, पण अशा प्रसंगी तिची छाती आत्मविश्वासानं आणि स्वतःबद्दलच्या अभिमानानं दोन इंच अजूनच फुलायची.
अशी कौतुकाची आणि उत्तेजनेनं भरलेली नजर आपल्यावर अजून टिकावी असंच तिला वाटायचं. आत्ताही त्या अनोळखी पुरुषाच्या नजरेतलं कौतुक, उत्तेजना, आणि थोडीशी पुरुषी हाव या सगळ्यांचं तिला पुन्हा-पुन्हा भारी वाटत होतं.
पण लहानपणापासून अंगात भिनलेले संस्कार आणि 'बाईच्या जातीला' काय शोभत नाही याचं मिळालेलं बाळकडू तिला या नशेतून नेहमी बाहेर आणायचं. आपल्या समोर बसलेल्या या 'परपुरुषाला' त्याचं मन भरेपर्यंत आपल्या 'गुप्त' अंगांचं दर्शन देणं आपल्यासारख्या 'घरंदाज' बाईला शोभत नाही, असा विचार खाडकन् तिला जागं करुन गेला.
पण मनात आलेल्या संस्कारी विचारांना स्वातीच्या शरीरानं बिलकुल थारा दिला नाही. ज्या विचारांनी तिला 'सावरुन' बसायला भाग पाडलं असतं असे विचार तिच्या शरीरानं भिरकावून दिले आणि त्यांची जागा नैसर्गिक प्रतिसादानं घेतली.
त्या अनोळखी पुरुषाच्या हपापलेल्या नजरेचे प्रतिसाद स्वातीच्या शरीरावर ठिकठिकाणी उमटू लागले. तिचा खालचा ओठ थरथरु लागला, श्वासांची गती वाढल्यानं तिची भरदार छाती वेगानं वर-खाली होऊ लागली, तिच्या स्तनाग्रांभोवती असह्य ताण जाणवू लागला, आणि तिच्या योनीपाकळ्या आपोआप उमलू लागल्या.
इतक्या गर्दीच्या ठिकाणी, एका अनोळखी पुरुषासमोर बसून स्वाती चक्क लैंगिक उत्तेजना अनुभवत होती. आणि उत्तेजना केवढी तर, त्यानं तिला तिचा स्कर्ट आणखी 'थोडा' वर उचलायला सांगितला असता तरी ती नाही म्हणू शकली नसती.
हा सगळा त्या नजरेचा परिणाम होता.
अर्थात स्वाती असं प्रदर्शन करुन मुद्दाम लक्ष वेधून घेणा-यांपैकी नव्हती. किंवा आपले कपडे कसे आहेत, आपल्याकडं कोण कसं बघतंय, आपलं कुठुन कुठुन काय काय दिसतंय हे न कळण्याइतकी वेंधळीही नव्हती. आपण कुठं आहोत आणि कसे दिसतोय याचं तिला पुरेपूर भान असायचं.
पण नकळत कधी आजच्यासारखा प्रसंग ओढवला आणि 'चुकून' घडलेल्या दर्शनानं कुणाची अशी नजर तिला जाणवली, तर मात्र तिचा स्वतःवरचा ताबा सुटायचा. हृदयाचे ठोके वाढायचे. घशाला कोरड पडायची. आणि खालच्या भागात ओलावा जाणवू लागायचा. एकूणच ती जबरदस्त उत्तेजित व्हायची.
आणि कुठल्याही पुरुषाच्या कसल्याही नजरेला हा चमत्कार जमायचा, असंही नाही. अगदी विशिष्ट परिस्थितीत, विशिष्ट पुरुषाच्या विशिष्ट नजरेपुढंच स्वातीची स्वतःवर घातलेली बंधनं गळून पडायची. तिच्या नव-याच्या नजरेचाही तिच्यावर असा परिणाम व्हायचा, पण त्याला परिस्थिती जास्त कारणीभूत असायची. बेडरुमच्या एकांतात, संभोगासाठी आतुरलेली जवळजवळ निर्वस्त्र शरीरं एकमेकांवर हा परिणाम करायचीच, पण त्याशिवाय आजच्यासारखेही काही प्रसंग स्वातीच्या आयुष्यात आले होते.
फार नाही, पण गेल्या वीसेक वर्षांत बारा-पंधरा वेळा तरी अशा परिस्थितीतून तिला जावं लागलं होतं, तेही कळत-नकळत.
असे प्रसंग वारंवार न आल्याचं स्वातीला समाधान वाटत होतं. त्यामुळंच तर आपलं 'सोशल स्टेटस' आणि आपली 'इमेज' जपण्यासाठी तिला फार आटापिटा करावा लागत नव्हता.
कारण जर असे प्रसंग वारंवार आले असते तर ती स्वतःवर ताबा ठेऊ शकली नसती, हे तिला मनोमन प्रामाणिकपणे मान्य होतं.
लैंगिक उत्तेजनेच्या प्रसंगी स्वातीला स्वतःची फार काळजी वाटायची. आपण तयार केलेली आणि जपलेली प्रतिमा, आपला रुबाब, आपला बेधडक स्वभाव, हे सगळं अशा वेळी गळून पडायचं. अशा परिस्थितीत आपण कसे वागू याची तिला कधीच कल्पना करवत नव्हती. अशा नशेच्या स्थितीत आपण योग्य निर्णय घेऊ शकणार नाही, किंबहुना आपण निर्णयच घेणार नाही, फक्त वाहवत जाऊ, अशी भीतीही तिला वाटायची.
यामुळंच कदाचित तिनं स्वतःची लैंगिक भूक भागवण्यासाठी एकांतात करता येतील असेच उपाय शोधले होते.
पण आज आत्ता ती पुन्हा एकदा अशा परिस्थितीत अडकली होती. अर्थात तिनं हे स्वतः ठरवून घडवलं होतं असं नाही. एकामागं एक गोष्टी जुळत गेल्या आणि कळत-नकळत ती इथपर्यंत येऊन पोहोचली. त्या कथेतल्या बाईचं अनोळखी तरुणासमोर अंगप्रदर्शन करणं, स्वातीच्या मुलीनं तिला आज मॉलमधे घेऊन येणं, आजच नेमका स्वातीनं हा शॉर्ट स्कर्ट घालणं, मुलीला इथंच तिच्या मैत्रिणी भेटणं, स्वातीनं एकटीनं कॉफी प्यायला येणं, एका बेसावध क्षणी जमिनीवर पडलेले पेपर नॅपकीन उचलायला तिनं खाली बसणं, आणि समोर बसलेल्या माणसाला आपल्या सुडौल मांड्या, स्तन, आणि अंतर्वस्त्रांचं दर्शन देणं, या सगळ्या गोष्टींना योगायोग म्हणावं की आणखी काही...?
कशाला काय म्हणावं हे सुचण्याच्या मनःस्थितीत स्वाती आत्ता तरी नकीच नव्हती. आत्ता तिच्या चेह-यावरचे भाव जर त्या समोरच्या माणसानं बघितले असते, तर त्याला ताबडतोब कळालं असतं की ही बाई जाम पेटलीय. आणि मग त्यानं नक्कीच पुढचं पाऊल टाकलं असतं, ज्याला विरोध करणं स्वातीच्या आवाक्याबाहेर होतं.
पण नशिबानं नेहमीप्रमाणं स्वातीला साथ दिली. त्या माणसाचं संपूर्ण लक्ष स्वातीच्या फाकलेल्या मांड्यांमधून दिसणा-या पॅन्टीवर खिळलं होतं. तिथून वर जाणा-या त्याच्या नजरेला स्वातीच्या धपापणा-या स्तनांनी कैद करुन टाकलं.
एवढा वेळ स्वातीला स्वतःला सावरायला पुरेसा होता.
"तुम्हाला भेटून छान वाटलं," आपला उजवा हात पुढं करत स्वाती अचानक म्हणाली.
तो दचकला. स्वातीला हसू आलं. आता ती पूर्ण शुद्धीवर आली होती आणि त्याची अवघड अवस्था बघून तिला गंमत वाटत होती. पण काही क्षणांपूर्वी आपली अवस्था त्याच्याहून बिकट होती हेही तिला आठवलं.
"मलाही खूप छान वाटलं." तिचा नाजूक हात हातात घेऊन तो हसत-हसत पुढं म्हणाला, "पुन्हा दर्शन कधी?"
त्याच्या प्रश्नानं स्वाती दचकली. त्याला नक्की काय म्हणायचं होतं? त्याला आज मिळालेल्या 'दर्शना'बद्दल बोलला का तो? की तो असंच काहीतरी बोलून गेला आणि आपल्यालाच त्यात विशेष अर्थ वाटतोय? की आपण इतके उत्तेजित झालो होतो की आपल्याला त्याच्याकडून असं काहीतरी म्हणणं अपेक्षितच होतं?
की त्याला खरोखरच असं विचारायचं होतं - "मॅडम, आज तुमच्या भरदार मांड्या, तुमची निळी सेक्सी चड्डी, तुमच्या छातीवरची गुबगुबीत कबुतरं बघून धन्य झालो. आता पुन्हा दर्शन कधी?"
"पुन्हा? असंच केव्हातरी... कळत-नकळत," असं पुटपुटत स्वाती खुर्चीतून उठली आणि त्याच्याकडं पाठ करुन चालू लागली. पुन्हा त्याची ती नजर, पुन्हा शरीरभर उमटणारे तरंग, पुन्हा तेच समर्पणाचे विचार... या सगळ्याकडं पाठ फिरवून स्वाती भराभर पावलं टाकत होती. स्वातीच्या मादक शरीराचं असं नकळत दर्शन घडल्यावर त्याची नजर तिच्या डुचमळणा-या नितंबांवर असणंही साहजिकच होतं. त्याच्याकडं पाठ करुन चालत असली तरी स्वातीला आपल्याला पाठीमागून निरखणारी त्याची नजर जाणवत होती. त्याला फार काही दिसू नये अशा बेतानं ती पावलं टाकू लागली, पण आज पहिल्यांदाच तिला तिच्या आवडत्या हाय हील्समधे चालणं कठीण वाटत होतं. आपल्याच पायात पाय अडकून आपण पडू की काय अशी भीतीही वाटत होती.
मोठ्या मुश्किलीनं फूड कोर्टचे सगळे स्टॉल ओलांडून स्वाती लिफ्टनं दुस-या मजल्यावर आली. थोड्या वेळापूर्वी कॉफी शॉपमधे जे काही घडलं त्यातून स्वाती अजून पूर्ण सावरली नव्हती. लेडीज सेक्शनमधे घुसून ती कपड्यांचा नवीन स्टॉक बघण्याचा प्रयत्न करु लागली.
पण तिला दुसरं काहीही सुचणं आत्ता शक्य नव्हतं.
समोरच्या स्टँडवर अडकवलेल्या शॉर्ट्सपैकी हाताला येतील त्या दोन चड्ड्या घेऊन ती कोप-यातल्या ट्रायल रुमकडं पळाली. ट्रायल रुमचा दरवाजा बंद करुन एका कोप-यात ती पाय पसरुन बसली. ट्रायल रुमच्या भिंतींवर पूर्ण उंचीचे आरसे लावले होते. समोरच्या आरशात स्वतःचं प्रतिबिंब बघत नकळत स्वातीचा उजवा हात तिच्या स्कर्टच्या आत शिरला. डाव्या हातानं तिनं शर्टवरुनच आपला उजवा स्तन दाबायला सुरुवात केली.
आपल्या लांबसडक बोटांनी आपल्या निळ्या चड्डीचं इलॅस्टीक ताणत तिनं दोन बोटं आत घुसवली. आधी स्वतःच्या योनीला वरवर कुरवाळत तिनं हळूच आपल्या नखांनी आपल्या नाजूक योनीपाकळ्यांना चिमटा काढला. त्याचवेळी डाव्या हाताच्या अंगठा आणि दोन बोटांमधे शर्टवरुनच उजवं निप्पल तिनं चिरडलं. दोन्हीकडं एकाच वेळी झालेल्या हल्ल्यानं स्वातीचा बांध फुटला आणि मोठ्या मुश्किलीनं घशातून येणारा हंबरल्यासारखा आवाज दाबत ती झडू लागली.
एक चाळीशीतली घरंदाज मराठी बाई, एका अठरा वर्षांच्या तरुण मुलीची आई, एका नामांकित सॉफ्टवेअर कंपनीची एचआर मॅनेजर स्वाती नुकतीच एका मॉलच्या कॉफी शॉपमधे एका अनोळखी पुरुषाला आपल्या अंतर्वस्त्रांचं आणि मादक शरीराचं दर्शन देऊन स्वतः उत्तेजित झाली होती आणि आता या छोट्याशा ट्रायल रुमच्या कोप-यात नुकतीच फळाफळा झडून पाय पसरुन बसली होती.
थोडीशी सावरताच स्वातीनं समोरच्या आरशात स्वतःकडं बघितलं. आपली अवस्था बघून तिला लाजही वाटली आणि गंमतही. तिचा चेहरा थकल्यासारखा वाटत होता, पण एक वेगळं समाधानही त्या चेह-यावर झळकत होतं. आपल्याला त्यावेळी नक्की काय वाटत होतं हे स्वातीला कदाचित आतादेखील सांगता येणार नाही.
इतका वेळ आपण ट्रायल रुममधे काय करतोय याचा बाहेर कुणाला संशय येऊ नये अशी तिनं मनोमन प्रार्थना केली. ट्रायल रुममधे शिरताच एका कोप-यात फेकलेली पर्स उचलून तिनं त्यातून लिपस्टीक आणि कंगवा बाहेर काढला. थोडाफार मेकअप ठीकठाक केल्यावर आणि केसांमधून कंगवा फिरवल्यावर तिचं लक्ष खालीच पडलेल्या त्या दोन शॉर्ट्सवर गेलं.
साधारण एकाच पॅटर्नच्या पण लाल आणि निळ्या रंगांच्या त्या अगदी छोट्या चड्ड्या होत्या. त्यापैकी लाल चड्डी तिनं उचलून हातात घेतली. समोरच्या आरशात स्वतःकडं बघत तिनं आपल्या शॉर्ट स्कर्टचे हुक काढले. स्कर्ट व्यवस्थित काढून कोप-यातल्या छोट्या कॉर्नर पीसवर ठेवला आणि ती लाल चड्डी आपल्या पायांमधून वर चढवली.
दिसायला छोटीशी असली तरी ती चड्डी स्वातीच्या भरदार मांड्यांमधून सहज वर गेली. चड्डीचं कापड थोडं लवचिक वाटत होतं, ज्यामुळं थोडंसं ताणल्यावर पुढचं बटण आणि चेनसुद्धा लावता आली. मागच्या आरशात वळून बघितल्यावर स्वातीला चड्डीतून स्वतःचे डेरेदार नितंब जवळपास उघडेच दिसले. दुसरी निळ्या रंगाची चड्डी उचलायला ती पुढं वाकली तसं तिचं लक्ष मागच्या आरशात दिसणा-या, तिनं घातलेल्या लाल चड्डीतून डोकावणा-या निळ्या नायलॉनच्या पॅन्टीकडं गेलं.
"असले कपडे मी घालणार होय? शक्यच नाही!" स्वतःशीच बोलत ती चड्डीची चेन आणि बटण उघडू लागली.
****
शॉपिंगनंतर घरी येऊन स्वाती नुकतीच बेडरुममधे फ्रेश व्हायला गेली होती तेवढ्यात तिला मुलीची हाक ऐकू आली.
"मम्मा, ए मम्मा, इकडं ये ना लवकर."
"काय गं, काय झालं?"
"अगं हे बघ ना, माझ्या कपड्यांमधे चुकून काय आलंय..."
स्वाती दारातूनच मुलीकडं बघत उभी राहिली. मुलीनं नुकतेच शॉपिंग करुन आणलेले सगळे कपडे बेडवर ओतले होते आणि त्यातून झुरळ पकडावं तशी एक छोटीशी लाल चड्डी उचलून स्वातीसमोर धरली होती.
"हे बघ मम्मा, केवढीशी चड्डी आलीय चुकून माझ्या कपड्यांमधे..."
स्वातीला आधी काय करावं तेच सुचेना. मग झटकन् पुढं होऊन तिनं मुलीच्या हातातून ती चड्डी हिसकावून घेतली.
"चुकून नाही आलेली ही, मी विकत घेतलीय," स्वातीनं जरा जोरातच सांगितलं.
"पण मी इतकी छोटी चड्डी कशी घालू शकेन मम्मा?" मुलीनं आश्चर्यानं आणि काळजीनं विचारलं. स्वातीला खुदकन् हसू आलं, मुलीच्या प्रश्नाचं आणि ती पुढं जे उत्तर देणार होती त्याचंही.
"तुझ्यासाठी नाही बेटा, ही माझ्यासाठी घेतलीय मी." आणि मुलीच्या चेह-यावरचे आश्चर्याचे आणि गोंधळलेले भाव बघण्यासाठी न थांबता स्वाती आपल्या बेडरुममधे निघून गेली.
