नमस्कार मित्रांनो आज तुम्हाला माझ्याबद्दल खरीखुरी गोष्ट सांगणार आहे.
काही वर्षांपूर्वी 2003 मध्ये माझा एक जुनं पुस्तकाचं दुकान होतं
त्या दुकानांमध्ये अनेक प्रकारचे पुस्तक जुने ग्रंथ आम्ही ठेवत असू
त्यामुळे अनेक लोकांशी संपर्क येत असायचा शिवाय मी मी झेरॉक्स चा सुद्धा व्यवसाय करत होतो त्यामुळे आजूबाजूचे काही फार्म काही काही बँका दुकाने यांच्या झेरॉक्स माझ्याकडे येत
त्यामुळे काही ठराविक ग्रंथ आणि साधारणपणे झेरॉक्स आणि इतर स्टेशनरी चा व्यवसाय हा मी करत होतो साधारणपणे मी त्यावेळेस कॉलेजमध्ये शिकत होतो मी नुकताच फर्स्ट इयरला ऍडमिशन घेतली होती आणि पावसाळी दिवस होते .
जुलै महिना होता सतत संततधार पडत असायचे माझं दुकान किमान शंभर वर्षे जुनी असेल ते पडायलाच आलेले होते त्या दुकानात ची खूप जुन्या जुन्या अशी पुस्तक वगैरे असत मी त्या दुकानांमध्ये व्यवसाय करायचो शिवाय आम्ही भाडेकरू असल्यामुळे वडिलांनी नवीन दुकान घेतले होते जोपर्यंत ते दुकान होते तोपर्यंत त्या दुकानात मला बसायला सांगितले होते
अशीच एक संध्याकाळची वेळ होती आणि आमच्याकडे काही दुर्मिळ ग्रंथ वगैरे सुद्धा असायचे शिवाय दाते पंचांग आम्ही ठेवायचो त्याबरोबर काही धार्मिक ग्रंथ आणि इतर पुस्तकेसुद्धा आमच्याकडे असायचे तर एक दिवस संध्याकाळी अतिशय जीर्ण झालेले एक म्हातारा डोक्यावर टोपी काळा सावळा घारे डोळे वेगळ्याच पद्धतीत दिसणारा तो माझ्या दुकानात आला त्याने मला काही पुस्तके सांगितले त्यातले माझ्याकडे एखादे पुस्तक मिळाले नंतर तो इकडेतिकडे बघू लागला माझं दुकान तसं छोटसं पडकं अतिशय छोटासा काउंटर पण आत मध्ये खूप मोठं पाऊस आला की त्याच्यात पाणी गळू नये म्हणून मी वरती पत्रे टाकून घेतले होते त्याला पन्हाळे असायचे अचानक सात वाजता त्या पन्हाळ्यावर ती एक कावळा आला नंतर अजून एक दोन तीन कावळे तिथे आले आणि जोरात त्याला बघून ओरडू लागले तो म्हातारा तिथे समोर उभा राहून त्यांच्याकडे बघत म्हणाला काय विचारत आहे मला मला काय माहित नाहीये मला कोणाचेच काही माहिती नाहीये मला काही विचारू नका मी काही सांगू शकणार नाही मला जरा शंका आली आधीच तर संध्याकाळची वेळ गिऱ्हाईक तसे शांत झाले होते मी त्या काकांना म्हणले काका तुम्हाला जे पाहिजे ते घ्या आणि लवकर जावा त्रास देऊ नका तेव्हा मी त्यांना म्हणालो की माझा काउंटर छोटा आहे माझी व्यवसायाची वेळ आहे तेव्हा कृपया लवकर काय असेल ते पैसे द्या आणि बाजू थांबा ते म्हणले बाळा तुला माहित नाहीत तो जो कावळा तुम्हाला काही प्रश्न विचारतोय पण मला एक थोडासा आश्चर्य वाटत होतं एवढ्या अंधारात रात्री कावळा त्या पन्हाळ्यावर तीन कसा ओरडू लागला तो म्हणला माझ्या एका नशिबानी आणि मी केलेल्या उपद्व्याप माझं घर-दार पोरंबाळं सगळं संपवलं चिकित्सक वृत्तीमुळे मी पूर्ण देशोधडीला लागलो काही लोकांनी तर मला वेडा ठरवलं तर काही नाही मला हाकलून द्यायचं ठरवलं तरीही मला दुसऱ्या जगातले लोक प्रश्न विचारतात आणि त्यांचे प्रश्न इतके असतात तिथे थांबता थांबत नाहीयेत मला झोपेत विचारतात मी वैतागलो त्या प्रश्नामुळे तुम्ही एवढा बरबाद झालो नसतो त्या गोष्टीच्या नादी लागलो आज मी खरच सुखी असतो म्हणलं काका तुम्ही जे पुस्तक घेतले त्याचे पैसे द्या आणि मला प्लीज जरा थोडं लोकांकडे बघूया गिराईक येतंय खरंतर मी तेव्हा त्यांच्याशी खोटं बोललो कारण त्यांचा अवतार पाहून पुढे माझ्याकडे कस्टमर येतील की नाही याची मला शंका वाटायला लागली होती कारण का अतिशय मळकट अशा पद्धतीचा पोशाखात त्यांनी केलेला होता शिवाय थोडासा उग्र दर्प सुद्धा येत होता ते दोन मिनिटात या घाऱ्या डोळ्यांमध्ये हसले आणि मला म्हणाले की थांब मी तुला एक गोष्ट दाखवतो या जगात तुला ती गोष्ट कोणीही दाखवणार नाही दोन मिनिटं मी आता येऊ का माझ्या दुकानाला मागच्या बाजूने एक दरवाजा होता मला काय म्हणावे ते काही सुचेना त्यांनी मागून बघितले तो दरवाजा आहे का हो पण तुम्ही आज कशाला येता मी त्यांना विचारले रिमझिम थोडी होऊ लागली होती डोक्यात हो कि नाय काय म्हणावं तेच कळेनासं झालं पण तोंडातला पटकीनी वाक्याला बऱ्या आत मध्ये का मी नकळत हो म्हणालो तेच कळलं नाही ते मागच्या बाजूने आत आले त्यांनी एका मळकट पिशवी ला हात धरून माझ्या त्या दुकानात थांबले मला म्हणले थोडंसं पाणी दे तेव्हा माझ्या दुकानात दोन तीन जुने ग्लास होते होते मी बाटलीमध्ये पाणी थोडे शिल्लक होते ते एका ग्लास मध्ये घेतले आणि त्यांना दिले तिथे माझ्याकडे एक जुना किर्लोस्कर चा लोखंडी स्टूल होता तो जास्ती वापरात नसायचा पण मागच्या दरवाजाच्या बाजूला तो ठेवलेला असायचा सतत त्याच्यावरती बसले आणि म्हणले आता मी तुला एक गोष्ट दाखवतो ती गोष्ट तुला कोणी दाखवणार नाही असं म्हणून त्यांनी त्या करड्या कलर च्या पिशवीमध्ये हात घातला आणि अतिशय असं जुने पुस्तक बाहेर काढले मला म्हणला बघ हे पुस्तक तुला कोणीही दाखवणार नाही माझ्या आयुष्यातून उध्वस्त याचं कारण हेच आहे ते इतके घाणेरडे आणि जीर्ण झालेले पुस्तक त्यांच्या हातातून मला घ्यावं सुद्धा वाटलं तरीही मी ते चिकित्सक वृत्तीने माझ्या हातात घेतले ते काढून बघितले अतिशय वेगळ्या पद्धतीचे पुस्तक होते त्यात सगळे उल्लेख वेगवेगळ्या पद्धतीचे वाटत होते काही त्यात संवेदना चे उच्चार होते काही पक्षांचे आवाजाच्या पद्धतीचे सुद्धा त्यात उल्लेख होते काही वेगळी व्यंजन होते त्यामध्ये तिची काही एक वेगळ्या पद्धतीची बाराखडी दिली होती त्यावरून खाली मराठीत हाताने लिहिलेले होते या पद्धतीची शब्द बोलून पिशाच्च दुनियेमध्ये हे आपला आवाज देता येतो काही प्राकृत शब्द होते काही मराठी अक्षर होते बऱ्याच ठिकाणी अशा वेगवेगळ्या चौकटी काढलेल्या होत्या खूपसं मोठे पुस्तक मी ते चाळून त्यात खूप वेगवेगळे संदर्भ होते मला काही समजना मी त्यांना विचारले हे काय ते म्हणाले हा निळावंती आहे मी म्हणलं का का हे असलं मला काही माहित नाहीये कारण त्या वेळेला निळावंती बद्दल मला काहीच माहिती नव्हतं पण मी तो स्वतः हातात घेऊन पाहिलेला आहे चाळून पाहिला आहे ठीक आहे ठीक आहे तुम्ही या काका मला दुकानात थोडसं काम आहे कारण समोर काउंटरला लोक आली होती तेवढ्यात तो डाव्या बाजूने ते कावळे भिंतीच्या बाजूने ओरडू लागले आणखीन जोरात ते बोलले मला माहित नाहीये निघायचं हे कधी आयुष्यात न सोडणार आहेत की नाही मला असं म्हणून रागारागाने ते पुस्तक माझ्या हातात न घेतले आणि म्हणाले तुला किंमत नाही कळली पण ज्या वेळेस तुला कळेल त्यावेळेला मी तुला सापडणार नाही कदाचित देवाला तुला त्या गोष्टीची किंमत कळू नये असं वाटत असेल आहे तुझ्या मागे कुणीतरी मी म्हटलं ठीक आहे काका या असं म्हणून ते एका पायाने चालत चालत मागणे गेले मी दरवाजा बंद केला आणि समोर असलेली झेरॉक्सची गिराईक करत राहिलो मग काही दिवसानंतर निळावंती बद्दल मी एकाला विचारले तो म्हणला आहे तुला कोणी सांगितलं म्हणले एक वयोवृद्ध म्हातारा आला होता आणतो असं काही पुस्तक आहे ते मला दाखवत होता वेड्यासारखा इकडे तिकडे बोलत होता तेव्हा तो जाणकार माणूस म्हणाला कुठला ग्रंथ होता तोच तो निळावंती तो म्हणला आरे वेड्यात त्या ग्रंथासाठी लोकं वेड्यासारखी फिरतायत आणि तो ग्रंथ चक्क तुला बघायला मिळाला मी म्हणले मी तो पाहिला काहीतरी अर्धवट लिहिलेले होते काही गोष्टी हाताने लिहिलेल्या होत्या काही ह्याच्यावरती भुताखेताच्या सारख्या आकृत्या सुद्धा केल्या होत्या मला वाटला हा कुठला माणूस डोक्याला ताप पण जाताना तो एकच म्हणला या ग्रंथाने आयुष्यात दिलं त्याच्यापेक्षा जास्त तो घेऊन गेला कदाचित बरं झाला असेल अस आता वाटतं किंवा खरंच त्याचा काहीतरी उपयोग करायला पाहिजे होतं किंवा काय किंवा देव माझ्या पाठीशी
veda re veda ,mi daha varshyapasun Nilawant pustakacha shod getoy.
ReplyDeleteतो म्हातारा इतकं महत्वाचं गूढ सांगतोय, तिथल्या तिथे कावळ्याचे विचित्र अनुभव येतायेत आणि या बावळटला 4 गिर्हाईकांचं पडलंय.
ReplyDelete